Η ζωή με έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να κάτσει δευτερόλεπτο σπίτι

Ξεκινάς και λες εντάξει. Διασκεδάζουμε, περνάμε χρόνο μαζί, ψυχαγωγούμαστε! Έλα όμως που καταλαβαίνεις πως αυτό συνεχίζεται και συνεχίζεται.. Και εσύ θέλεις να καθίσεις λιγάκι στο σπίτι, να χαλαρώσεις, να δεις μια ταινία, να ξεκουραστείς βρε αδερφέ! Και ο άλλος σε ρωτάει Σάββατο βράδυ, μόλις γυρίσετε από έξω τι θα κανονίσετε για το επόμενο Σάββατο, για να έχει να σκέφτεται και να περιμένει. Όχι ότι τις υπόλοιπες μέρες θα μείνει στο σπίτι, απλά να έχουμε να λέμε!

Ναι λοιπόν, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν να είναι όλη μέρα έξω, να είναι όλη μέρα απασχολημένοι με κάτι, όχι γιατί στο σπίτι υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί, απλά σαν ιδιοσυγκρασία, σαν χαρακτήρας, σαν ζώδιο, σαν κάτι τέλος πάντων, δεν μπορούν να κάθονται σε έναν καναπέ και να κοιτάζουν το “ταβάνι”. Είναι αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα, έχουν το πρόγραμμά τους φουλ! Έτσι απλά! Ακούραστα και αβίαστα!

Έχουν βάλει όσα περισσότερα πράγματα μπορούν μέσα στη μέρα, είναι συνεχώς σε εγρήγορση και περηφανεύονται σε άλλους για όλα αυτά που μπορούν να καταφέρουν μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Όσο για τον ύπνο… τι να συζητάμε… όσο λιγότερες ώρες βαθύ ύπνου, τόσο το καλύτερο! Συνήθως ξυπνάνε με το πρώτο άκουσμα το ξυπνητηριού, μη θέλοντας να χαραμίσουν ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω! Στο μεταξύ, αν τους παρατηρήσει κανείς, θα πει πως είναι πολύ χαρούμενοι και γεμάτοι άνθρωποι, μη ξέροντας πάντα, τι κρύβετε πίσω από όλο αυτό.

Αν παρόλα αυτά, το άτομο, έστω και στην παραμικρή πιθανότητα, να μείνει στο σπίτι για λίγες ώρες, ας μην πούμε μέρες καλύτερα, τότε έρχεται η καταστροφή του κόσμου. Από το ότι μπορεί να είναι θλιμμένος, στεναχωρημένος, απογοητευμένος από τη ζωή και τους γύρω του, μέχρι και στο ότι μπορεί να έχει τόση νευρικότητα, από τη μη διοχετευμένη ενέργειά του, που καλύτερα εκείνη τη στιγμή να μείνει κανείς μακριά του παρά να πάει να τον παρηγορήσει. Κάτι ανάλογο, συμβαίνει και στην περίπτωση που, χτύπα ξύλο, αρρωστήσει!

Ζώντας με έναν τέτοιο άνθρωπο, θα μπορούσε να πεις κανείς, πως έχει τα καλά του, αλλά και τα κακά του ταυτόχρονα.

Από τη μια, αυτό το άτομο, μπορεί να σε παρακινεί συνεχώς για νέες περιπέτειες, νέα χόμπι, για στιγμές χαλάρωσης έξω από τους τέσσερις τοίχους πάντα! Ίσως κρατάει και εσένα σε εγρήγορση, όσο βέβαια, αντέχεις, γιατί δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για όλους. Συνήθως, ζητάει και από εσένα την αντίστοιχη θέρμη για δραστηριότητες και ενασχολήσεις!

Από την άλλη, όμως, μπορεί για εσένα αυτός ο τρόπος ζωής να είναι κουραστικός, να θέλεις και να χρειάζεσαι κάποιες στιγμές χαλάρωσης, να μη θέλεις να ακολουθείς σε κάθε έξοδο, κάθε δραστηριότητα!

Πώς λοιπόν μπορούν να συνυπάρξουν οι δύο αυτές προσωπικότητες; Πώς μπορούν να έχουν αποτελεσματικότητα τα προγράμματα;

Το πιο συχνό που ακούγεται είναι το “δεν έχεις χρόνο να καθίσουμε”, “έλα να κάτσεις και λίγο σπίτι”, “πόσο θα συνεχίσεις πια” και άλλα πολλά τέτοια, γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος ζει ακριβώς για αυτό που κάνει. Εν ολίγης, ότι υπάρχουν διαφορετικές προτεραιότητες και ανάγκες. Αλλά, και στο σπίτι να αναγκαστεί να καθίσει το πιο πιθανό είναι μέσα σε λίγες ώρες να έχει βρει ένα νέο χόμπι, μια νέα ενασχόληση για να μην κάθεται απλά στον καναπέ.

Το πιο δίκαιο για όλους, είναι πέρα από τα ξεχωριστά προγράμματα που υπάρχουν έτσι και αλλιώς στις μέρες μας, να σέβεται ο ένας τις επιθυμίες του άλλου. Πολύ σημαντικό είναι να βρεθεί και μια δραστηριότητα, που να αρέσει και να ενδιαφέρει και τους δύο, να πηγαίνετε μαζί, να περνάτε χρόνο. Ίσως έτσι έρθετε και πιο κοντά και βρείτε τις ισορροπίες συνύπαρξης.

Η ζωή, επομένως, με έναν άνθρωπο που πραγματικά δεν μπορεί να καθίσει δευτερόλεπτο στο σπίτι, είναι μια δοκιμασία που για σένα, που τρως σαν κανονικός άνθρωπος, στο τραπέζι με την ησυχία σου και όχι με την ψυχή στο στόμα για να προλάβεις να πας κάπου αλλού, θέλει κατανόηση και συμβιβασμό. Όπως και από την άλλη πλευρά εννοείται!

Αλλά τι να κάνουμε.. υπάρχουν αυτές οι ψυχούλες εκεί έξω, που είναι με όλα ικανοποιημένοι, αλλά και με τίποτα ταυτόχρονα και πασχίζουν να νιώσουν αυτή την ευημερία στο τέλος της ημέρας, ενώ σκέφτονται “ναι… τα κατάφερα και σήμερα…”