Τρυφεροί κι υπεύθυνοι όσοι ασχολούνται με τα φυτά

Τραβάς μια τζούρα απ’ την ατμόσφαιρα του χώρου και χαμογελάς. Βλέπεις το γλαστράκι δίπλα στο παράθυρο κι ανασαίνεις. Δεν είναι μια απλή γλάστρα, είναι δώρο κάποιου. Κάποιου που αγαπά τα φυτά, που μόνος του το φύτεψε και το μεγάλωσε για να στο χαρίσει. Κι αυτόν τον κάποιον τον αγαπάς πολύ.

Συχνά αναρωτιέσαι πώς σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι που ξοδεύουν τόσο χρόνο και τόση ενέργεια καθημερινά σε κάτι θεωρητικά άψυχο. Παρατηρείς εκείνον τον άνθρωπο που οργανώνει ολόκληρο το πρόγραμμά του έτσι ώστε να προλάβει να τα φροντίσει, να τα ποτίσει, να κανονίσει να τα δει λίγο το φως. Δεν είναι υπερβολικός, απλά ξέρει πως τα φυτά θέλουν κι αυτά φροντίδα και πάνω απ’ όλα απαιτούν υπευθυνότητα.

Άρα, απ’ τη στιγμή που κάποιος προσφέρει ζωή σε κάτι τόσο μικρό, που το φροντίζει καθημερινά με αφοσίωση κι ενδιαφέρον, θα ‘ναι κάποιος που ξέρει να αγαπά. Γιατί αν νοιάζεται τόσο πολύ για κάτι που στους πολλούς φαντάζει μηδαμινό κι ανούσιο, σκέψου τι αγάπη έχει να δώσει στους ανθρώπους του.

Σου αρέσει να παρατηρείς εκείνους που φροντίζουν τα φυτά, που βρίσκουν ενδιαφέρουσα τη φύση κι οτιδήποτε προέρχεται από αυτήν. Καρφώνεις τα μάτια σου σαν ντεντέκτιβ και παρατηρείς τις αριστοτεχνικές κινήσεις τους, πώς κόβουν τα κλαράκια απ’ το λουλούδι που έχουν φυτέψει, για να το βοηθήσουν να μεγαλώσει κι άλλο, πόσο νερό βάζουν, πώς τα αγγίζουν σαν να τα χαϊδεύουν, πώς ανησυχούν για το ποιος θα τα περιποιηθεί όταν χρειαστεί να λείψουν. Σε εντυπωσιάζουν οι γνώσεις τους, ξέρουν τόσα ονόματα, τόσες ποικιλίες. Απολαμβάνεις μαζί τους βόλτες σε κήπους και δάση, την εξερεύνηση και την περιπέτεια στην επαφή με το πράσινο.

Ένα άτομο που έχει αδυναμία στα φυτά, ξέρει να ομορφαίνει το χώρο σου. Πώς να δίνει χρώμα κι άρωμα στο σπίτι του, πώς να δίνει ζωή σε λίγους τοίχους. Αν υπάρχει κήπος θα ‘ναι ανθισμένος κι αν όχι, θα ‘χουν επιμεληθεί σίγουρα τον εσωτερικό χώρο. Όλα εναρμονισμένα, φυτά που μπορούν να αντέξουν σ’ αυτές τις συνθήκες και μυρωδιές που ταιριάζουν και δε σκεπάζουν η μία την άλλη.

Και δε σταματάνε εκεί. Όσοι αγαπούν τα φυτά είναι συνήθως και καλοί μάγειρες. Αφού ξέρουν να χρησιμοποιούν τη μαεστρία τους αυτή και στην κουζίνα τους. Διάφορα βότανα κοσμούν τους πάγκους και το παράθυρο της κουζίνας τους. Δυόσμος, μέντα, βασιλικός κι ό,τι άλλα φαντάζεσαι, ικανό να σου σπάσει τη μύτη και να απογειώσει γευστικά τα πιάτα τους.

Και πόσο ρομαντισμό κρύβει ένας άνθρωπος που μιλάει με τόση τρυφερότητα στα φυτά του, λες και τον ακούνε; Τον ακούς να τους μιλά όσο χαϊδεύει και καθαρίζει απαλά τα φυλλαράκια τους και φαντάζεσαι πώς θα φερόταν στα κατοικίδιά του ή ίσως, σε ένα ακόμη πιο μακρινό σενάριο, πώς θα φερόταν στα παιδιά του. Τα φυτά είναι αλήθεια πως αποτελούν μια εξαίρετη ευκαιρία για να δοκιμάσουμε την υπομονή και την υπευθυνότητά μας πριν πάρουμε την απόφαση να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι. Βλέπεις, η αγάπη και το ενδιαφέρον μας αντανακλάται πάνω στο καθετί που αποφασίζουμε να του αφιερώσουμε το χρόνο μας.

Ακόμα κι αν σου προσφέρει λουλούδια (αν και συνήθως προτιμά τις γλάστρες, γιατί δε θέλει να τα «σκοτώνει») δε θα σου φέρει κάτι συνηθισμένο, αλλά το πιο κοντινό στο χαρακτήρα σου, γιατί ξέρει πως και τα φυτά έχουν προσωπικότητα. Θα κοιτάξει έτσι προσεκτικά το χρώμα και το άρωμα για να βρει το πιο ταιριαστό για σένα.

Σε μία εποχή που όλοι διαλαλούν πως δεν έχουν χρόνο για τίποτα και διαρκώς προσπαθούν να ξεφορτωθούν ευθύνες, οι άνθρωποι που αγαπούν τα φυτά κι αποφασίζουν να τους προσφέρουν χρόνο, ενέργεια κι αγάπη, κάνουν τη διαφορά και μας δίνουν έναν έξτρα λόγο να τους έχουμε αδυναμία.