Μην τα παίρνεις όλα τόσο προσωπικά

«Να μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά». Δήλωση-διαμάντι είναι αυτή και μακάρι κάποιος να μου τη φύτευε στον εγκέφαλο ενόσω ήμουν ακόμα πιτσιρίκι. Φαντάζεσαι πόσο διαφορετικά θα μεγάλωνες αν αυτή η φράση γινόταν τόσο ουσιαστική όσο κι ο τρόπος που αναπνέεις; « Να μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά», το επαναλαμβάνω προς εμπέδωση. Η πρώτη -ενστικτωδώς- αντίδρασή σου είναι «Μα πώς; Άμα με αφορούν, πώς να μην τα πάρω προσωπικά;». Για τον απλούστατο λόγο ότι τα περισσότερα πράγματα που θα βγουν από το στόμα των ανθρώπων γύρω σου δεν έχουν να κάνουν με σένα, με το πώς αισθάνεσαι ή με τι πιστεύεις, αλλά με το τι πιστεύουν αυτοί, τι πρεσβεύουν και τι υπάρχει στο δικό τους μυαλό. Το τι θα σου πουν είναι αντανάκλαση του ποιοι είναι αυτοί και όχι ποιος είσαι εσύ. Είναι ένα αμάλγαμα των δικών τους εμπειριών, απόψεων και βιωμάτων. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που κάποιος θα προσπαθήσει να σε μειώσει, να σε προσβάλει ή να σου «δώσει μια φιλική συμβουλή», μάλλον θα προσπαθήσει να σου επιβάλει αυτό που ο ίδιος έχει στο μυαλό του για σένα κι όχι να μιλήσει με βάση ποιος είσαι εσύ πραγματικά.

Να μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά. Να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αντιμετωπίζεις τα λόγια τους σαν μικρά σταγονίδια που εξατμίζονται πριν καν σε ακουμπήσουν. Οι άνθρωποι θέλουν τόσο πολύ να σε καθηλώσουν με τα λόγια τους, να σου επιβληθούν, ακόμα κι αν το κάνουν ασυνείδητα, «άκακα», δεν έχει σημασία. Έστω κι υποσυνείδητα, η πρόθεση είναι η ίδια, μια ανάγκη να ξεφορτώσουν ό,τι έχουν μέσα τους, γι’αυτό κι εσύ να μετατρέπεις τα λόγια τους σε μικρές όμορφες πεταλουδίτσες που βγαίνουν από το στόμα τους φτερουγίζοντας ψηλά, κάνοντας σχήματα στον αέρα μέχρι να ανέβουν τόσο ψηλά που δε θα τις βλέπεις πια. Αν εσωτερικεύσεις τα λόγια ή τις πράξεις τους, αν για ένα δευτερόλεπτο θεωρήσεις ότι σε αφορούν προσωπικά, τότε τους έχεις δώσει απρόσκοπτη πρόσβαση στο μυαλό σου. Έχεις ανοίξει μια μικρή πόρτα αφιλτράριστης εισαγωγής μη χρήσιμων πληροφοριών στο πολυτιμότερό σου αγαθό, το μυαλό σου.

Αυτό δεν αφορά όμως μόνο στους άλλους σε σχέση με εμάς, αλλά κι αντίστροφα. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά σκέφτεσαι και τι νιώθεις, επομένως όταν ο άλλος σου λέει κάτι δε σημαίνει απαραίτητα ότι το λέει για να σε πλήξει προσωπικά. Με πιο απλά λόγια, ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου και πάψε να υποθέτεις ότι είσαι το κέντρο του σύμπαντος! Αν εξέλαβες κάτι που είπε ή έκανε κάποιος άλλος με συγκεκριμένο τρόπο και το πήρες πολύ προσωπικά, τότε απλώς εσύ έκανες μια εσωτερική διεργασία που σε άγγιξε με κάποιο τρόπο, χωρίς να σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο άλλος αναφερόταν σε εσένα. Είναι λες και ψάχνεις αφορμή για καβγά, λες και δεν αντέχεις εσύ κάτι μέσα σου και ζητάς τα ρέστα από τους υπόλοιπους. Πάρε μια ανάσα και δες τα πράγματα με λιγότερους συναισθηματισμούς και δράματα. Αν ό,τι λέμε παραπάνω ισχύει, ότι δηλαδή ό,τι λέει κάποιος είναι αποτέλεσμα δικής του διεργασίας, τότε απλώς αυτός είναι στον κόσμο του κι εσύ στον δικό σου, και δεν ασχολείται μαζί σου, οπότε σταμάτα να θεωρείς ότι σε κατατρέχουν φαντάσματα.

Αν το να μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά είναι η αντίθετη όχθη του ποταμού, εκεί θα βρεις την αρχή του ουράνιου τόξου, που δεν είναι άλλη από μια απενοχοποιημένη στάση ζωής, απαλλαγμένη από λύπη και θυμό, αποκομμένη από το πώς βλέπουν οι άλλοι τη δική σου ζωή. Υπάρχει μια ελευθερία, σαν αεράκι κρυστάλλινο, που επέρχεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι δε χρειάζεσαι τις γνώμες των υπολοίπων για να ξέρεις τι πραγματικά νιώθεις, τι άποψη έχεις εσύ για σένα. Η εμπιστοσύνη σου να βασίζεται σε σένα κι όχι στους άλλους. Αν μπορούσα να ορίσω την ψυχική γαλήνη, αυτός θα ήταν ο ορισμός της.