Από μια ντουλάπα ρούχα τα μισά αναρωτιέσαι γιατί τα πήρες

Τα κοιτάω και με κοιτάνε. Να πανικοβληθώ; Για τα ρούχα μου λέω που κρέμονται απειλητικά στη ντουλάπα φωνάζοντας: «Διάλεξε εμένα, εμένα».  Αμέτρητες οι ώρες που ξοδεύεις μπροστά από την ντουλάπα κοιτώντας τα ρούχα σου, προσπαθώντας να φτιάξεις στο μυαλό σου πιθανούς συνδυασμούς, χρωματικά συμβατούς που να ταιριάζουν στην ψυχολογία της μέρας που έχεις να αντιμετωπίσεις. Πολλοί οι παράμετροι κι αν δεν είναι αυτός ο ορισμός του χάους, τότε ποιος;

Αν δεν το έχεις ζήσει δε θα το καταλάβεις. Να στέκεσαι, με τις πιτζάμες ή την πετσέτα μπάνιου τυλιγμένη γύρω σου ή ακόμη και όπως σε γέννησε η μάνα σου (γιατί μόνο έτσι έρχεται η έμπνευση!), με τα χέρια σταυρωμένα και να κοιτάς τα κρεμασμένα ρούχα λες κι έχουν κάτι να σου πουν. Καθόλου απίθανο να έχουν, γιατί κάθε ρούχο κρύβει και μια ιστορία, εξ’ ου κι η δυσκολία σου να τα αποχωριστείς παρ’ όλο που είναι στρυμωγμένα μες τη ντουλάπα και αν είχαν φωνή θα σε έστελναν μάλλον στον αγύριστο.

Αυτός, λοιπόν, ο χαμένος χρόνος μπροστά από τη ντουλάπα δεν είναι από επιλογή, ούτε γιατί αυτός είναι ο ορισμός της διασκέδασης για σένα, αλλά γιατί το τι θα βάλεις είναι σημαντικό για το ποιος είσαι, είναι αντανάκλαση των ψυχικών σου επενδύσεων και δείχνει πόσο θα αφήσεις την ψυχή σου να φανεί προς τα έξω. Τα ρούχα είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, συναποτελούν το στιλ μας, την εντύπωση που αφήνουμε στους γύρω μας, το πόσο άνετα νιώθουμε, αλλά και με πόση αυτοπεποίθηση περιφέρουμε τους εαυτούς μας. Γι’ αυτό μην ακούσω ξανά από κανένα το «Βάλε μωρέ ένα τζιν, μια μπλούζα κι έκλεισες». Έκλεισα; Εδώ έχω φιλοσοφήσει την ύπαρξή μου μπροστά από μια ντουλάπα κι εσύ μου λες έκλεισα; Ίσως έχω μια δόση έξτρα δράματος, ίσως το τζιν κι η μπλούζα όταν συνοδεύονται από το αγαπημένο μου ζευγάρι πάνινα παπούτσια να είναι όντως η πιο συχνή επιλογή, αλλά αυτό καμία σημασία δεν έχει, γιατί η ιεροτελεστία που προηγείται της επιλογής των ρούχων είναι σταθερή.

Αυτό όμως που προβληματίζει έντονα το τελευταίο διάστημα είναι ότι παρ’ όλη τη σημασία που έχει η επιλογή των ρούχων μας, η μανία με την οποία αγοράζουμε, αλλά κι οι ποσότητες δεν αντανακλούν μια συνειδητή επιλογή των κομματιών που θα φορέσουμε. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ένα πρόσφατο ρεπορτάζ του BBC, οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου στέλνουν στα σκουπίδια περίπου 300.000 τόνους ρούχων τον χρόνο. Η ποσότητα ρούχων που καταλήγει στα σκουπίδια στην Αμερική έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια και σύμφωνα με στατιστικά το 2017 κατέληξαν σε χωματερές 11.2 εκατομμύρια τόνοι υφάσματα. Αν μεταφέρουμε αυτά τα νούμερα σε πιο προσωπική κλίμακα θα μας δείξουν πως ο μέσος άνθρωπος στέλνει στα σκουπίδια περίπου 31.75 κιλά ρούχων τον χρόνο. Αυτό το νούμερο δείχνει ξεκάθαρα πως αγοράζουμε ρούχα χωρίς να σκεφτούμε ιδιαίτερα τις επιλογές μας και πως τα πετάμε με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία. Αν γενικά επιλέγουμε να φοράμε το 40% της ντουλάπας μας, γιατί αγοράζουμε το υπόλοιπο 60%;

Η σπατάλη αυτή δεν αφορά μόνο στις προσωπικές μας επιλογές, δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο δυσλειτουργική είναι η ντουλάπα μας, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση, κυρίως στο περιβάλλον. Είναι γνωστό πως η βιομηχανία της μόδας ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό παγκόσμιας σπατάλης και περιβαλλοντικής ζημιάς. Υπάρχει όμως ακόμα κάτι που σε πρώτη ματιά ίσως να μη μας απασχολεί κι αυτό είναι το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερη ζήτηση υπάρχει για ρούχα, τόσο πιο φτηνές επιλογές πλασάρονται στην αγορά. Τα φθηνά ρούχα, τα οποία εμείς αγοράζουμε χωρίς να πολυσκεφτούμε γιατί το κόστος είναι μικρό, είναι φθηνά γιατί το κόστος παραγωγής είναι χαμηλό. Αυτό αφενός σημαίνει χαμηλής ποιότητας υλικά, αφετέρου φθηνά εργατικά χέρια, πράγμα το οποίο με βεβαιότητα σημαίνει μη όμορφες συνθήκες εργασίας.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα στηθούμε μπροστά στην ασφυκτικά γεμάτη μας ντουλάπα για να χαζέψουμε για ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα φορέσουμε, ίσως να σκεφτούμε λίγο περισσότερο ποιες από τις επιλογές μας όντως μας εξυπηρετούν και ποιες όχι. Αν το ντύσιμό μας είναι όντως σημαντικό για το προσωπικό μας στιλ, μήπως να ξοδεύαμε περισσότερο χρόνο στο τι θα αγοράσουμε;