Τον έβλεπα κάπως εκείνο το απόγευμα. Σαν κάτι να τον βασάνιζε. Έτρεμε κι έκανε σπαστικές κινήσεις συνεχώς. Προσπαθούσε να μου δείξει ότι ήταν μια χαρά και μου έσκαγε κάνα χαζό γέλιο. Μα κάτι πήγαινε λάθος. Κολλητός μου ήταν, θα ήταν ηλίθιο να μην καταλάβω πως κάτι είχε.
Έμεινα να τον κοιτάζω επίμονα και σοβαρά! «Τι;» μου λέει. «Θα μου πεις τι σκατά τρέχει;» του είπα με έντονο ύφος. Άφησε κάτω το τσιγάρο, πήρε μια βαθιά ανάσα και το ξεστόμισε, «Μου ζήτησε να συγκατοικήσουμε». Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολωμένη.
Πώς του ζήτησε να συγκατοικήσουν; Αφού δυο μήνες είναι μαζί μόνο. Πώς της ήρθε τώρα αυτό; «Τι σκέφτεσαι να κάνεις;» τον ρώτησα. Μου είπε πως κάθισε και σκέφτηκε αρκετά πράγματα και πως θέλει να ακούσει και τη δική μου γνώμη. Αφού τη θέλει λοιπόν, θα την πάρει την απάντησή του.
Του εξήγησα πως η συμβίωση, έχει και θετικές κι αρνητικές επιδράσεις για τη σχέση, αν και αυτό εξαρτάται κι απ’ τον τρόπο που προσεγγίζει ο καθένας το θέμα «συμβίωση». Για να επιλέξεις να συγκατοικήσεις με ένα άτομο, σημαίνει πως είσαι έτοιμος να μοιραστείς τη ζωή μου με αυτό κι εκτός από αυτό, τον χρόνο σου φυσικά και τον χώρο σου.
Αν δεν είσαι έτοιμο ως άτομο γι’ αυτά, πώς θα μοιράζεσαι και πώς θα υποχωρείς εκεί που πρέπει; Γιατί θα υπάρξουν φορές που ναι, θα πρέπει εσύ να υποχωρήσεις κι όχι ο σύντροφός σου!
Είσαι έτοιμος για να αναλάβεις επιτέλους κάποιες ευθύνες σε αυτή τη σχέση ή λόγω των προσωπικών σου ανασφαλειών δε θα μπορείς να τις αντιμετωπίσεις; Είσαι σίγουρος πως νιώθεις ασφάλεια μέσα σε αυτή τη σχέση, για να προχωρήσεις προς τη συγκατοίκηση και μάλιστα τόσο νωρίς;
Για να συμβιώσεις με κάποιον, θα πρέπει πάνω απ’ όλα να μάθεις να θυσιάζεις τον προσωπικό σου χώρο ενώ θα πρέπει να βάλεις για λίγο στην άκρη την αυτονομία σου. Αυτός είναι κι ο λόγος εξάλλου που συνήθως οι άντρες θεωρούν πως είναι ένα μειονέκτημα γι’ αυτούς η συμβίωση.
Με τη συμβίωση, αυτοί όσο και να μη θέλουν, χάνουν τον απόλυτο βαθμό της ελευθερίας τους. Άρα, αυτομάτως, δεν έχουν πλέον τη ευκαιρία να φλερτάρουν και με άλλες -ακόμα κι αν αυτό ήταν αθώο. Τώρα θα σκεφτείς πως αυτό γίνεται και στις μακροχρόνιες σχέσεις. Ε σκέψου όμως τι θα γίνεται σε αυτή τη σύντομη σχέση που ακόμη δεν έχει ωριμάσει.
Για τις γυναίκες απ’ την άλλη, ως πιο ώριμες απ’ τη φύση τους, είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα. Οι γυναίκες με την πιθανότητα της συμβίωσης, αρχίζουν να σκέφτονται και να θέλουν κάτι παραπάνω απ’ τη σχέση τους. Αρχίζουν να κάνουν σκέψεις για ένα πιο σοβαρό στάδιο. Αυτό απευθείας εγκλωβίζει τον άντρα, νιώθει να πνίγεται. Και συνήθως οι γυναίκες δε θα επιμείνουν σε μια σχέση συμβίωσης, αν δεν υπάρχει η προοπτική για το επόμενο βήμα.
Κι αν αυτοί είναι οι γενικοί κανόνες, δεν είναι λίγες οι φορές που οι γυναίκες φρικάρουν στην ιδέα της συγκατοίκησης ενώ οι άντρες την επιδιώκουν.
Πέραν όμως από αυτά, μια σχέση θα πρέπει να κρίνεται απ’ την ποιότητά της για το αν είναι όντως έτοιμη για συμβίωση. Δηλαδή, θα πρέπει εσύ κι ο σύντροφός σου να δείτε αν όντως έχετε κοινές προσδοκίες, ή τις περισσότερες από αυτές τουλάχιστον ή ακόμη και κοινούς στόχους για την κοινή μας πορεία.
Εξάλλου, θα πρέπει να υπάρχει αλληλοκατανόηση μεταξύ σας κι όχι υπερβολή. Θα πρέπει να σέβεσαι τον σύντροφό σου και να λαμβάνεις τον απαραίτητο σεβασμό από αυτόν! Θα πρέπει να καταλάβετε κι οι δύο αν έχετε διάθεση για εξέλιξη μέσα σε αυτή τη σχέση για να προχωρήσετε στη συμβίωση.
Κι αν μετά τη συμβίωση, ένας απ’ τους δύο σας καταλάβει πως δεν ταιριάζετε, τι γίνεται; Είναι γνωστό πως όσοι συζούν, είναι πιο δύσκολο να χωρίσουν, γιατί αυτό σημαίνει πως ο ένας απ’ τους δύο θα πρέπει να αλλάξει σπίτι. Και ποιος άραγε θα είναι αυτός;
Λίγο πριν τελειώσω, του είπα πως καλύτερα θα ήταν να αρχίσουν να πηγαίνουν μικρές διακοπές, για να δοκιμάσουν τη σχέση τους και για να δουν αν όντως ταιριάζουν και βρίσκουν τους ρυθμούς τους στη συγκατοίκηση.
Τότε ίσως να αποφασίσουν να μείνουν μαζί, αλλά όχι τόσο σύντομα, όχι σε μια πρόωρη συμβίωση, πριν ζήσουν ακόμη τη χαρά και τον έρωτα της σχέσης τους.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσίβικου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Τσίβικου
