Νύχτωσε πάλι κι ένα δροσερό αεράκι σου κρατάει συντροφιά. Έτσι, χαλαρά στο μπαλκόνι σου, με ένα τσιγάρο στο χέρι κα ένα ποτήρι λευκό παγωμένο κρασί. Οι καλύτεροι σου φίλοι έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό.
Άρχισες να σκέφτεσαι πόσο ωραία είχες περάσει τη μέρα σου. Ξύπνησες το πρωί, πήγες για καφέ, μετά για ψώνια και στη συνέχεια μια βόλτα στην παραλιακή. Κι έπιασες τον εαυτό σου να χαμογελάει πραγματικά και να αισθάνεται σαν μικρό ελεύθερο παιδί. Μα ανατρέχοντας ξανά όλες αυτές τις στιγμές της ημέρας, συνειδητοποίησες ότι κάτι σου έλειπε.
Μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, εμφανίστηκε κι αυτό που σου έλειπε. Ναι, εκείνο το άτομο. Εκεί που είχες μέρες να τον σκεφτείς και να τον αναζητήσεις, ξαφνικά εμφανίζεται πάλι στις σκέψεις σου. Πιο όμορφος από ποτέ, με κείνο το βλέμμα και το χαμόγελο που σε κάνουν να τα χάνεις.
Δεν έφτανε που τον σκέφτηκες, ξαφνικά αρχίζει κι αντηχεί το τραγούδι σας στο ραδιόφωνο. Κι εκεί σκέφτεσαι «Τι γίνεται ρε φίλε, στημένη σου την έχουν όλα για να τον θυμάσαι συνεχώς»;
Μα είναι οι μέρες τέτοιες βλέπεις και γι’ αυτό δε σε αφήνουν σε ησυχία. Δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις. Έρχονται σαν σφήνα όλες οι στιγμές σας. Οι βόλτες που κάνατε χέρι-χέρι στην παραλία, τα παιχνίδια στην άμμο και στο νερό. Το πόσο λάτρευες όταν γέλαγε σαν παιδί.
Θυμάσαι τότε κάνατε κι οι δύο σαν παιδιά και πλατσουρίζατε σαν χαζά στο νερό. Και γελούσατε τόσο δυνατά που όλοι αναρωτιόνταν τι κάνατε ενώ σε είχε επάνω στην πλάτη του και σε στριφογυρνούσε μέσα στο νερό. Κι αυτή η στιγμή αποτυπωμένη σε μια απλή φωτογραφία.
Μα τι μπορεί να εκδηλώσει μια απλή φωτογραφία. Το γέλιο σου ή το δικό του; Πώς μπορεί να ακουστεί από μια εικόνα. Την κοιτάζεις και χαμογελάς. Σου έρχεται το γέλιο του που είχε εκείνη την στιγμή στα αυτιά σου, λες κι είναι δίπλα σου.
Σκέφτηκες αμέσως να σηκώσεις το τηλέφωνο και να τον πάρεις να δεις τι κάνει. Μα όχι δεν έπρεπε. Σου ζήτησε χρόνο και πρέπει να του τον δώσεις. Σε βασανίζει όμως το γιατί σου ζήτησε χρόνο.
Σκέφτεσαι πως έδειχνε να περνάει καλά μαζί σου ενώ του είχε αρέσει πολύ που είχες δεθεί με την παρέα του. Τι πήγε λάθος τότε. Αυτό σε σιγοκαίει και σκέφτεσαι διάφορα. Λες να μπήκε κάποια άλλη στη ζωή του, λες να αναζητά αγκαλιά σε άλλη συντροφιά;
Τρελαίνεσαι και μόνο στη σκέψη αυτή κι αν πράγματι γίνεται κάτι τέτοιο δε θέλεις να το μάθεις. Ας σου στείλει ένα μήνυμα στο κάτω-κάτω και να σου πει «Βαρέθηκα, δε σε θέλω πια, τέλος». Δε σου αρέσει που σε έχει στο περίμενε και που βάζει κοινούς σας φίλους να ρωτάνε διάφορα για σένα.
Ξέρεις πως δεν είστε πια μικρά παιδιά. Αν θέλει το «μαζί» θα σου το αποδείξει. Δεν μπορείς να περιμένεις για πάντα, μέχρι να σκεφτεί τι θέλει. Σκέφτεσαι πως αν όντως σε θέλει, θα έρθει πίσω. Όχι, μη σκεφτείς πως είναι από απόγνωση το ότι θες να γυρίσει, απλά γνωρίζεις πόσο πολύ ανάγκη σε έχει και το πόσο πολύ τον χρειάζεσαι κι εσύ στη ζωή σου.
Αν δε θέλει τελικά όμως να είναι μαζί σου, θα πρέπει να σου το πει, με οποιοδήποτε τρόπο, δεν πρέπει να φοβηθεί. Πιο εύκολο θα είναι παρά τώρα που έχετε μια παύση άνευ όρων. Και θα είναι πιο εύκολο και για σένα πλέον να προχωρήσεις.
Να σου πω όμως τι σκέφτομαι; Πως όσο αυτός σε έχει στο περίμενε, η ρόδα θα γυρίσει και τότε ένα άλλο άτομο θα έρθει για να σου φέρει τα πάνω-κάτω. Γιατί έτσι είναι το παιχνίδι της μοίρας. Όσο δεν είναι σίγουρος για τίποτα και δεν αποφασίζει, κάποιος άλλος θα έρθει για να διεκδικήσει αυτό που δεν ξέρει αν θέλει.
Ναι, σίγουρα δεν είναι αυτό που θες. Δε θες να ξοδευτείς σε λάθος άτομα. Δε θες να χαθείς σε αδιάφορα κρεβάτια περιμένοντας αυτόν που θεωρείς πραγματικό σου έρωτα να γυρίσει.
Απ’ την άλλη, σκέφτεσαι πως δε θες να μπλέκεις συνεχώς σε πισωγυρίσματα. Αν διαλέξει να ξαναφύγει από εσένα, αναγκαστικά θα το δεχθείς. Φτάνει να μην επιστρέψει ξανά πίσω, γιατί αυτή την φορά θα σε διαλύσει.
Ούτε όταν θα είσαι πλέον χαρούμενη στην αγκαλιά κάποιου άλλου, θες να έρθει πίσω. Γιατί ξέρεις πως θα γυρίσει επειδή πια αυτό που είχε, το φροντίζουν άλλα χέρια. Είναι εκεί λοιπόν που θα καταλάβει πως όσο αυτός απομακρυνόταν, ένας άλλος ήρθε για να διεκδικήσει μια θέση στη ζωή σου και την κέρδισε.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσίβικου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Τσίβικου
