Πολλοί από εμάς έχουμε κάπου, σε κάποιο μέρος, απομακρυσμένο ή μη, ένα όμορφο χωριό, που κρατάει μέρος της καταγωγής αλλά και της καρδιάς μας. Κάπως έτσι, ζώντας μια ζωή ανάμεσα στην πόλη και το χωριό, περάσαμε εκεί τις πιο ευτυχισμένες μας ημέρες και γίναμε, ως έναν βαθμό, οι άνθρωποι που είμαστε μέχρι και σήμερα.
Κι αυτό, δε συνέβη μόνο επειδή εκεί συναντούσαμε πάντα αγαπημένα μας πρόσωπα, παππούδες, γιαγιάδες αλλά γιατί στο χωριό κατά βάση, δημιουργήσαμε και τις πιο δυνατές φιλίες. Αυτές που τις βλέπεις 3 φορές το χρόνο και μέσα σε λίγες μόνο μέρες, πρέπει να προλάβετε να κάνετε όλα όσα επιβάλλονται. Αφήστε που στο χωριό είναι όλα πιο ελεύθερα. Δεν υπάρχει κίνδυνος, ωράριο, κίνηση, και κάπως έτσι, η ανεξαρτησία και η ελευθερία που αισθανόμασταν πάντα στα σοκάκια της γειτονιάς μας, μάς έκανε να νιώθουμε παντοδύναμοι.
Έτσι λοιπόν, το χωριό μας διαμορφώνει και κανείς δε θα μπορούσε να πει προς το χειρότερο. Το να πηγαίνεις στα μέρη που υπήρξαν οι πρόγονοί σου, έζησαν χρόνια σε διάφορες συνθήκες και όχι τόσο εύκολες, σε βοηθά να κατανοήσεις καλύτερα την ιστορία της οικογένειάς σου, να δεις ποιος πραγματικά είσαι, να συνδεθείς με την κουλτούρα του τόπου σου, τα ήθη και τα έθιμά του, να μάθεις από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο, να τα ζήσεις ξανά και ξανά και μετά να τα περιγράφεις με δέος σε φίλους στην πόλη. Όλες αυτές οι εμπειρίες που θα ζήσεις στους μαγικούς αυτούς τόπους, θα σου προσφέρουν αξέχαστες αναμνήσεις, που μπορεί να αποτελέσουν οδηγό για την πορεία της ζωής σου.
Στο χωριό είναι όλα πιο απλά. Η ζωή προσαρμόζεται σε συνθήκες κι ανάγκες. Δεν είναι, ταυτόχρονα, όλα δεδομένα, όπως για παράδειγμα η υγεία ή η παιδεία, γιατί πολλά χωριά υστερούν σε αυτά τα κομμάτια, με τους κατοίκους τους να χρειάζονται να μεταφερθούν σε διπλανά χωριά ή πόλεις. Παρ’ όλα αυτά, θα δεις πως οι άνθρωποι αυτοί, όλων των ηλικιών, έχουν αναπτύξει μια ισχυρή αίσθηση κοινότητας, κι έτσι, κανείς ποτέ δε νιώθει μόνος ή αβοήθητος.
Σε μια μικρή κοινότητα, λοιπόν, που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, το «κράτα με να σε κρατώ» είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Φυσικά, υπάρχουν και στα χωριά κόντρες και τσακωμοί, σόγια που μένουν αντίκρυ αλλά δε μιλιούνται, ακόμη και άνθρωποι μουντρούχοι που δε θέλουν να τους ενοχλεί κανείς. Όμως, η αλληλοβοήθεια και η κοινωνική αλληλεπίδραση είναι πιο έντονες. Κι όλη αυτή η δυναμική μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της συλλογικότητας αλλά και την αξία του να βοηθάμε τους ανθρώπους γύρω μας, ακόμη και στις πιο απλές δυσκολίες. Ας μην ξεχνάμε, ότι στο χωριό, ό,τι ώρα βγεις έξω, ή έστω στο μπαλκόνι να καθίσεις, θα μιλήσεις με πάρα πολλούς ανθρώπους, περαστικούς που θα σταματήσουν να μάθουν τα νέα σου και σίγουρα θα βρεις παρέα να καθίσεις στο καφενείο, που μπορεί από το πρωί να πάρει βράδυ, λέγοντας ιστορίες παλιές και γελώντας.
Τέλος, είναι και η επαφή με τη φύση. Είτε σε βουνό, είτε σε θάλασσα, ερχόμαστε πιο κοντά στο φυσικό τοπίο, το οποίο μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στην ψυχοσύνθεσή μας, αφού βοηθά στην αποσυμφόρηση του άγχους και μας κάνει να αισθανόμαστε πιο ισχυροί ψυχολογικά- πιο χαλαροί, θα έλεγε κανείς με πιο απλά λόγια. Έπειτα, είναι και η φύση που έρχεται κυριολεκτικά στο πιάτο μας, αφού στο χωριό μαθαίνουμε από πού προέρχεται το φαγητό μας, σεβόμαστε την πρώτη ύλη, ενώ ακόμα και μια μικρή ντομάτα έχει άλλη γεύση από το περιβόλι της γιαγιάς.
Τι κι αν οι περισσότεροι από εμάς, κακά τα ψέματα, δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε και για πολύ καιρό σε ένα τέτοιο μέρος, μακριά από την ταχύτητα της καθημερινότητας ή τις επαγγελματικές ευκαιρίες. Πάντα θα έχουμε αυτές τις έστω λίγες μέρες, που θα μας γειώνουν, θα μας επιστρέφουν στη βάση μας και θα μας θυμίζουν τι έχει πραγματικά σημασία, όταν το ξεχνάμε.
Συντάκτης: Αναστασία Αργυρίου
