Στην πιο όμορφη πόλη, εκεί θα σε περιμένω

Στην πιο ερωτική πόλη, sε εκείνην που σε γνώρισα, σε εκείνην που ειδωθήκαμε, σε εκείνη θα σε περιμένω. Σε εκείνην την πόλη που πάντα θα γεννιούνται οι πιο μεγάλοι έρωτες. Ναι, καλά κατάλαβες, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί θα σε περιμένω.

Στην πόλη με το πιο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Εκεί που σε πλημμυρίζουν χιλιάδες συναισθήματα όταν βλέπεις τις ακτίνες του ήλιου να εξαφανίζονται μέσα στο νερό. Κάτω απ’ την Καμάρα θα είμαι, όπως την πρώτη φορά. Εκεί που λένε πως σαν περάσεις από κάτω της, θα πάρεις άντρα Θεσσαλονικιό. Εκεί θα είμαι. Με ένα χαμόγελο κι ανυπομονησία όπως τότε. Θυμάσαι; Μπα, δε νομίζω.

Θα σε περιμένω να μου κρατήσεις το χέρι και να περπατήσουμε όλη τη νύχτα -σταματώντας για κρέπα, φυσικά. «Πατάς, ρουφάς, δαγκώνεις, αλλιώς λερώνεις». Έτσι μου έλεγες και μου έκλεινες το μάτι. «Μια με άσπρη σοκολάτα και μπισκότο για την ωραία κυρία που με συνοδεύει, παρακαλώ». Κι εγώ κοκκίνιζα απ’ την ντροπή μου.

Θα περπατήσουμε ολόκληρο τον παραλιακό αγκαλιά όπως τότε, θα καθίσουμε στα παγκάκια εκεί στον Λευκό. Χωρίς να μας ενοχλεί κανένας, χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε, γιατί οι κινήσεις μας θα τα λένε όλα. Έπειτα, θα συνεχίσουμε μέχρι τις ομπρελίτσες, όπου και θα γίνουμε πάλι μικρά παιδιά.

Θα σε περιμένω ξανά το πρωί στη στάση κάτω απ’το σπίτι σου. Να ανεβούμε ξανά μαζί την Άνω-Πόλη, με προορισμό τα Κάστρα. Γιατί ξέρεις πόσο μου αρέσει να κοιτάω από εκεί και να χάνομαι στο απέραντο. Θα ανεβούμε στο πιο ψηλό σημείο του Κάστρου, όπου μπροστά στα πόδια μας θα έχουμε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. Θα περηφανεύεσαι πως από εκεί φαίνεται μόνο το γήπεδο της ομάδας σου, κι εγώ θα γελάω γιατί θα βλέπω και τα τρία.

Θα καθίσουμε εκεί για καφέ μέχρι να χαθεί ο ήλιος. Θα απολαμβάνουμε εκείνο το γλυκό αεράκι που θα μας χαϊδεύει το πρόσωπο. Έπειτα, χέρι-χέρι θα κατεβούμε μαζί, περνώντας μέσα απ’ τα στενά σοκάκια της Άνω-Πόλης, θαυμάζοντας για άλλη μία φορά την αρχιτεκτονική της.

Θα σε περιμένω το πρωί στην Αριστοτέλους κι από εκεί με μπλεγμένα δάκτυλα θα προχωράμε μαζί για το αγαπημένο μου χόμπι. Μα ποιο άλλο φυσικά; Τα ψώνια. Θα σε ακούω να κάνεις παράπονα στο αυτί μου πως κουράστηκες να μπαίνεις σε όλα τα καταστήματα κι εγώ θα γελάω γιατί ξέρω πως δεν μπορείς να μου χαλάσεις χατίρι. Θα περπατήσουμε ολόκληρη την Τσιμισκή κι εσύ επιτέλους, εξουθενωμένος, θα κάτσεις στο πρώτο καφέ που θα βρεις.

Θα σε περιμένω τη νύχτα για να βγούμε όπως τότε. Γυρίζοντας από εδώ κι εκεί όλο το βράδυ. Στη Θεσσαλονίκη είμαστε, δεν επιτρέπεται να κάτσουμε σπίτι. Εξάλλου, δεν είναι τυχαία φημισμένη για τη διασκέδασή της.

Στην πόλη, λοιπόν, που οι πιο τρελές επιθυμίες πραγματοποιούνται με έναν τρόπο μαγικό, με ρυθμούς χαλαρούς, εκεί θα σε περιμένω. Στην πόλη που σε ερωτεύτηκα. Εκεί που τα «θέλω», δε βρίσκουν εμπόδια, εκεί που κάνεις όνειρα χωρίς να σου τα χαλάνε. Στην πόλη εκείνη θα περπατάμε και πάλι μαζί στα σοκάκια, φτιάχνοντας ξανά τις δικές μας στιγμές. Εκεί που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα οι αναμνήσεις μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Γιατί η Θεσσαλονίκη είναι έρωτας και κανείς δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’ τα δίχτυα της. Στην πόλη λοιπόν του δικού μας έρωτα, εκεί θα σε περιμένω.