Κριτική δεχόμαστε μόνο απ' τους κολλητούς

Είμαστε σε μια ηλικία που δε δεχόμαστε και πολλά. Αντιδράμε αν κάποιος επιχειρήσει να πει κάτι αρνητικό για εμάς ή απλά σαν να μην το ακούσαμε, το αγνοούμε και δεν το δεχόμαστε. Γι’ αυτό, εξάλλου, έχουμε τους κολλητούς. Γιατί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να μας κρίνουν, ακόμα κι αρνητικά. Δεχόμαστε την άποψή τους για ένα και μόνο λόγο: Θέλοντας και μη –κι ας το αρνιόμαστε– μας ξέρουν καλύτερα απ’ όλους, είναι το άλλο μας μισό. Εκείνο το μισό που μας συμπληρώνει.

Ο στενός σου φίλος έχει αυτόν τον τίτλο γιατί όταν μοιραστείς το πρόβλημά σου δε θα σου χαϊδέψει τα αφτιά, προσπαθώντας να σε δικαιολογήσει. Θα σου βάλει και τις φωνές, φυσικά, αν χρειαστεί, γιατί αλλιώς μυαλό δε βάζεις και μετά με έναν καφέ κι ένα τσιγάρο θα κάτσετε μαζί να βρείτε λύση. Αφού ρίξετε και κανένα βρισίδι στο άτομο που σε έκανε χάλια.

Ο κολλητός είναι ο άνθρωπος αυτός που είναι ικανός να σου κόψει και το χέρι για να μην ξαναστείλεις στο λάθος άτομο. Που θα σου τονίσει πόσο κακό κάνεις σε εσένα με τέτοιες επιλογές -μυαλό κουκούτσι εσύ, σιγά μην ακούσεις. Θα σε προειδοποιήσει κι αν κάνεις του κεφαλιού σου, όταν γυρίσεις κλαίγοντας, θα σου πει «στα ‘λεγα εγώ, αλλά δεν πειράζει, αν δεν πάθεις δε μαθαίνεις».

Κολλητός είναι αυτός που θα του πεις να «παρακολουθήσετε» το αμόρε και παρ’ όλο που δεν το επικροτεί κι αφού σε κράξει όσο δεν πάει, θα μείνει δίπλα σου, για να μη ρεζιλευτείς μόνος.

Και ξέρεις πότε το γλεντάει ε; Όταν σου επισημαίνει τις κακές σου ερωτικές επιλογές –είναι και πολλές οι άτιμες– κι εσύ κάνεις πως δεν ακούς. Αλλά μετά μάντεψε ποιος είχε δίκιο και κάθε δικαίωμα να στο χτυπάει;

Είναι ο μόνος που μπορεί να σου πει «έχεις βάλει κιλά» και να μην κινδυνεύει να τον πυροβολήσεις, γιατί ξέρεις πως το λέει για το καλό σου κι όχι κακοπροαίρετα. Το λέει απλώς για να το αντιληφθείς κι εσύ. Κι από εκεί και πέρα, αποφασίζεις εσύ τι θα κάνεις.

Έρχεται μαζί σου στα ψώνια, λέγοντάς σου τι σε κολακεύει και τι όχι, τι χρειάζεσαι και τι όχι. Πάντα, όμως, ελέγχει και πόσα ξοδεύεις και σου βάζει κι ένα στοπ, αφού ξέρει την τάση σου στις σπατάλες.

Θα στείλεις μήνυμα στις 11 «δεν είμαι πολύ καλά, πάμε για κάνα ποτάκι;» και 11:10 θα είναι σπίτι σου. Δε θα ρωτήσει πολλά, θα φροντίσει, για την ώρα, απλώς να περάσεις καλά. Μην ξεχνάς τα τρελά σου hangover. Θα σε πάρει στο δικό του σπίτι, για να μη σε δουν οι δικοί σου σε τέτοια χάλια ή γιατί θα ανησυχεί, αν μένεις μόνος.

Θα σε ταΐσει, θα σε αλλάξει και θα σε βάλει για ύπνο. Εσύ θα κλαίγεσαι για όλους τους περασμένους έρωτες, ακόμη και για τον Γιωργάκη που σε απέρριψε στο νηπιαγωγείο ή για την Ντίνα που σου έριξε κάτω το παγωτό σου. Θα γελάει με αυτά, αλλά εννοείται το πρωί, όταν συνέλθεις, θα σου κάνει κι ένα γερό κήρυγμα -παίρνει και το ρόλο του κηδεμόνα όποτε το κρίνει απαραίτητο.

Κολλητός είναι αυτός που θα σου βάλει τις φωνές όταν δεν έχεις διαβάσει, όταν δεν έχεις κοιμηθεί, όταν δεν έχεις ξεκουραστεί. Και δεν το κάνει για να το παίξει υπεράνω. Το κάνει γιατί νοιάζεται πραγματικά για εσένα. Γιατί ξέρει ότι δεν ακούς κανέναν άλλον, πως στους άλλους αντιδράς ενώ όταν πρόκειται για τους ανθρώπους που εκτιμάς κι αγαπάς, καθετί είναι καλοδεχούμενο. Εξάλλου, σε ξέρει καλύτερα απ’ τον εαυτό σου.