Οι Κυριακές είναι αφιερωμένες στο σόι∙ τίνος απ’ τους δύο;

Λοιπόν, ακούστε τώρα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν όταν κάποιος είναι σε μακροχρόνια σχέση. Με ποιου την οικογένεια θα περνάτε γιορτές, Κυριακές κι επετείους (εθνικές ντε, δεν εννοώ τις προσωπικές σας); Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Κι αν η απάντησή σου είναι «όχι», έχω να σου πω πως μας τα είπαν κι άλλοι αυτά και στο τέλος κατέληξαν να ξεστομίζουν φράσεις τύπου «Ρε συ, δε θα καταφέρω να σας δω, έχω να φάω με τους δικούς του». Οι δικοί «του» μπορεί να ‘ναι και δικοί «της», και ούτω καθεξής.

Όσο ήσουν single θα αμφισβητούσες ποτέ πώς θα πέρναγες τις Κυριακές τα μεσημέρια; Όχι, γιατί είχες αυτήν την πολυτέλεια να ξυπνάς, να κατεβαίνεις για καφεδάκι και στη συνέχεια να πηγαίνεις στο πατρικό σου για γεύμα με την οικογένειά σου. Ήταν η ευκαιρία να πείτε τα της βδομάδας σας και βασικά να γλυτώσεις το κλασικό πρήξιμο του «Πού είσαι, παιδί μου, και κάναμε μαύρα μάτια να σε δούμε!», ενώ σε είχαν δει κυριολεκτικά πριν δυο-τρεις μέρες. Άσε που βαριέσαι κιόλας να μαγειρεύεις, κι αφού έχεις λιώσει στο ντελίβερι, τα Κυριακάτικα μεσημέρια ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βάλεις κάτι μαγειρευτό στο στόμα σου.

Αυτές οι καλές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τι μουρμουράς εκεί, ότι υπάρχει κάτι ωραίο στο να βρίσκεστε με τις οικογένειές σας; Ναι, όταν η απόφαση του με ποιον θα περάσετε την Κυριακή, γιορτή κτλ, δεν ανάγεται σε θέμα μείζονος σημασίας με εκατέρωθεν γκρίνιες και τα σόγια να κρατάνε σκορ με το πόσες φορές αυτόν τον μήνα πήγατε στους γονείς του για φαγητό ή πόσες γιορτές κάνατε με τη δική της οικογένεια. «Άρα πώς κρατάς ισορροπίες;» με ρωτάς, ίσως με τρόμο στα μάτια, λες και πρωταγωνιστείς σε επεισόδιο των επτά θανάσιμων πεθερών. «Δεν πας σε κανένα κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο!»

Εντάξει, όχι δεν το εννοώ αυτό, όχι εκατό τοις εκατό τουλάχιστον, γιατί ένα κομμάτι μου το εννοεί πραγματικά. Η οικογενειακή θαλπωρή είναι αξία ανεκτίμητη, ειδικά όταν μιλάμε για τις κλασικές ελληνικές οικογένειες. Αυτό που χρειάζεται είναι σωστός προγραμματισμός κι οριοθέτηση, να υπάρχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο μεταξύ του ζευγαριού για το πού σταματούν οι δικές τους ανάγκες και που ξεκινούν αυτές των γονιών τους.

Η πραγματική δυσκολία έγκειται στην περίπτωση που, ως ζευγάρι, δε λειτουργείτε σαν ομάδα κι ένας απ’ τους δύο θέλει να περνά τις γιορτές ή τις Κυριακές με τη δική του οικογένεια, γιατί κάτι τέτοιο έκανε εδώ και χρόνια. Οπότε εσύ βρίσκεσαι στη δυσμενή θέση είτε να υποχωρήσεις και να τραβήξεις προς τα εκεί είτε να μπεις σε αντιπαράθεση και να χωριστείτε, που ίσως υπό περιστάσεις να μην είναι καν εφικτό. Κι αν αυτό ακούγεται μικρό κι ασήμαντος λόγος αντιπαράθεσης, δεν είναι, γιατί η υπερβολική εξάρτηση με την οικογένεια δείχνει πολλά για το άτομο και τι επιπτώσεις μπορεί να ‘χει στη μεταξύ σας σχέση. Επίσης, μπαίνει κι ο άλλος παράγοντας στο παιχνίδι, του κατά πόσον μπορεί να σεβαστεί και τη δική σου ανάγκη να περνάτε πού και πού χρόνο και με τη δική σου οικογένεια. Να τολμήσω να μαντέψω ότι δεν τα είχες σκεφτεί τόσο σοβαρά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Κι επαναλαμβάνω (με μια τόσο δα δόση χιούμορ), με κίνδυνο να γίνω γραφική, αν δεν είναι σοβαρά θέματα αυτά, τότε ποια;

Λοιπόν, καθίστε τώρα κάτω κι οι δύο σας! Πάρτε ημερολόγιο, στιλό και φτιάξτε πρόγραμμα. Καταρχάς, ξεκινήστε με τις γιορτές, όπως Χριστούγεννα, Παραμονή Πρωτοχρονιάς και Πάσχα, κατά τις οποίες ενδεχομένως να μπορούσατε, λόγω της σημασίας των εν λόγω εορτασμών, να φέρετε κοντά τις οικογένειες των δύο πλευρών. Μετά σας μένουν δύο Κυριακές τον μήνα τις οποίες θα διανέμετε εναλλάξ, τις υπόλοιπες δύο κάντε κάτι μαζί, να νιώσετε κι εσείς ζευγαράκι. Τέλος, μένουν οι εθνικές επέτειοι, τις οποίες επίσης θα χωρίσετε ισάξια, κι αν έχει τέτοια επέτειο που δημιουργεί τριήμερο, βαλίτσες και φύγατε για τον κοντινότερο προορισμό.

Για περαιτέρω σχεδιασμό και συμβουλές επί του θέματος, μπορείτε να με βρείτε σε ώρες γραφείου κι επί κατάλληλου αντιτίμου. Τι, τζάμπα θα σας ξελασπώνω;