Ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο, μια φραπεδιά, ένας χυμός, τσιγάρα και τα σχετικά. Κάπως έτσι ξεκινάει η κλασική ελληνική παρέα να συζητάει τα γκομενικά, τα επαγγελματικά και ό,τι άλλο απασχολεί τον καθένα. Λίγο θα το αναλύσουμε, λίγο θα κάνουμε το χαβαλέ μας και στο τέλος θα εκφράσει ο καθένας την άποψή του ανταλλάσοντας γνώμες πάνω στο θέμα. Άμα υπάρχει και κανένα κρασί στο τραπέζι αντί για καφέδες τότε θα μακρηγορούμε μέχρι να μας πάρει και το ξημέρωμα.
Κάπου στην ανταλλαγή υψώνονται οι φωνές λόγω εκστασιασμού και είναι πάντα αυτός ο ένας κάφρος της παρέας που εκφράζει την άποψη του τόσο έντονα και με πάθος που πολλές φορές παρεξηγείται ότι προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους.
Είναι συνήθως αυτός ο άνθρωπος που είναι απότομος, κάπως πιο οξύθυμος και αντιδραστικός. Που λίγο – πολύ όλοι τον φοβούνται βαθιά μέσα τους γιατί είναι ο λίγο πιο τρελός, ο λίγο παράλογος της παρέας, ο φωνακλάς. Επιτίθεται διπλωματικά στις απόψεις που δεν τον καλύπτουν και υπερβάλλει στα πάντα. Όμως όλως παραδόξως τα επιχειρήματά του είναι πάντα ορθά και με λογική συνέχεια. Γίνεται συχνά κουραστικός και μπορεί και απειλητικός. Πάντα έτοιμος μπροστά και ισχυρογνώμων.
Σκυλί που γαβγίζει όμως μην το φοβάσαι, δε δαγκώνει. Πολλοί τους παρεξηγούν αυτούς τους τρελούς που αφηνιάζουν από τη μία στιγμή στη άλλη. Σε κολλάνε στον τοίχο πολλές φορές σε μια διαφωνία και δε σε αφήνουν καν να μιλήσεις. Λογικό να τους φοβάσαι φίλε. Γιατί ως επί το πλείστον αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν τη φωνή της λογικής και την πικρή πραγματικότητα που κανένας δε θέλει δίπλα του. Δε θέλει να δει και να ακούσει. Σε κολλάει στον τοίχο και σε βομβαρδίζει με τις αλήθειες του.
Δεν είναι αυτό που στην πραγματικότητα δείχνουν. Συνήθως πρόκειται για τελειομανείς, απαιτητικούς αλλά και δίκαιους χαρακτήρες. Είναι αυτοί που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το μέτριο όταν ξέρουν ότι μπορούν να έχουν το τέλειο. Και όταν έχεις την τιμή να βρίσκεσαι κοντά τους θεωρούν καθήκον τους να σου ανοίξουν και εσένα τα μάτια για να δεις και εσύ ότι μπορείς να έχεις το τέλειο.
Στην τελική ρε μάγκα όλοι οι γιατροί το λένε. Πρέπει να εκδηλώνεις την οργή σου, όλα αυτά τα συναισθήματα καλά και κακά που έχεις μέσα σου και όχι να τα συσσωρεύεις. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Αυτοί απλά παθιάζονται με έναν τρόπο που δεν τον καταλαβαίνουν όλοι και το γουστάρουν κιόλας.
Πού ξέρεις; Aν ανοίξεις κι εσύ τα μάτια και τα αυτιά σου να μάθεις πολλά που δεν τα ήξερες. Αν και ας παραδεχτούμε όλοι ότι έστω και υποσυνείδητα μας μένουν πολλές από τις σοφές αυτές βλακείες που μας προσφέρουν αυτά τα παιδιά.
Να γουστάρετε ρε τους τρελούς φωνακλάδες. Δεν είναι δα και τίποτα τρομερό. Άνθρωποι με πάθος για τη ζωή τους είναι που απλά τους έχουμε παρεξηγήσει τζάμπα.
Επιμέλεια Κειμένου Έρρικας Τσάρκα: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Έρρικα Τσάρκα
