Χιλιοειπωμένες συζητήσεις σε τραπέζια φίλων και χιλιομασημένες ιστορίες για τα λάθη του παρελθόντος. Η κάθε μια ξεχωριστή και με τη δικιά της ομορφιά. Εμπειρίες που σου μασάνε το μυαλό με μια δόση μαγείας πάντα να ξεχειλίζει από μέσα εκεί που το χάος και η αρμονία μαζί κλείνονται σε ένα κύκλο.
Όλοι θεοποιούμε το παρελθόν χωρίς το παρόν να παίρνει την αξία που του χρειάζεται. Ουρλιάζουμε και ζητωκραυγάζουμε για το πόσο δυνατοί έχουμε γίνει, απ’ όλα αυτά που έχουμε ζήσει, να το ακούσει όλος ο κόσμος μπας και το πιστέψουμε και εμείς οι ίδιοι και νιώσουμε ένα ψήγμα περηφάνιας. Όμως όταν η πόρτα κλείσει και καθένας μένει μόνος με τη σκιά του οι κανόνες αλλάζουν. Εκεί το κόλλημα του μυαλού με τις σκέψεις διαιωνίζεται και γίνεται κόλλημα ψυχής. Πιανόμαστε από την ανάγκη μας να υπεραναλύσουμε το παρελθόν έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάτι θα αλλάξει, ότι κάτι θα διορθωθεί και η ψύχη μας θα ανακουφιστεί.
Καθένας μας όμως το κλειδί της φυλακής του το κουβαλάει στις τσέπες του. Γι’ αυτό στον εαυτό σου ψέματα να μη λες ποτέ ψυχή μου. Κάθε άνθρωπος αποζητά το δράμα στη ζωή του. Λίγο να κλάψεις, να χτυπηθείς, να ξεφτιλιστείς και να βγάλεις τα γούστα σου. Να προσέχεις όμως να μην ενταχθείς ποτέ σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που εθίζονται στο ίδιο τους το δράμα, που πέφτουν θύμα του ίδιου τους του εαυτού. Αυτοί οι άνθρωποι μόνο χλιαρές εντυπώσεις έχουν από τη ζωή τους.
Ο καθένας κουβαλάει και τη δικιά του ιστορία. Ναι πληγώθηκες, όμως αν σέβεσαι όντως τον εαυτό σου και έγινες τόσο δυνατός δείξ’ το. Δείξε στον εαυτό σου πως είσαι άνθρωπος που αξίζει να ζει, παίρνοντας ένα ψαλίδι και κόβοντας το σκοινί στο λαιμό σου.
Να μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Να μην ξεχνάς να δίνεις πάντα το χρόνο στις πληγές σου να επουλωθούν, χωρίς τύψεις. Να πονάς για να αισθάνεσαι, για να παραμένεις ζωντανός. Και να το ζεις πάντα στα άκρα, πάντα στην υπερβολή γιατί εκεί γίνεται μαγικό. Όμως πότε μην ξεχνάς πως ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του ζει στο παρόν και δεν κάνει καραμέλα το παρελθόν. Όλα φεύγουν κι έρχονται, μην αναλώνεσαι στα λάθος πράγματα και χάνεις την ουσία μόνο και μόνο επειδή έχεις συνηθίσει να πονάς ή επαναπαύεσαι σε μια κατάσταση.
Οι συγκυρίες είναι με το μέρος σου και ας μην θέλεις να το δεις. Ζήτα και διεκδίκησε όλα όσα σου ανήκουν, όλα όσα με κόπο απέκτησες στο πέρασμα του χρόνου. Σταμάτα να ντρέπεσαι για τις αδυναμίες σου και ξεγύμνωσε την αλήθεια σου μπροστά στον καθρέφτη ξεζουμίζοντας τα λάθη σου και προχώρα. Στη γραμμή που γίνεται η σύγκρουση τόλμα σε εμπειρίες που όσο θα τις διηγείσαι θα χαμογελάς.
Σου αξίζεις.
Επιμέλεια Κειμένου Έρρικας Τσάρκα: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Έρρικα Τσάρκα
