Οι αληθινές αγάπες είναι αυτές που μπορούν να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν τις δεύτερες ευκαιρίες.
Αυτό που άκουσα πρόσφατα, ότι ο έρωτας ο σωστός δε φτάνει στο σημείο να αποζητά μια δεύτερη ευκαιρία, μου φαίνεται ουτοπικό και εκτός πραγματικότητας .
Όλα είναι τέλεια, και με έναν τρόπο μαγικό, όλες οι δυσκολίες και τα εμπόδια καταπολεμούνται με την δυνατή αγάπη, υποτίθεται.
Όχι, ο αληθινός έρωτας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, δεν λειτουργεί ρομποτικά, με κουμπιά και εντολές. Δεν είναι αψεγάδιαστος, πρέπει να λερωθεί και να χαλάσει. Πρέπει να βρίσκει την δύναμη να αναγεννιέται από τις στάχτες του και να παίρνει πάλι φωτιά.
Χρειάζεται πίστη, επιμονή και ξεγύμνωμα των πρέπει και των θέλω μας, για να μετατρέψουμε το ωμό σεξ σε έρωτα, τα λόγια σε πράξεις, και τον φόβο σε επανάσταση.
Οι περισσότεροι αποζητάμε το ιδανικό, την υπέροχη σχέση όπου όλα βαίνουν ομαλά. Ψάχνουμε μανιωδώς κάποιον που να πληροί τα δικά μας πρότυπα, να συμβαδίζει με τα δικά μας θέλω, να μας ακολουθεί πιστά στο ταξίδι αυτό του έρωτα. Αν ξεφύγει, και κάνει το δικό του, αν αποκλίνει από τον δρόμο αυτού του ταξιδιού, δε θα διστάσουμε να τον κατηγορήσουμε, να τον κακοχαρακτηρίσουμε, και για τους πιο γενναίους εν τέλει να χωρίσουμε.
Mας αρέσουν οι ιδανικές αναλογίες, τα κοινότυπα ραντεβού και όλα είναι υπό έλεγχο.
Ωραιοποιούμε σχέσεις μέτριες και ρουτινιασμένες, συμβιβαζόμαστε με αυτό που έχουμε, αρκούμαστε στο «περνάμε καλά» και αρνούμαστε να εισχωρήσουμε πιο βαθιά στα άδυτα δρομάκια της ανασφάλειας και του εγωκεντρισμού μας.
Βέβαια υπάρχουν και οι πιο θαρραλέοι που στην λίστα με τις επιθυμίες, κάπου εκεί στα άδεια προς τικ κουτάκια, περιμένουν αυτή την μικρή μοναδική λεπτομέρεια που θα πυροδοτήσει τα ζωώδη ένστικτα τους μέχρι να πάρει φωτιά όλο τους το είναι.
Ο τέλειος άντρας και η τέλεια γυναίκα δεν υπάρχουν.
Εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε τυποποιημένα ροδάκινα πάρτε το χαμπάρι.
Είτε ψωνίσεις από το ντελικατέσεν της γειτονιάς σου, είτε από πάγκο β’ διαλογής στην λαϊκή, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Κοιτάμε πάντα το εξωτερικό περίβλημα, είτε ψάχνουμε ροδάκινα ή σύντροφο. Μπορεί το ροδάκινο που θα βρεις κάτω από αυτά της φιγούρας και της προσέγγισης, να είναι το πιο νόστιμο, το πιο γλυκό και το πιο αληθινό απ’ όλα τ’ άλλα της βιτρίνας και της μόστρας.
Αναζητώντας λοιπόν το εξαίρετο και απαράμιλλο φρούτο, σε αυτό το κυνήγι της κομμένης και ραμμένης στα μέτρα μας ευτυχίας, όταν τύχει και βρεθούμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, και η ευτυχία αυτή πρόκειται να χαλάσει, παραπονιόμαστε, πονάμε και κλαίμε, ζητώντας απεγνωσμένα το ιδανικό μας.
Έρωτας είναι να διαλέγεις με ποιον θες να δεις τον κόσμο μαζί παρέα, χέρι – χέρι, να ακούσεις μαζί του τις πιο ωραίες μουσικές, να ταξιδέψεις στην πιο μαγική και ονειρεμένη χώρα με φιλιά και χάδια, να γεμίσεις μέσα σε αγκαλιές και ηλιοβασιλέματα, να φωνάξεις δυνατά πως κάθε τι μίζερο και τυποποιημένο δεν χωράει στις σκέψεις σου.
Ο έρωτας δεν είναι εμπόριο, συμβάσεις και συμβιβασμοί.
Συντάκτης: Πέννυ Δημοπούλου
