Στη ζωή αναλαμβάνουμε πολλαπλούς και διαφορετικούς ρόλους. Σημαντικοί μεταξύ άλλων είναι ο ηγέτης και το αφεντικό, ρόλοι που αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ζωής μας αφού περνάμε πολλές ώρες τη μέρα στη δουλειά και άρα μαζί τους. Είναι ρόλοι που άλλοτε συνυπάρχουν κι άλλοτε όχι, με πολλά καθήκοντα και ευθύνες. Ένα αφεντικό μπορεί να είναι ηγέτης και το αντίθετο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλα τα αφεντικά είναι και ηγέτες.
Ο ηγέτης είναι ένα πρόσωπο που εμπνέει και καθοδηγεί μια ομάδα ανθρώπων με απώτερο σκοπό την επίτευξη των στόχων τους, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη επιτυχία. Η ομάδα νιώθει ασφάλεια μαζί του και ξέρει πως ό,τι κι αν γίνει θα είναι δίπλα τους, δε θα τους αφήσει μόνους στις δύσκολες στιγμές. Είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης, γιατί έχει το προτέρημα να λαμβάνει υπόψιν τις απόψεις καθενός ξεχωριστά και να λειτουργεί για το κοινό καλό. Δε βάζει πάνω απ’ όλα τον εγωισμό του αλλά ενδιαφέρεται να συνυπάρχει αρμονικά η ομάδα του. Έχει κατορθώσει τα πρόσωπα που την απαρτίζουν να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν πρώτα για αυτό που είναι και μετά για τον ρόλο του. Είναι ηγέτης και δεν πιέζει την ομάδα παρά μόνο όταν προσπαθεί να βγάλει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα, να δώσει κίνητρο και να τονώσει το ηθικό για να συνεχίσει η προσπάθεια. Δεν επιδιώκει να δείξει ότι ο ίδιος κατέχει υψηλότερη θέση αλλά κάνει την ομάδα να νιώθει ισάξια μαζί του γιατί κι αυτός αποτελεί μέλος της. Είναι κοντά στα πρόσωπα που κατευθύνει, αρχικά σαν φίλος και μετά σαν συνάδελφος. Καταλαβαίνει τις δύσκολες προσωπικές στιγμές και είναι πρόθυμος να βοηθήσει και εκτός χώρου εργασίας, πολλές φορές χωρίς να γίνει καν γνωστό σε τρίτους.
Το αφεντικό είναι ένα άτομο υπεύθυνο στον χώρο εργασίας. Διαφορετικά θα μπορούσε να λέγεται επικεφαλής. Είναι αυτός που καλείται να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα, ενώ μπορεί να έχει και ένα δεξί χέρι που θα μιλά μαζί του και θα δίνει απαντήσεις στα δικά του ερωτήματα. Ένα αφεντικό μπορεί να έχει άλλο αφεντικό κι αυτό με τη σειρά του άλλο. Εδώ μιλάμε για προσωπικό και για ιεραρχία κι όχι για ομάδα. Ενίοτε δίνει την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται μόνο για το οικονομικό όφελος και για το αποτέλεσμα, χωρίς να δίνει έμφαση στον τρόπο που θα φτάσει κανείς σε αυτό. Ο εργαζόμενος μπορεί ακόμα και να φοβάται ή να σέβεται το αφεντικό, αφού είναι το πρόσωπο που λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις.
Ένας ηγέτης επαινεί τους συναδέλφους του και την ομάδα. Θέτουν όλοι μαζί έναν στόχο για να καταφέρουν κάτι. Δε λειτουργεί ως αυθεντία αλλά ως καθοδηγητής. Εκφράζεται και ζητάει πάντα με ευγενικό τρόπο κάτι γιατί σέβεται και νοιάζεται για όλους. Το αφεντικό μπορεί να προβάλλει κυρίως τον εαυτό του γιατί έχει την ανάγκη να φαίνεται μπροστά και να παίρνει πάνω του όλη τη δόξα της επιτυχίας. Σκέφτεται κάτι και καθορίζει τον τρόπο που πρέπει να γίνει, δείχνοντας στους υπόλοιπους απλώς τι πρέπει να κάνουν και δίνοντας οδηγίες. Μέλημά του είναι η παραγωγικότητα, γι’ αυτό και εμπνέει φόβο. Δεν ενθαρρύνει τις ελεύθερες πρωτοβουλίες και τα βήματα των υπολοίπων γιατί θεωρεί ότι σκέφτεται και πράττει πιο ορθά από οποιονδήποτε.
Ένα άτομο που εμπνέει τους ανθρώπους του θα μπορούσε να είναι ένα αφεντικό ηγέτης. Με αυτό τον τρόπο κάθε εταιρεία θα είχε μεγαλύτερο όφελος γιατί οι εργαζόμενοι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι και άρα πιο παραγωγικοί. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι οι εργαζόμενοι που είναι ευχαριστημένοι με τις συνθήκες εργασίας αποδίδουν καλύτερα στον χώρο εργασίας. Ένας ηγέτης είναι πιο αποτελεσματικός σε σχέση με ένα αφεντικό, δεδομένου ότι στη δουλεία είναι πιο παραγωγικός. Το καλύτερο είναι ένας συνδυασμός ηγέτη-αφεντικού, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που είναι αρκετό να είναι κανείς μόνο ηγέτης.
Συντάκτης: Άντρη Χατζηγιάγκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
