«Με λένε Μαρία και δέχομαι ενδοοικογενειακή βία»

«Γεια. Με λένε Μαρία». Σιωπή. Ποιος νοιάζεται για μια Μαρία;

«Με λένε Μαρία κι είμαι 26 ετών». Κάτι ακούγεται. Κάποιος ψιθυρίζει πως περνά ακόμα η μπογιά μου.

«Με λένε Μαρία, είμαι 26 ετών και πηγαίνω ταξίδια σε όλον τον κόσμο». Κάποιος σιγανά αποφαίνεται πως έχω πλούσιο μπαμπά ή πλούσιο άντρα.

«Με λένε Μαρία, είμαι 26 ετών, πηγαίνω ταξίδια σε όλον τον κόσμο κι έχω μέση δαχτυλίδι». Οι φωνές πολλαπλασιάζονται. Μελετούν εξονυχιστικά τις φωτογραφίες μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ποντάρουν και τα ρέστα τους πως είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας και ψάχνουν απεγνωσμένα το μαγικό φίλτρο.

«Με λένε Μαρία, είμαι 26 ετών, πηγαίνω ταξίδια σε όλον τον κόσμο, έχω μέση δαχτυλίδι και χιλιάδες followers». Οι φωνές όλο και δυναμώνουν. Για να θαυμάσουν ή για να κρίνουν.

«Με λένε Μαρία, είμαι 26 ετών, πηγαίνω ταξίδια σε όλον τον κόσμο, έχω μέση δαχτυλίδι και χιλιάδες followers, και δέχομαι ενδοοικογενειακή βία». Σιωπή και πάλι. Μα γιατί; Αφού δεν είμαι πια για εσάς απλά μια Μαρία. Σας είπα τόσα για μένα σε μερικές μόνο φράσεις και μπόλικες διαδικτυακές φωτογραφίες. Μοιράστηκα την εικόνα μου μαζί σας, τη ζωή μου, το πρόβλημά μου. Τώρα γιατί σιωπάτε;

Ακόμα σιωπή. Σιωπηλή κι εγώ, η Μαρία. Οι φωνές φοβούνται περισσότερο κι από μένα, που έμαθα να ανέχομαι αυτό που δεν ήξερα αν γίνεται να αλλάξω. Ακούγομαι; «Με λένε Μαρία και δέχομαι ενδοοικογενειακή βία». Μήπως άκουσες χθες κάτι να σπάει στο διαμέρισμά μου; Μήπως ένα βράδυ Σαββάτου γύρισες ξημερώματα κι απ’ τον επάνω όροφο άκουσες κλάματα; Μήπως σε ξύπνησαν κάποτε οι φωνές κάποιου που ξεστόμιζε απειλές;

«Γεια. Με λένε Μαρία και ζω στο επάνω διαμέρισμα». Φωνές, μη σιωπάτε. Ήρθε ο καιρός να αποδείξετε χρήσιμη τη δύναμή σας. Εσείς μόνο μπορείτε να ξεπεράσετε σε ένταση τη φωνή των απειλών που κρίνουν τη ζωή μου.

«Με λένε Μαρία και σας χρειάζομαι». Δεν πάω ταξίδια, τη μέση μου δεν την κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν έχω ιδέα για followers. Σπάνια βγαίνω απ’ το σπίτι. Έχω κάτι σημάδια που σας χαλούν την αισθητική.

Με λένε Μαρία κι αν σηκώσετε το βλέμμα απ’ την οθόνη του κινητού σας, ίσως τύχει να με δείτε σε μια στάση λεωφορείου, σε ένα παγκάκι, μέσα σε ένα αυτοκίνητο σταματημένο στο φανάρι. Θα μου μιλήσετε, αν με δείτε;

Τώρα σιωπώ εγώ. Αν μπορείτε, πείτε τους ότι με λένε Μαρία. Πείτε τους ότι ζω στο επάνω διαμέρισμα. Πείτε τους ότι κάποιος με απειλεί, ότι κάποιος με χτυπά. Ότι κάποιος μου στερεί τη φωνή μου. Ότι κάποιος μου στερεί τη ζωή μου.

Εσείς, που έχετε φωνή για τόσα άλλα, μιλήστε και για μένα. Πριν να ‘ναι αργά. Πριν αδειάσει το επάνω διαμέρισμα…