Πάντα θα αναρωτιέσαι τι θα μπορούσες να 'χες κάνει διαφορετικά

Έρχεται η μέρα που φτάνετε στο χωρισμό. Τα πρώτα στάδια είναι η προσπάθεια επανασύνδεσης. Τα μετέπειτα στάδια είναι τα απανωτά «γιατί» και «πως». Κατηγορείς τον εαυτό σου και συνάμα τον άλλον. Δεν μπορείς και δε θέλεις στο τέλος να δεχτείς και να υποστείς συνέπειες. Σε κάθε σχέση ανεξάρτητα οι άνθρωποι μάθαμε να ακολουθούμε αυτή τη ροή συναισθημάτων.

Καλό θα ήταν στο τέλος μιας σχέσης να κάναμε μια ανασκόπηση και την αυτοκριτική μας για να ανακαλύψουμε τη ρίζα του προβλήματος, τι ήταν αυτό που πυροδότησε τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Οι αφορμές δε συμπίπτουν πάντα με το πραγματικό αίτιο. Ας πάρουμε παράδειγμα τον τρωικό πόλεμο. Δεν ήταν η αφορμή η Ελένη, αλλά σε αυτή ρίξανε την ευθύνη. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Δε φταίει -τουλάχιστον όχι πάντα, για να μη γίνομαι απόλυτη- μια Ελένη, αλλά πίσω από αυτό ολόκληρη σακούλα με μικρά και μεγάλα λάθη.

Τα λάθη είναι σχετικά μα σοβαρά θέματα. Ο εγωισμός πάλι από την άλλη οδηγεί αναπόφευκτα σε τέλμα. Έρχεται η φάση που προσπαθείς και επιμένεις. Η καταιγίδα μεγαλώνει και οι επιπτώσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Οι κατηγορίες στη δίκη πολλές και οι συνήγοροι δε συμφωνούν μεταξύ τους.

Δε λες να βάλεις νερό στο κρασί σου και μια μέρα, μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί, έρχεται το αναπόφευκτο λυπηρό αποτέλεσμα. Τότε είναι πλέον αργά για τη σχέση. Αλλά αργότερα θα έρθει μια νέα σχέση στην πορεία της ζωής σου και δεν πρέπει να σου έχουν δημιουργηθεί ανασφάλειες, φοβίες και άλλα τόσα που δεν ευνοούν το νέο ξεκίνημα.

Για να προλάβεις όλα τα επερχόμενα είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις αυτοκριτική και ανασκόπηση στα λάθη σου. Να τα δεις, να τα γράψεις και να τα αντιμετωπίσεις. Είναι ένας καλός τρόπος να ξεπεράσεις τους προβληματισμούς σου και να σώσεις καταστάσεις. Αν είσαι τυχερός και το αναγνωρίσεις νωρίτερα, τότε μπορεί και να μη φτάσεις στο χωρισμό και να κρατήσεις γερή και όρθια τη σχέση.

Στη ζωή μαθαίνεις και επιβιώνεις διασκεδάζοντας κατά τη διάρκεια της διαδρομής του ταξιδιού. Πόσο μάλλον όταν η διαδρομή είναι κοινή με κάποιο άλλο πρόσωπο. Σκέψου πόσο όμορφο είναι να προσπαθείς και να βλέπεις το σύντροφό σου να παλεύει μαζί σου, να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, συζητήσεις και να ξέρεις πως όλα αυτό κρύβει έναν κοινό πανέμορφο στόχο, κι αυτός δεν είναι άλλος απ’ το να κρατήσει η σχέση.

Φτάνουμε στο χωρισμό που κάποιες φορές είναι μονόδρομος και κάποιες άλλες αδιέξοδος. Και στις δύο περιπτώσεις είναι καθαρά επιλογές. Ταμπέλες στους δρόμους υπάρχουν, κατά πόσο τις βλέπεις είναι το θέμα. Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα είναι να καταφέρεις να μπεις, να κάνεις αναστροφή και να προσπαθήσεις απ’ το μηδέν για εσάς τους δύο κι όχι μόνο για τον εαυτό σου.

Δεν είναι ούτε ρομαντικό, ούτε μελό, ούτε δύσκολο. Είναι ένα κοινό εισιτήριο για τον ίδιο προορισμό. Όσο κρατήσει. Τα λάθη υπάρχουν για να γίνονται μία, άντε δύο φορές. Τίποτα όμως στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Και η συγχώρεση έχει τα δικά της όρια. Αγάπα εσένα, τα λάθη σου και τη σχέση σου. Και αν δεν πέτυχε, ετοίμασε εσένα για την επόμενη. Ίσως μάθεις και πράξεις πιο σωστά. Οι επιλογές είναι δικές μας.

Αγαπάτε, καλέ άφοβα. Πόσες φορές να το πούμε. Η αγάπη μπορεί.