Είναι εύκολο να μιλάμε για το ποιος έχει την ευθύνη για τις δυσκολίες ή τη μιζέρια που νιώθουμε να μας κατακλύζει. Εύκολο είναι να κατηγορείς τους γονείς σου για τα λάθη που έκαναν στο μεγάλωμά σου, εύκολο είναι να ξεσπάς προς αυτούς με θυμό. Εύκολο επίσης να δείχνεις με το δάχτυλο τις ατυχείς συνθήκες που προκύπτουν, το αφεντικό σου, τη γαμημένη την οικονομική κρίση, το δάνειο που δε σε αφήνει να ξαποστάσεις, τον ταξιτζή στο δρόμο που βρίζει έξαλλος, τις ώρες που δουλεύεις σαν σκύλος για ένα καλύτερο αύριο που όλο κοντεύει κι όλο χάνεται ξανά.
Οι γονείς μας όμως έκαναν ό, τι καλύτερο μπορούσαν, θα μπορούσαν και καλύτερα; Ίσως ναι, αλλά αν θα τους φορτώσουμε την ευθύνη για όσα πήγαν λάθος, ας τους πιστώσουμε κι όλα τα υπέροχα που πήγαν καλά κι είμαστε εμείς αυτό το γοητευτικό συνονθύλευμα ποικίλων ιδιοτήτων. Το αφεντικό σου κι ο ταξιτζής κι αυτοί αποτελέσματα είναι, άλλων συνθηκών, τις οποίες δε γνωρίζουμε.
Εύκολο δεν είναι να αναλάβεις ευθύνη για το πώς νιώθεις, εύκολο δεν είναι να πράξεις αντί να μιλάς. Όχι δεν είναι. Μα αυτή η διαφορά, που ίσως σού φαίνεται μικρή αλλά κάθε άλλο, είναι ίσως ο καθοριστικός παράγοντας που επηρεάζει το πώς προσλαμβάνεις την έννοια της ευτυχίας. Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο είχε πει πως οι άνθρωποι που προοδεύουν σ’ αυτόν τον κόσμο είναι οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται κι αναζητούν τις συνθήκες που χρειάζονται. Κι αν δεν μπορούν να τις βρουν, τότε τις δημιουργούν.
Το να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που μας εξυπηρετούν δεν είναι εύκολο αλλά είναι πιο αποτελεσματικό από το να παραπονούμαστε για τις ατυχείς συνθήκες που μας έχουν δοθεί. Το να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να επηρεάσουμε την πορεία της ζωής μας, έχει ένα μαγικό αποτέλεσμα, εφόσον μας καθιστά, από παθητικούς κι άβουλους δέκτες, σε ενεργητικά όντα. Μας δίνει μια μυστική υπερδύναμη, μια ικανότητα να έχουμε λόγο στη ζωή μας, λόγο στην κατεύθυνση που παίρνει, στην εξέλιξή της, στη χαρά και στη λύπη της.
Θα αντιδράς τώρα, θα βρίζεις καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές και θα λες «τι ξέρει αυτή; Ξέρει αυτή από δυσκολίες;». Όλοι ξέρουν από δυσκολίες, μικρές ή μεγάλες, δε θα τις καθορίσω εγώ και σε καμία περίπτωση δε θα τις κρίνω. Αυτό που καμιά φορά ξεχνάμε όμως είναι πως όλα στη ζωή είναι ένα ευρύ φάσμα, ένας κύκλος πάνω στον οποίο όλοι κινούμαστε και κάποιες φορές βρισκόμαστε στο κάτω μέρος του κι άλλοτε στο πάνω του. Μερικές φόρες, λοιπόν, είναι πιο εύκολο να κάνουμε πράξεις αυτά που λέμε και κάποιες άλλες είναι τόσο δύσκολο που το να ξυπνήσεις και να ντυθείς μοιάζει αρκετή προσπάθεια προς τη ζωή. Κύκλος είναι όλα και κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση ευτυχίας, είναι σχεδόν αδύνατο. Κύκλος κι είναι αδύνατο να είσαι πάντα αισιόδοξος για το πώς θα δημιουργήσεις τις συνθήκες σου ούτε στο πώς θα τις επηρεάσεις.
«Πού χρόνος για να δημιουργήσεις συνθήκες; Αν δε χορέψεις στο ρυθμό της ζωής θα σε παρασύρει», μια κοινή απάντηση. Εάν κοιμάσαι 7 ώρες τη μέρα κι αν δουλεύεις 8 ώρες, τότε σημαίνει πως σου μένουν ακόμα 63 ώρες μες τη βδομάδα για να κάνεις κι άλλα πράγματα. Ίσως δουλέψεις υπερωρίες, ίσως να έχεις οικογενειακά τρεχάματα, όμως σίγουρα μπορείς να ξεκλέψεις λίγες ώρες τη βδομάδα για να δουλέψεις σ’ αυτό το άλλο πρότζεκτ που σε ενδιαφέρει, με κάτι που παθιάζεσαι. Κι ίσως το πάθος αυτό να γιγαντώσει μπορέσεις να βιοποριστείς από αυτό.
Αν περιμένεις τον Ερμή να πάψει να’ ναι ανάδρομος, τους πλανήτες να ευθυγραμμιστούν και τις συνθήκες που σε περιβάλλουν να’ ναι γόνιμες για ευκαιρίες, τότε θα πεθάνεις περιμένοντας. Έχεις επιλογή να είσαι το νούφαρο στη λίμνη που απλά παρασύρεται πέρα δώθε από τον αέρα ή μπορεί να είσαι το βοτσαλάκι στη λίμνη που χτυπά το νερό και δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους. Οι κύκλοι που δημιουργούνται από τις πράξεις σου έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν θετικές αλυσιδωτές αντιδράσεις, όχι μόνο σε σένα αλλά και στους γύρω σου. Η ενέργεια είναι μεταδοτική κι αν απλά γκρινιάζεις δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να έχεις αποτέλεσμα άλλο από γκρίνια. It’s your choice.
Συντάκτης: Εύη Πηλαβάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
