Μαμά και μπαμπά, εύχομαι να σας μοιάσω

Μαμά και μπαμπά. Μπαμπά και μαμά. Ξέρω πως για εσάς η σειρά δεν είχε ποτέ καμιά σημασία, γιατί εσείς είστε πάντα δίπλα, πάντα μαζί, πάντα ένα. Κι εγώ σας αγάπησα και σας αγαπώ σαν ένα, σας αγάπησα και σας αγαπώ για πολλά. Σας θαυμάζω κι εύχομαι να σας μοιάσω, να τολμήσω όπως κι εσείς να κάνω κάτι τόσο σπουδαίο σε καιρούς όχι ευνοϊκούς, να το τολμήσω και να μην εγκαταλείψω, να φτιάξω και να δώσω αγάπη, να φτιάξω και να δώσω δύναμη, να φτιάξω και να δώσω ευτυχία, γιατί όπως με μάθατε εσείς, η ευτυχία είναι επιλογή.

Δώσατε ζωή, όταν με φέρατε στον κόσμο, αλλά είστε κάθε λεπτό πρόθυμοι να δώσετε και τη ζωή σας προκειμένου να ζήσω εγώ κι αυτό δεν ξεπληρώνεται, δεν ανταποδίδεται, δε χωράει σε όσα «ευχαριστώ» κι αν πω. Θέλω να σας μοιάσω, γιατί εσείς μείνατε όταν άλλοι απλά διαλέγουν τον εύκολο δρόμο, γιατί εσείς επιμείνατε, όταν άλλοι απλά σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Δεν είχε σημασία αν ήταν ή όχι ενσυνείδητη απόφαση η απόκτησή μου. Σημασία έχει ότι απ’ το πρώτο υπερηχογράφημα μέχρι και σήμερα πιστεύετε σε εμένα, σε εμάς κι εξαναγκάζετε τις δυσκολίες να παραιτούνται μπροστά στο μέγεθος και τη δύναμη της αγάπης σας.

Θέλω να σας μοιάσω, γιατί πέρα από καλοί γονείς, είστε καλοί άνθρωποι. Μέσα απ’ την πάντα ανοιχτή αγκαλιά σας, τα ευγενικά σας λόγια, το ενδιαφέρον σας για όλους, έμαθα κι εγώ τι θα πει καλοσύνη, ευγένεια, σεβασμός. Γίνατε το καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσα να έχω, ώστε να αποκτήσω τα πιο βαθιά και σημαντικά αγαθά του κόσμου.

Θέλω να σας μοιάσω, γιατί είστε πάντα εκεί, χωρίς να επιβαρύνετε, να στερείτε, να εκφοβίζετε. Θέλω κι εγώ μια μέρα να καταφέρω να είμαι στα μάτια των παιδιών μου η ασφάλεια κι όχι ο φόβος, η αγκαλιά που ζεσταίνει κι όχι που πνίγει, η συμβουλή κι όχι η απόφαση, η αγάπη κι όχι η εξάρτηση.

Θέλω να σας μοιάσω, γιατί όσα ξέρετε, τα εξηγείτε κι όσα δεν ξέρετε, τα αναζητάτε. Δε βολευτήκατε ποτέ πίσω από κανενός είδους παρωπίδες κι ούτε πίσω από εκείνα τα «γιατί έτσι λέω εγώ». Με μάθατε να διαλέγω το σωστό κι όχι να το εκτελώ σαν εντολή. Κι αν σας αδίκησα κάποτε, γιατί είπατε «όχι», όταν εγώ ήθελα τόσο να πείτε «ναι», θέλω να σας ευχαριστήσω για την υπομονή που κάνατε αν και πιεσμένοι και κουρασμένοι, προκειμένου να εξασφαλίσετε το καλό μου.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για μένα μεγαλώνοντας απ’ το να νιώθω εγώ περήφανη για εσάς κι εσείς για μένα. Πάει να πει πως τα καταφέραμε. Παρά την κρίση, την αναδουλειά, την πίεση, την αγανάκτηση, παρά τις διαφορές μας, τους διαπληκτισμούς, τις κακοκεφιές, ο ένας βλέπει στον άλλο τον πιο όμορφο και πιο δικό του άνθρωπο πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

Θέλω να σας μοιάσω, γιατί δεν εξαγοράσατε ποτέ την αγάπη μου με κανένα αξιοζήλευτο υλικό αγαθό, κι ας ξέρω πως αν μπορούσατε θα θέλατε να μου τα ‘χατε δώσει όλα. Υπομείνατε κι επιμείνατε παίρνοντας χαρά από όλες τις ώριμες επιλογές μου, από όλα όσα κατάφερα χάρη σε εσάς κι ας μην το παραδέχεστε, κι ας μη θέλετε κανένα αντάλλαγμα παρά μόνο το χαμόγελό μου.

Σας ευχαριστώ που με μάθατε να αγαπάω τον εαυτό μου, γιατί αλήθεια αυτή είναι η μόνη σωτηρία σε αυτόν τον γεμάτο κινδύνους κόσμο. Σας ευχαριστώ, γιατί δεν ξεπουλήθηκα ούτε για δήθεν αγάπες, ούτε για δήθεν επιβεβαιώσεις. Δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να το κάνω, γιατί αυτά τα πήρα πρώτα απλόχερα από εσάς και μετά απ’ τον ίδιο μου τον εαυτό.

Εύχομαι να σας μοιάσω, γιατί ξέρετε να παλεύετε για τις μακροχρόνιες σχέσεις αγάπης κι εμπιστοσύνης και δεν παραπλανηθήκατε από κανένα εφήμερο κι έντονο πάθος. Δεν προδώσατε ποτέ το «αύριο» που με τόσο κόπο χτίζατε, για κανένα «τώρα» που όσο εύκολα ήρθε, τόσο εύκολα θα φύγει κιόλας.

Σας θαυμάζω, γιατί είστε ζευγάρι, κολλητοί, αδέλφια, εραστές, γιατί δεν περιμένετε κανένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και καμιά ευχετήρια κάρτα να γεμίσει το σπίτι σας με αγάπη. Ενωθήκατε μια φορά για μια ζωή κι απ’ αυτή την ένωσή σας το σπίτι γέμισε χαμόγελα. Κι είναι έρωτας για εσάς όλα αυτά που κατορθώσατε μόνο και μόνο γιατί ήσασταν μαζί, μόνο και μόνο γιατί ήσασταν εσείς οι δύο.

Σας ευχαριστώ για όλα. Για όσα καταφέρατε, για όσα πάνω απ’ όλα προσπαθήσατε για μένα και για όλα όσα προσπαθείτε ξανά και ξανά. Και καθόλου δε με νοιάζει που δε γίνεται να διαλέγουμε τους γονείς μας, γιατί ακόμη κι αν γινόταν, εγώ θα διάλεγα και πάλι εσάς.