Κάποιοι άνθρωποι δεν κουμπώνουν εύκολα. Επιλέγουν ένα είδος ελευθερίας αλλιώτικο από τα συνηθισμένα. Ένα είδος ελευθερίας για λίγους. Μακριά από τα στερεότυπα της κοινωνίας. Είναι επιλογή τους και μπορούν να την υποστηρίξουν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δε δεσμεύονται μονομερώς και δε δίνονται ψυχή τε και σώματι σε κανέναν γιατί νιώθουν πως αν αφήσουν την ψυχούλα τους ξεκλείδωτη, όποιος μπει θα κάνει απόβαση κανονική· κι αυτό ποτέ δεν είναι για καλό. Όπως κάθε επιλογή στη ζωή, έτσι κι αυτό κάτι κρύβει από πίσω.
Λέμε πως τις περισσότερες φορές αυτό που κρύβεται είναι ένα είδος άτυπης αυτοπροστασίας καλυμμένης με μια στολή αγάπης προς την ανεξαρτησία. Επικρατεί ίσως ο φόβος της επανάληψης παλιότερων εμπειριών. Είναι σαν δυο χέρια να κρατάνε κάποιον πίσω. Το ένα χέρι φωνάζει δυνατά πόσο μπορεί να πονέσει ένα στραβοπάτημα και το άλλο πόση απογοήτευση έρχεται πακέτο. Και γι’ αυτόν το λόγο, και τα δύο χέρια κρατάνε το άτομο ακινητοποιημένο. Είναι σαν μια μητέρα που δεν αφήνει το παιδί της να παίξει μόνο του στις κούνιες γιατί φοβάται μη χτυπήσει. Σίγουρα κάποτε θα πέσει από την κούνια, ή θα σκάσει άτσαλα από την τσουλήθρα, είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό, αλλά σαν μητέρα προσπαθεί τα χτυπήματά του να είναι όσο το δυνατό λιγότερα. Έτσι λειτουργεί και το υποσυνείδητο, κρατάει πίσω τις ψυχές γεμίζοντάς τις δισταγμό για να τις προστατεύσει.
Αυτός ο δισταγμός όμως έρχεται πακέτο με την ελευθερία να φλερτάρουν ανοιχτά και σε πολλά ταμπλό ταυτόχρονα. Και πριν βιαστούμε να σχολιάσουμε την κίνηση αυτή, ας κάνουμε ένα βηματάκι για να απομακρυνθούμε από κάποια διαχρονικά στερεότυπα. Το σύννεφο της κριτικής που έρχεται να επισκιάσει το όλο τοπίο και να δηλώσει επερχόμενες καταιγίδες, ας το διώξουμε με συνοπτικές διαδικασίες.
Το πολλαπλό φλερτ υπάγεται στη λίστα του καλαθιού με τα μεγαλύτερα ταμπού και δύσκολα μπορεί να πηδήξει έξω από το καλάθι. Και είναι άξιο απορίας, πόσες γενιές θα χρειαστούν ακόμα για να ξεπεραστεί; Καταντήσαμε να παλεύουμε για τα αυτονόητα, για το δικαίωμα του καθενός να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του χωρίς να νιώθει υπόλογος.
Αν ένας άνθρωπος είναι συνειδητοποιημένα ελεύθερος από κάθε είδους δέσμευση, πού ακριβώς είναι το μεμπτό στο ταυτόχρονο φλερτ; Πάμε για κάποιο λόγο και το συνδέουμε σαν έννοια με την απιστία, χωρίς να λογαριάζουμε όμως πως ένας άνθρωπος που δεν υπόσχεται τίποτα και δε δίνει ψεύτικες ελπίδες, ούτε απαιτεί ή μοιράζει ατάκες περί αποκλειστικότητας, είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρος. Αν έχει το θάρρος να είναι ειλικρινής από την αρχή και να φανερώνει την αλήθεια του, τότε δεν έχει κανένας το δικαίωμα να του προσάπτει κανενός είδους κατηγορία περί κοροϊδίας.
Από επιλογή του δεν έβαλε το όνομά του σε άτυπα συμβόλαια που μιλάνε για έρωτες και συναισθήματα. Επιλέγει να κινείται ανεξάρτητα, μία μέρα εδώ και μία αλλού και να γνωρίζει έτσι περισσότερους ανθρώπους. Αυτό του δίνει το προτέρημα της διαίσθησης. Αναγνωρίζει συχνά με το πρώτο βλέμμα τις ψυχές με τις οποίες νιώθει σύνδεση, αφού με τον καιρό και με τους ανθρώπους έμαθε καλύτερα πρωτίστως τον εαυτό του κι όσα ο ίδιος θέλει. Αυτό είναι που του δίνει και τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Να μπορεί να δει σε λίγα δευτερόλεπτα όσα πιστεύει πως τον ενδιαφέρουν.
Πολλοί θα σκεφτούν, τότε γιατί δεν αφήνει την επιλογή του πολλαπλού ταμπλό και της πιθανότατα πολυτάραχης ζωής και να επιλέξει μία και μόνο ψυχή για να δεθεί; Αφού με την εμπειρία που το διακατέχει το άτομο αυτό, έχει αποκτήσει την ικανότητα αναγνώρισης και πραγματικής εκτίμησης. Σαν να μιλάμε για έναν grandmaster στο σκάκι που να επιλέγει ο ίδιος να μένει εκτός παιχνιδιού. Έτσι νομίζουμε. Εκείνος όμως έτσι απολαμβάνει το παιχνίδι καλύτερα. Μαθαίνοντας να ανοίγει το ταμπλό και να το φέρνει με τη μία στα μέτρα του, χωρίς να τον νοιάζει να τελειώνει τις παρτίδες.
Ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να εξετάσει τι σκέφτεται ο ανθρώπινος νους. Ίσως να είναι φόβος, ίσως απλή απόφαση, νοοτροπία και τρόπος ζωής. Όσο όμως όλα είναι ξεκάθαρα και τα μεγάλα λόγια λάμπουν δια της απουσίας τους, είναι δικαίωμα του οποιουδήποτε να χτυπά και να ανοίγει όσες πόρτες επιθυμεί. Με γνώμονα πάντα την αλήθεια του, ο καθένας επιλέγει αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο.
Συντάκτης: Άντρη Χατζηγιάγκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
