Κρύο καιρός για δύο, λένε. Ζέστη καιρός για έξι κι ο καθένας ας το καταλάβει όπως θέλει. Φτάνει η ανεκτίμητη στιγμή που η θερμοκρασία αγγίζει τους 20 βαθμούς και σιγά-σιγά τα μπουφάν γυρίζουν πίσω στην ντουλάπα. Η φύση ξεκινάει να φλερτάρει με τη ζωή, όσο οι δρόμοι γεμίζουν μ’ ανεξέλεγκτη κίνηση και το νεκρό κομμάτι της πόλης ζωντανεύει.
Ένας καφές στο χέρι είναι αρκετός για να ξεκινήσεις για τη σχολή, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις σου, την παρέα που σε περιμένει λίγο πιο κάτω κι ό,τι άλλο σχετικό σε κρατάει στο πόδι απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Περπατώντας στους δρόμους, αν παρατηρήσεις για λίγο γύρω σου μπορείς ν’ αντικρίσεις ό,τι πιο αληθινό θα δεις ποτέ. Ενθουσιασμό να τρέχει απ’ τα μάτια όλων όσων κινούνται γύρω σου για τη ζωή που περιμένει στο επόμενο βήμα.
Όσο γρήγοροι κι αν εξακολουθούν να ‘ναι οι ρυθμοί της πόλης, εσύ πλέον χαρίζεις ηδονικά στον εαυτό σου ό,τι δικαιούσαι σαν άνθρωπος, μια μυρωδιά παραπάνω, μια εικόνα ή ένα τσιγάρο, για ν’ απολαύσεις το πρωινό τραγούδι του τύπου με την κιθάρα στο δρόμο. Το μάτι σου πλέον δεν αποφεύγει οτιδήποτε στιγμιαίο κι αδιάφορο. Μένει πάνω στα χρώματα και τρέχει να ρουφήξει με μανία κάθε εικόνα που το εξιτάρει, για να την ευχαριστηθεί στο έπακρο σαν μια πανδαισία που ερεθίζει τα μάτια σου.
Μαγεύονται με το τοπίο οι άνθρωποι που εκτιμάνε αυτό που τους προσφέρει η μέρα και καθρεφτίζεται στο πρόσωπό τους η ευχαρίστηση. Είναι αυτοί που με την πρώτη ευκαιρία θα σου προσφέρουν ένα χαμόγελο, μια καλημέρα ή ό,τι άλλο έχουν. Τους βρίσκεις παντού γύρω σου αν κοιτάξεις με το σωστό τρόπο και σιγά-σιγά ξεκινάς να γίνεσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς.
Στο τέλος της ημέρας νιώθεις το κορμί σου να ουρλιάζει από κούραση και την ψυχή σου από ικανοποίηση. Κάθε ανυπόφορη σκέψη που σε βασανίζει το βράδυ γίνεται υποφερτή, καθώς υπάρχει κάτι στον αέρα που σου δίνει υπερφυσικές δυνάμεις και νιώθεις πως μπορείς ν’ ανταπεξέλθεις στα πάντα. Σαν να βρέχει παντού ελπίδα γύρω σου και σαν ν’ αλλάζει ρυθμό ο χτύπος της καρδιάς σου, με κάθε ευχάριστη φασαρία που σπάει τη σιωπή γύρω σου. Γίνεσαι σχεδόν άτρωτος, καθώς ξεγελάς τις σκέψεις σου και τις ηρεμείς λέγοντας δυο κουβέντες παραπάνω στον εαυτό σου. Όλα μοιάζουν ευκολότερα κι ο καθρέφτης πλέον είναι η δύναμή σου κι όχι ο φόβος σου. Η δύναμη που σου προσφέρει το θέλγητρο να προχωράς ακατάπαυστα μπροστά, χωρίς να σκοντάφτεις πουθενά, νιώθοντας ο πιο ζωντανός άνθρωπος στον πλανήτη.
Ξεχωρίζουν, όμως, αυτά τα βράδια που έρχονται πολλά υποσχόμενα και σου προσφέρουν ανεξίτηλες αναμνήσεις. Βράδια που αν τα βάλεις στη σειρά, θα δημιουργήσεις τη γραμμή μιας ευτυχισμένης ζωής. Ζωηρεύεις και ζωντανεύεις μέσα σ’ αυτά, παρέα με φίλους, κάτω απ’ τον ουρανό που η όψη του είναι σκέτη απόλαυση εκείνη τη στιγμή, είτε βρίσκεσαι σε παραλία, σε παγκάκι, στο δρόμο, σε κάποιο μπαλκόνι ή μπαρότσαρκα στα μαγαζιά. Βράδια που ισχυρίζεσαι πως είσαι ευτυχισμένος. Στην υγειά, λοιπόν, εκείνων των ηλιόλουστων πρωινών που ξύπνησες και συνέχισες να το πιστεύεις.
Επιμέλεια Κειμένου Έρρικας Τσάρκα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Έρρικα Τσάρκα
