Πάμε κάμπινγκ φέτος το καλοκαίρι;

Αποταμίευση απ’ τα Χριστούγεννα για πρωτοκλασάτα θέρετρα; Κλιματισμός στο τέρμα, πρωινό στο κρεβάτι και πισίνα με θέα πιάτο το Αιγαίο; Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου, αλλά φέτος θα κάνουμε στροφή στην ποιότητα. Αυτό το καλοκαίρι θα αφήσουμε στην πόλη όσα κάνουμε τον υπόλοιπο χρόνο και με ένα μαγιό, ένα σορτσάκι κι ένα βολικό παπούτσι θα βρούμε την ομορφιά στην απλότητα.

Ξέχνα στενά πουκάμισα, γραβάτες, ψηλοτάκουνα, μακιγιάζ, προϊόντα μαλλιών, ζώνες, ρολόγια ή άβολα φορέματα κι έλα με το αγαπημένο σου t-shirt να ποζάρεις με κάθε πιθανό γελοίο τρόπο στις φωτογραφίες μας. Μην παραφουσκώνεις τη βαλίτσα σου. Βάλε τα απαραίτητα σε ένα σακίδιο στην πλάτη και φύγαμε. Και μη με ρωτήσεις σε ποιο δωμάτιο έχω κάνει κράτηση. Διάλεξε απλά δέντρο με μπόλικο ίσκιο κι έλα να στήσουμε σκηνή.

Φέτος το πλάνο των διακοπών είναι διακοπές χωρίς πλάνο. Θέλω εκεί που χαζεύει το μάτι, εκεί που γαληνεύει η ψυχή, εκεί που το σώμα νιώθει ελεύθερο, εκεί να μείνουμε για όσο μπορούμε κι όσο αντέχουμε. Μη με ξυπνάς για πρωινό στον μπουφέ. Φέρε σπαστό καφέ κι έλα να δούμε τον ήλιο ανατείλει. Ξέχνα τη ζέστη και την κίνηση για τη διαδρομή μέχρι την παραλία. Όλα από εμάς φέτος θα απέχουν μερικά βήματα μονάχα.

Πάρε κιθάρα, χαρτιά, τάβλι, βιβλία, κόμικς, σταυρόλεξα, επιτραπέζια παιχνίδια κι ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σου. Κάνε εικόνα τον εαυτό σου να απολαμβάνει ό,τι αγαπά χαζεύοντας τη δύση του ήλιου, τσαλαβουτώντας κάθε τόσο στα δροσερά νερά ή ακούγοντας τους γρύλους τη νύχτα.

Πότε ξαναβρέθηκες τόσο κοντά στο τίποτα νιώθοντας, όμως, πως σου ανήκουν τα πάντα; Πότε συνειδητοποίησες τελευταία φορά πως όλα όσα σου πλασάρονται, τάχα μου, για ανέσεις, τελικά σε αγχώνουν; Μήπως ήρθε η ώρα να διαπιστώσεις πως μπορείς πράγματι να ζήσεις χωρίς όλα αυτά που έχεις ορίσει ως απαραίτητα;

Ναι, θα κοκκινίσεις και θα ψάχνουμε γιαούρτι στο πουθενά. Ναι, γεμίζει με άμμο η σκηνή και θα σε γαργαλάει τη νύχτα. Ίσως ξεφουσκώσει και το στρώμα και ξυπνήσεις στο πάτωμα της σκηνής. Και ναι, στο τέλος των διακοπών μάλλον θα μοιάζεις περισσότερο με ναυαγό, παρά με τον εαυτό σου.

Θα είσαι, όμως, στ’ αλήθεια άλλος άνθρωπος. Θα έχεις αφήσει το βλέμμα σου να πλανηθεί σε έναν ουρανό γεμάτο αστέρια, τον οποίο υποκαθιστούν πάντα κι ατυχώς τα φώτα της πόλης. Θα έχεις νιώσει πως ο χρόνος τελικά δεν περνά τόσο γρήγορα, όταν δεν τον ξοδεύουμε σε μηχανικές διαδικασίες. Όχι χρόνος χαμένος με το πιστολάκι στα μαλλιά. Ο ήλιος θα αναλάβει αυτό το έργο. Όχι χρόνος χαμένος μπροστά στην τηλεόραση. Η ζωή που θα διαδραματίζεται ολόγυρά σου παίζει το πιο όμορφο σενάριο. Όχι χρόνος χαμένος μετρώντας πόσα χρήματα μας περισσεύουν για να αγοράσουμε βολές.

Στο κάμπινγκ όλα δε χρειάζονται ή όλα φτιάχνονται. Θες κάπου να απλώνεις το μαγιό σου; Ένα πεταμένο κομμάτι σχοινί ή ένα κλαδί θα είναι ό,τι πρέπει. Θες περισσότερο ίσκιο; Μήπως η πετσέτα σου μπορεί να σε βοηθήσει; Θες καλύτερο μαξιλάρι; Ίσως εκείνο το μπουφάν που μέχρι τώρα δε σου χρειάστηκε ποτέ να είναι ιδανικό.

Φέρε μαζί σου όλη σου την εφευρετικότητα, την όρεξή σου, το κέφι σου κι όλα σ’ αυτές τις διακοπές θα είναι ανεπανάληπτα. Έλα να κάνουμε παρέες με τους άλλους τρελούς, τώρα που δε θα μας χωρίζουν τοίχοι. Έλα να μοιραστούμε μαζί τους κι εκείνοι μαζί μας τα ελάχιστα πράγματά μας. Έλα να μαγειρέψουμε με ένα γκαζάκι, να ακούσουμε ιστορίες και να εμπνευστούμε.

Αυτό το καλοκαίρι έλα να χορτάσουμε αυθεντικότητα, φυσικότητα κι ακατέργαστη ζωή, απ’ αυτή που δε στριμώχτηκε σε τύπους, αλλά βρήκε τον χώρο της εκεί έξω, σε παραλίες αχαρτογράφητες, σε ταβερνάκια μακριά από τουριστικούς οδηγούς και σε ορίζοντες που βλέπουν κατά τον παράδεισο.

Λοιπόν, τι λες; Φέτος δεν έχει κλειδί που ανοίγει το δωμάτιο 135. Έχει κλειδιά που ανοίγουν το οπουδήποτε. Φύγαμε;