Ανεκτίμητη η στιγμή που βλέπεστε μετά από καιρό

Έχουν μιλήσει διάφοροι για τις σχέσεις εξ αποστάσεως. Δε χρειάζεται να το αναλύσουμε πάλι καταντώντας γραφικοί. Πολλοί θα σου πούνε πως δεν αξίζει να την προσπαθήσεις αφού βλέπεις σπάνια τον άλλον κι άλλοι, πιο ακραίοι, θα πουν πως δεν είναι καν σχέση.

Μην τολμήσεις όμως να τους πιστέψεις. Πολλοί μιλάνε για την απόσταση, λίγοι όμως είχαν τα κότσια να την ζήσουν. Εξάλλου κάθε σχέση στηρίζεται στην υπομονή, την επιμονή και την αμοιβαία αγάπη κι εκείνες είναι ο ορισμός της συναισθηματικής ειλικρίνειας.

Σίγουρα όταν βλέπεις ζευγαράκια γύρω σου κι ο δικός σου άνθρωπος είναι μακριά νιώθεις κάπως. Ίσως εκείνες τις ώρες να σου λείπει περισσότερο. Όταν σκέφτεσαι τις στιγμές σας, το άγγιγμά του, το φιλί του και σε πνίγει που δεν μπορείς να τα ΄χεις.

Κι οι μέρες κυλούν βασανιστικά αργά κι είναι τότε που αρχίζεις να μετράς αντίστροφα για το πότε επιτέλους θα τον δεις. Πότε θα χωθείς ξανά στην αγκαλιά του. Εξάλλου, είναι αλήθεια αυτό που λένε πως στους σταθμούς των τρένων, των λεωφορείων, στα αεροδρόμια και στα λιμάνια, βρίσκεις τόση αγάπη κι επιθυμία όση πουθενά αλλού δεν μπορείς να δεις.

Σε μια σχέση εξ αποστάσεως δε σε χωρίζει η απόσταση. Γιατί η απόσταση είναι εκείνη που θα σε ενώσει. Γιατί βρίσκεσαι συνεχώς στην αναμονή για την επόμενη συνάντηση. Κι είναι αυτό που κρατάει ζωντανή τη σχέση. Η επιθυμία, η λαχτάρα, η άσβεστη δίψα.

Εξάλλου, σε αυτή τη σχέση ξέρεις πως η προσπάθεια είναι αμοιβαία. Όσο περιμένεις εσύ, περιμένει κι αυτός. Προχωράτε μαζί μπροστά. Γιατί όσα χιλιόμετρα κι αν σας χωρίζουν η σκέψη σας κρατάει δεμένους. Γιατί ξέρεις πως όλα τα ταξίδια που κάνατε μαζί, οι ώρες που περάσατε χώρια, τα «σ’ αγαπώ» μέσα από μια οθόνη έκαναν τη σχέση ακόμη πιο δυνατή.

Δεν υπάρχει λόγος να την φοβάσαι την απόσταση γιατί δεν είναι η χιλιομετρική που σκοτώνει τον έρωτα, αλλά η συναισθηματική. Κι απ’ τη στιγμή που τα συναισθήματα είναι δυνατά, η άλλη αντιμετωπίζεται αν βάλεις στην άκρη το φόβο σου.

Ίσως κάποτε να αμφιβάλλεις, όλες όμως οι ανησυχίες σου εξαφανίζονται όταν αντικρίζεις τον άνθρωπό σου. Όταν αγγίζεις εκείνο το πρόσωπο που ερωτεύτηκες. Όταν σε κρατάνε εκείνα τα χέρια που δε θες να αφήσεις. Γιατί ξέρεις πως υπομείνατε κι οι δύο την απουσία περιμένοντας τη στιγμή της αντάμωσης. Εκείνη τη στιγμή που ενώνετε χείλη, κορμιά, καρδιές. Γι’ αυτό το τρελό πάρτι των παλμών σας άξιζαν όλα.

Κι είναι που όταν βρίσκεται κοντά σου θες να τον κρατάς συνέχεια γιατί ξέρεις πως έχετε λίγες στιγμές πριν χωριστείτε πάλι κι έτσι εκτιμάτε κάθε κοινό λεπτό. Γιατί εκείνες οι στιγμές είναι πολύτιμες, είναι τότε που πραγματικά νιώθεις την ευτυχία.

Γιατί παρ’ όλη την απόσταση που σας χωρίζει, δε φοβηθήκατε κι έχετε βρει τον τρόπο να κρατάτε τη σχέση σε αναμμένη φωτιά που δε σβήνει. Να είναι διαρκώς ζωντανή η επιθυμία. Κι άσε τους άλλους να λένε για τη σχέση εξ αποστάσεως πως δεν αξίζει. Πώς να ξέρουν, εξάλλου, αν δεν το έχουν ζήσει και πώς να το ζήσουν αν είναι δειλοί για έναν τέτοιο έρωτα;