Ο άνθρωπος είναι ψυχολογικά ένα ανεξήγητο και πολυσύνθετο ον. Τείνουν να περιπλέκουν τις καταστάσεις και να δυσκολεύουν τις σχέσεις. Υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι ντροπαλοί και ταυτόχρονα είναι κλειστοί, σαν παράθυρο με σύρτη από μέσα, όταν πρόκειται μάλιστα για φλερτ δεν αφήνουν εύκολα ούτε χαραμάδα ανοιχτή, κλείνουν και το παντζούρι. Όταν κάποιος τους αντικρίζει, βλέπει ένα προφίλ επιθετικό, οπότε δεν αφήνει το περιθώριο σε έναν άγνωστο να πλησιάσει κι αν το τολμήσει, δε θα έχει εύκολο έργο.
Οι περισσότεροι έχουμε στο μυαλό μας ότι ο χώρος και ο τρόπος που θα σε προσεγγίσει κάποιος, αυτόματα αντικατοπτρίζουν το ήμισυ της αρχής για μια νέα προοπτική. Συνήθως όμως οι άνθρωποι που είναι κλειστοί, είναι αποσυρμένοι πίσω από ένα νοητικό φλεγόμενο πεδίο και δεν αφήνουν εύκολα κάποιον να τους επιλέξει. Συχνά η αιτία για αυτήν τη συμπεριφορά έρχεται από τις ανεπούλωτες πληγές του παρελθόντος. Νιώθουν ότι αυτός είναι ένας τρόπος άμυνας για να προφυλάξουν τον εαυτό τους. Σαν το ελάφι που δεν πάει στη λίμνη μην και το δει το λιοντάρι, τελικά όμως χάνεται από τη δίψα. Δεν είναι πως δεν έχουν ανάγκες και συναισθήματα, τα κρατάνε όμως καλά φυλαγμένα για «όταν έρθει κάτι που αξίζει» κι αυτό δεν το παίζουν στα ζάρια με την πρώτη ευκαιρία.
Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση, άνθρωποι δηλαδή που αφήνουν πίσω τους ανεπιστρεπτί την άμυνα και βγαίνουν φουλ επίθεση, ή υιοθετούν περίεργες και ασυνήθιστες απόψεις για τη ζωή. Όλο αυτό κρύβει παιχνίδια εξιχνίασης του μυαλού του ανθρώπου που προσπαθεί να φλερτάρει. Είναι σαν ένα τεστ, όπως τα διαγωνίσματα που είχαμε όλοι στο σχολείο και προσπαθούσαμε να περάσουμε τη βάση. Αυτό το τεστ έρχεται να εξετάσει αντιδράσεις και η βάση μεταφράζεται με την προαγωγή στην επόμενη φάση του παιχνιδιού. Μια συχνή εικόνα που θα δούμε σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να υποστηρίζεται μια άποψη ενάντια στις γενικές πεποιθήσεις, απλώς και μόνο για βγουν στην επιφάνεια τυχόν απαγορευτικές αντιδράσεις. Η αναζήτηση μιας δικαιολογίας για να έρθει άλλη μια φορά στην επιφάνεια η -εύκολη- αντίδραση. Αυτή η στάση βέβαια, μπορεί να στείλει το μήνυμα της ανάγκης της έκφρασης και της κατανόησης από την άλλη μεριά. Αυτό το μήνυμα όμως δεν είναι το ίδιο ευκατανόητο για όλους. Το πιο επιθυμητό σενάριο, που ίσως και να κατάφερνε να οδηγήσει σε επιτυχία, θα ήταν αυτός που φλερτάρει χωρίς να απορρίψει, να δέχεται να ακούσει και να δείξει ενδιαφέρον, χωρίς απαραίτητα να συμφωνεί.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, ο πληγωμένος άνθρωπος προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια όλα αυτά τον πλήγωσαν και τις αιτίες που είναι επιφυλακτικός. Ο πληγωμένος άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να έχει κάποιον πραγματικά κοντά του, η βαθύτερη επιθυμία της ψυχής του είναι κάποιος άλλος να μπορέσει να τον πλησιάσει, να τον γνωρίσει και να τον αποδεχτεί με όλες τις αιτίες αυτής της κατάστασης. Φυσικά όλα αυτά δε σημαίνει ότι εκλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει μεταφραστής που μπορεί να εξηγήσει συναισθήματα. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε στο google translate τι ακούσαμε και να μας γράψει τι ακριβώς εννοούσε ο συνομιλητής μας.
Αυτό που όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουμε υπόψιν μας, είτε εμείς φλερτάρουμε είτε κάποιος προσπαθεί να μας φλερτάρει, είναι ότι όλοι κουβαλάνε τις πληγές τους. Όλοι έχουμε ένα παρελθόν, το οποίο για να αποδεχτούν οι άνθρωποι που μας πλησιάζουν πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε συμφιλιωμένοι μαζί του. Το παρελθόν μας είναι η ιστορία μας, είναι αυτό που μας έφερε στο σήμερα. Είναι όμως παρελθόν, είναι πίσω και πρέπει να μείνει πίσω, σαν τη γραμμή έναρξης σε έναν αγώνα δρόμου. Αναμφισβήτητα σημαντική, αν μείνουμε όμως σε αυτή δε θα νικήσουμε ποτέ. Δεν μπορεί και δεν πρέπει το «κάποτε» να αποτρέπει επιλογές που θα μας δώσουν την ευκαιρία να ξαναζήσουμε όμορφες στιγμές.
Δεν πρέπει να υψώνονται τείχη που να εμποδίζουν το φλερτ να εξελιχθεί. Κάθε διεκδίκηση πρέπει να τυγχάνει ένα αποδεκτό καλωσόρισμα, ή, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον μια λιγότερο επιφυλακτική συμπεριφορά.
Συντάκτης: Άντρη Χατζηγιάγκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
