Έρωτας με χρονοκαθυστέρηση

Κι εκεί, στην κορύφωση όταν οι ματιές σας κλειδώνουν και πυροτεχνήματα ξεσπούν, απάνω στο μεγαλείο της σωματικής συνένωσης, λίγο πριν πέσει η αυλαία, εκεί που η μουσική είναι στο ρεφρέν, σου πετάει το «σ’αγαπώ». Ποιος δε θα χαιρόταν; Ποιος δε θεωρεί αυτή τη φράση ως την απόλυτη ολοκλήρωση; Εσύ, προφανώς που αρκέστηκες να απαντήσεις μ’ένα «ευχαριστώ;». Ούτε καν το δήλωσες, το ρώτησες! Καμία σιγουριά για το αν έπρεπε να ευχαριστήσεις; «Τα έκανα σκατά;» ρωτάς. «Αλήθεια, πρέπει να ξεκινήσεις να κάνεις περισσότερες δηλώσεις παρά ερωτήσεις στα συναισθηματικά σου».  Η πλειοψηφία εδώ θα απαντούσε με ένα «κι εγώ σ’αγαπώ» ή έστω ένα «κι εγώ». Trés cliché;

Ποιος νόμος, ποιος άγραφος κανόνας είναι που υπαγορεύει πως πρέπει οπωσδήποτε να νιώθεις το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή που το νιώθει ο άλλος; Ειδικότερα, γιατί πρέπει να το εκφράσεις με τον ίδιο τρόπο; Οκ δεν είπαμε ότι είναι γραμμένο και στις 10 εντολές «ουκ αποφύγεις να πεις πίσω το σ’ αγαπώ» αλλά τουλάχιστον απόφυγε απαντήσεις άδειες, αποστασιοποιημένες κι ουδέτερες. Για να είσαι εκεί, πρωταγωνιστής σ’ ένα τέτοιο τρυφερό ενσταντανέ, σημαίνει ότι έχεις ένα κάποιο δέσιμο με τον άλλο. Προφανέστατα δε θα σου ξεφούρνιζε το «Σ’ αγαπώ» ένα one night stand. Άρα νοιάζεσαι για τον άλλο απλά δεν έφτασες ακόμη στο σημείο να εκφράσεις κάτι τόσο μεγάλο. Απόλυτα σεβαστό. Προτίμησε όμως να προσγειώσεις τον άλλο μαλακά, κάνε του μια τρυφερή αγκαλιά, φίλα τον παθιασμένα-αν μη τι άλλο να του κλείσεις το στόμα, μπας κι ακολουθήσει τίποτα πιο καυτό (ουπς!). Κάνε κάτι, τελοσπάντων,  που να δείξει ότι δεν έχεις λόγια να εκφράσεις, τόσο πολύ σε συγκίνησε η έκφραση αγάπης που σου έπνιξε κάθε λέξη που προσπάθησε να δραπετεύσει, με πιάνεις;

«Καλά θα πω ψέματα, σε μια στιγμή που ο άλλος είναι απόλυτα ειλικρινής;». Όχι, δε λέω να πεις ψέματα αλλά αν μιλάμε για ένα άνθρωπο τον οποίο θέλεις να συνεχίσεις να βλέπεις τότε θα πρέπει να βρεις ένα «διπλωματικό» τρόπο να χειριστείς την κατάσταση με στόχο να μην τον πληγώσεις ανεπανόρθωτα και τρόπο ώστε να ξεπεραστεί το συμβάν ανώδυνα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Είτε είσαι εσύ το άτομο που ξεφουρνίζει το σ’ αγαπώ είτε είσαι το άτομο που το δέχεται, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο αυτό που νιώθεις να μην το συμμερίζεται και το άλλο πρόσωπο. Δεν είναι κακό αυτό και σίγουρα δε σημαίνει το τέλος της όποιας σχέσης υπήρχε μεταξύ σας. Ψυχοθεραπευτές και ειδικοί σε θέματα σχέσεων αναφέρουν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’ αντιμετωπιστεί το ζήτημα αυτό, χωρίς απαραίτητα να οδηγήσει στο τέλος. Μάλιστα, συνιστούν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι να μη δοθεί περισσότερη απ’ όση χρειάζεται βαρύτητα στο συμβάν, καθ’ ότι ο καθένας αναπτύσσει συναισθήματα σε διαφορετικό χρόνο. Αν το σκεφτούμε κι αλλιώς, δεν μπορείς να εκβιάσεις συναισθήματα, όπως ούτε και να αναγκάσεις κάποιο να νιώσει πράματα για τα οποία δεν είναι έτοιμος. Θέλεις να θέλει να μοιραστεί τα συναισθήματά του στο χρόνο που θα νιώσει έτοιμος.

Αν βέβαια αυτά τα συναισθήματα δεν έρχονται ποτέ κι αν όποτε λες σ’ αγαπώ στην αντίπερα όχθη υπάρχει πάντα ένα «οκ» ή χειρότερα μια άβολη σιωπή, τότε αυτά είναι ενδείξεις πως κάτι πάει λάθος. Μια τέτοια παρατεταμένη αντιμετώπιση μάλλον κρύβει στο βάθος της σημάδια πως δεν κινείστε απλά με διαφορετική ταχύτητα αλλά μάλλον σε διαφορετική κατεύθυνση.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο, το άτομο που δε θα εισπράξει πίσω την απάντηση που έψαχνε απεγνωσμένα να ακούσει, να μη χωνέψει την όποια αντίδρασή σου, εφόσον δε θα είναι αυτή που ιδανικά θα ήθελε. Ο κίνδυνος του να πληγωθεί ανεπανόρθωτα η σχέση σας, είναι ορατός. Θα έπρεπε όμως η βαρύτητα του «σ’ αγαπώ» να αλλάζει αν ο άλλος δεν το νιώθει την ίδια χρονική στιγμή με σένα; Δεν είναι η αγάπη ανιδιοτέλεια; Άρα εξυπακούεται πως η δήλωση αγάπης δε θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένη με την ανταπόκριση, έτσι δεν είναι;

«Το κατάλαβες τώρα;»

«Ναι, την επόμενη φορά το ευχαριστώ μου δε θα είναι ερώτηση απλά σκέτη δήλωση.»

«Καλή επιτυχία εύχομαι!»