Άγιε Βασίλη, από έρωτα τι μπορείς να μας φέρεις;

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Πάνε χρόνια απ’ την τελευταία φορά που σου είχαμε γράψει γράμμα, γιατί η μαμά κι ο μπαμπάς, μας είπαν πως δεν υπάρχεις και πως εκείνοι έβαζαν τα δώρα κάτω απ’ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά είχαν μείνει μέσα μας κάτι τελευταίες ελπίδες πως είσαι αληθινός, που φούντωσαν τώρα που βρεθήκαμε στην ανάγκη για ένα τελευταίο δώρο σου. Βέβαια, τα ξωτικά σου θα αγανακτήσουν, γιατί αυτό το δώρο δεν μπαίνει σε περιτύλιγμα κι είναι σπάνιο να βρεθεί, αλλά εμείς έχουμε εξαντλήσει κάθε δυνατό τρόπο να το βρούμε. Μόνο εσύ απέμεινες να μας σώσεις.

Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Φέτος που δε θα ζητήσουμε υλικά αγαθά, ισχύουν οι ίδιοι κανόνες με τις εποχές που θέλαμε κινητά, κούκλες, παπούτσια, μπάλες κι επιτραπέζια; Πρέπει, δηλαδή, να ήμασταν καλοί όλη τη χρονιά που μας πέρασε για να μας φέρεις δώρο; Αν όχι, έχει καλώς. Αν ναι, τότε πρέπει να αιτιολογηθούμε, γιατί μας έχεις παρεξηγήσει σίγουρα. Τα ξενύχτια μετρούν σαν αμάρτημα; Μας παρασύρουν οι άλλοι κι εμείς είμαστε πολύ καλόκαρδοι για να τους αρνηθούμε οτιδήποτε. Και δεν ήπιαμε πολύ, απλά τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας για το καλό. «Εις υγεία» λέγαμε, Άγιε Βασίλη, κι η υγεία είναι σπουδαίο αγαθό.

Ε, τώρα κι αν λίγο φλερτάραμε απρεπώς ή αν ανταλλάξαμε μερικές βαριές κουβέντες, δε φταίμε εμείς. Η κρίση μας έχει αλλάξει, μας έχει εκνευρίσει και μας έχει αποσυντονίσει. Πάντως τη μαμά και τον μπαμπά τους σεβαστήκαμε, αν εξαιρέσεις εκείνες τις φορές που πετούσαμε κάτω στο πάτωμα τα λερωμένα μας ρούχα –πού να τα βάζαμε δηλαδή, πάνω στα καθαρά σεντόνια;– και τις φορές που αργήσαμε να γυρίσουμε μία, τρεις, πέντε ώρες στο σπίτι. Ξέρεις πόση κίνηση έχουν έξω οι δρόμοι; Μην κοιτάς που εσύ κινείσαι στον ουρανό άνετος κι ωραίος!

Λοιπόν, έναν έρωτα θέλουμε. Απ’ αυτούς που σπανίζουν, γιατί απ’ τους άλλους είδαμε και πάθαμε. Όχι απαραίτητα πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αλλά δε λέμε όχι σε ψηλούς, ξανθούς και με γαλανά μάτια ανθρώπους. Ούτε κατ’ ανάγκη πολύ γλυκούς, αν και δε θα μας λίγωνε ένας άντρας με κοιλίτσα που είναι σαν καραμελίτσα ή μια γυναίκα που το στόμα της να στάζει μέλι αντί για βρισιές μεταπτυχιακού επιπέδου. Ο Μπραντ  κι η Αντζελίνα χώρισαν, αλλά μη σε βάζουμε τώρα και σε υπερατλαντικά ταξίδια, άσε που στην γκαρσονιέρα μας έξι παιδιά λιγάκι δύσκολο να βολευτούν και πολυμορφικό αυτοκίνητο με το βασικό μισθό υπολογίζουμε πως θα πάρουμε κατά το 2050.

Νομίζουμε πως ένας έρωτας της διπλανής πόρτας θα ήταν ό,τι πρέπει. Μόνο ας μην είναι απ’ τη δική μας διπλανή πόρτα, γιατί αυτούς τους έχουμε τσεκάρει και έχουν απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα ήταν ιδανικό αν ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, ξέρεις, ξαφνικός κι υπερφυσικός, αλλά φρόντισε να τον ρίξεις χωρίς να μας χτυπήσει κατακέφαλα. Αυτό το κεφάλι έχει ήδη αντέξει πολλά!

Όχι έρωτα της μιας βραδιάς. Αυτούς τους βρίσκουμε και μόνοι μας, βασικά μόνο αυτούς μπορούμε να βρούμε μόνοι μας. Ας κρατήσει έστω μέχρι του Αγίου Βαλεντίνου, έτσι μήπως και φέτος κάνουμε τη διαφορά και δεν αγοράσουμε σοκολατάκια στον εαυτό μας. Ε, κι αν γίνεται ας κρατήσει μέχρι το καλοκαίρι, μήπως και πάρουμε την απόφαση να κάνουμε και δίαιτα ή να πάμε στο γυμναστήριο από Δευτέρα. Από κάποια Δευτέρα τέλος πάντων.

Δεν είμαστε απαιτητικοί ούτε έχουμε ιδιαίτερες προτιμήσεις. Αλλά επειδή δε σε εμπιστευόμαστε και πολύ, γιατί είσαι πολλών χρονών και μπορεί και παλαιών αρχών, εμείς για καλό και για κακό σου στέλνουμε μαζί και μια φωτογραφία με το πρότυπο του ανθρώπου που θέλουμε να μας στείλεις και μια λίστα με πενήντα –το πολύ εκατό- προϋποθέσεις που θα θέλαμε να πληρούνται. Γιατί ακόμα θυμόμαστε να ζητάμε παιχνιδομηχανές και να μας στέλνεις βιβλία, να ζητάμε Μπάρμπι και να μας ξεγελάς με Σίντυ. Και δεν έχουμε περιθώρια για τέτοια τραγικά λάθη, εντάξει;

Α, κι αν γίνεται πες μας πού και πότε θα μας τον στείλεις αυτόν τον έρωτα, γιατί μας λες και στραβάδια. Αν θυμηθούμε κάτι άλλο, θα σου στείλουμε κι άλλο γράμμα. Και την Πρωτοχρονιά θα σε περιμένουμε καθισμένοι κανονικά στο σαλόνι, γιατί δε χωράμε να κρυφτούμε κάτω απ’ την τραπεζαρία πάλι. Είμαστε πια και μιας ηλικίας και καλό θα ήταν να αποφεύγαμε το λουμπάγκο. Και χτύπα καλύτερα κουδούνι, γιατί το πιο κοντινό σε τζάκι που έχουμε είναι μια σόμπα που αγοράσαμε απ’ τις τηλεπωλήσεις. Αυτά. Θα σε περιμένουμε με ανυπομονησία.

Υ.Γ: Μη μας στήσεις κι εσύ όπως σχεδόν όλα τα ραντεβού μας. Ευχαριστούμε.