Φλερτάρεις με κάποιον, σε φλερτάρει και αυτός.
Με πολλή μαεστρία, σε έπεισε ότι είναι η καλύτερη επιλογή που έκανες το τελευταίο εικοσιτετράωρο κι η ακόμη καλύτερη επιλογή θα είναι να δεχτείς να βγεις ραντεβού μαζί του.
Και έγινε, το τηλέφωνό σου καταχωρήθηκε στις επαφές του.
Αν τον γουστάρεις τον τύπο, αν σου έκανε κλικ, αν ήταν είτε κεραυνοβόλος, είτε απλά φλογοβόλος (από εκείνους τους αγνώστους που μπανίζεις καιρό, στη γειτονιά, στη σχολή ή στη δουλειά) που έκαιγε τα στήθια σου, ήρθε η ώρα να χαλαρώσεις διότι μαγική στιγμή της πρώτης επικοινωνίας είναι εδώ και από τη στιγμή που ανταλλάξατε τηλέφωνα, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση.
Μια μικρή εμμονή γεννιέται εκείνη την στιγμή, κι αν υπάρξει και ραντεβού γίνεται μεγάλη, με διάρκεια μέχρι το επόμενο τηλεφώνημα.
Δεν είναι κακό. Είναι απόλυτα λογικό και μερικές φορές ρομαντικό.
Προσωπικά, νόμιζα ότι ήταν κάποια φάση της εφηβείας. Όχι όμως, ακόμη και τώρα μπορώ να κάνω προέκταση του χεριού μου το τηλέφωνο, ή να γκρεμοτσακιστώ και να σκουντουφλήσω σε όλα τα ενδιάμεσα έπιπλα που θα βρεθούν στον δρόμο μου, και εμποδίζουν την άμεση επαφή μου με το τηλέφωνο.
Κι αν δεν είναι αυτός που περιμένω, θα το σηκώσω και θα πω μέσα στα νεύρα, «Έλα ρε μάνα εσύ είσαι πάλι; Πριν δύο λεπτά δεν μιλήσαμε;»
Αυτή τη φάση την περνάνε πιο έντονα οι γυναίκες. Οι άντρες είναι πιο χαλαροί σε αυτό το θέμα, και στην τελική αν την γουστάρουν πολύ την κοπέλα, διαγράφουν ότι είπε εκείνη πως θα τηλεφωνήσει και καλούν αυτοί πρώτοι.
Δεν έχει άπειρες ώρες συζήτησης με τους φίλους για το αν θα πάρει η γκόμενα, ή τι να πει όταν θα πάρει, αν θα καθυστερήσει τριάντα δευτερόλεπτα μέχρι να απαντήσει «ναι, ας βγούμε», και για το τι θα κάνει αν δεν καλέσει ποτέ τελικά.
Για αυτό και τους ζηλεύουμε και θέλουμε και εμείς να είμαστε έτσι. Αλλά όσο και να το προσπαθούμε, βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι πάντα θα μας ενδιαφέρει. Ακόμα και αν δεν τον γουστάρουμε πολύ τον άλλον, πάντα θα καίει (ε, να μην πέσει κι η αυτοπεποίθηση).
Αυτή την προσμονή και την λαχτάρα του τηλεφωνήματος, μετά από την πρώτη γνωριμία ή το πρώτο ραντεβού δεν την αλλάζω με τίποτα.
Κρύβει μια παιδικότητα, κάτι αθώο, γιατί είναι τόσο τρυφερό να περιμένεις με ανυπομονησία αν κάτι πάει να αρχίσει ή απλά θα μείνει εκεί.
Υποδηλώνει ότι πιστεύεις στον έρωτα. Όταν κάνεις κάτι με κάποιον για πρώτη φορά, ραντεβού, σεξ, φλερτ και δεν περιμένεις τηλέφωνο, έχεις χάσει την μαγεία.
Πάντα με μέτρο, βέβαια, διότι αυτά είναι θέματα που δε θέλουν πολύ ζόρι και προβληματισμό.
Αν γουστάρει θα τηλεφωνήσει, αν δεν τηλεφωνήσει δεν τον έχει παρασύρει κανένας τυφώνας Κατρίνα, άρα τα σενάρια καταστροφολογίας που συνοδεύουν αυτό το «γιατί δεν με πήρε;» πρέπει να σταματήσουν τις πρώτες δώδεκα ώρες αναμονής.
Μονολογείς λέγοντας ότι απλά δεν ήταν να γίνει, ότι ήρθε η ώρα να πας για άλλα, για καλύτερα, να πας σε αυτά που το τηλέφωνο σας γίνεται σκουλαρίκι.
Και στην τελική, αν και ο άντρας σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο κάνει το πρώτο βήμα, κάνε εσύ την κίνηση. Οι καιροί αλλάζουν και οι άντρες θέλουν την γυναίκα να διεκδικεί.
Τους αρέσει και ας μην το παραδέχονται.
Συντάκτης: Πέννυ Δημοπούλου
