Σίγουρα ένας από τους λόγους που δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί κανείς –ή δε θέλει– τα σημάδια που προδίδουν πως ένας έρωτας ή μια σύνδεση δε θα κρατήσουν, είναι ο φόβος της αυτοκριτικής κι ο ενθουσιασμός του καινούριου. Σε κρατά γαντζωμένο το συναίσθημα, σε κατακλύζει, με αποτέλεσμα ν’ αδυνατείς να σκεφτείς με επιχειρήματα το καλύτερο και για τους δύο, που ίσως είναι να είστε χώρια. Αναρωτιέσαι πώς θα νιώσεις, πώς θα αντεπεξέλθεις στα συναισθήματα που θα σου προκαλέσει ο χωρισμός, τι θα κάνεις στην περίπτωση που μείνεις μόνος, τι θα γίνει αν παραιτηθείς πολύ νωρίς από όσα ζείτε. Αναρωτιέσαι, τέλος, μήπως υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να έχεις καταλάβει λάθος.
Υπάρχουν τα σημάδια που χτυπάνε το καμπανάκι. Χωρίς ενδοιασμούς, η έντονη και διαρκής κριτική κι η ζήλια είναι τα συμπτώματα. Όμως οι αιτίες, πολλές φορές, είναι πιο βαθιά απ’ όσα μπορούμε με τη μία να διακρίνουμε:
1. Όταν εντοπίζεις ότι δεν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, σχέδια κι οράματα
Βέβαια, όταν είμαστε ενθουσιασμένοι το μυαλό δε θέλει να συνειδητοποιήσει ότι τα σχέδια και τα πλάνα είναι προσωπικά και δεν μπορούν εύκολα ν’ αλλάξουν, εκτός κι αν κατά τη διάρκεια της σχέσης προκύψουν κοινοί συλλογισμοί. Συγκεκριμένα, όταν δεν υπάρχει διάθεση για κοινά μελλοντικά σχέδια, τότε το ζευγάρι είναι φυσικό να αποστασιοποιείται. Η έλλειψή τους, δηλαδή, δείχνει αδυναμία σύνδεσης των δύο ζωών, διότι δεν υπάρχει η σωστή επικοινωνία.
2. Όταν δεν υπάρχουν σημάδια επαγγελματικής εξέλιξης
Είναι ένας σημαντικός τομέας, διότι απ’ αυτόν φαίνεται κατά πόσο ένας άνθρωπος θέλει να εξελίξει τον εαυτό του κι επίσης βάσει των οικονομικών αποδοχών του, ρυθμίζονται διάφορες δραστηριότητες- σχέδια που του επιτρέπουν να κάνει. Στην ίδια πλευρά, αν ένα μέλος βασίζεται οικονομικά στο άλλο μπορεί οδηγήσει είτε στο να πιεστεί το ταίρι του με την ευθύνη των οικονομικών, είτε να αποκτηθεί ενοχικό σύνδρομο ότι δεν προσφέρει αρκετά άρα δεν έχει και λόγο στις αποφάσεις. Και στις δυο περιπτώσεις, αποτελεί κόκκινο καμπανάκι.
3. Όταν ο ένας χάνει σταδιακά τον κοινωνικό του κύκλο
Εδώ βλέπουμε δύο πιθανές εκφάνσεις της ιστορίας. Είτε θα γαντζωθεί το λιγότερο κοινωνικό μέλος στην παρέα από το ταίρι του, μην αφήνοντας προσωπικό χώρο και χρόνο, είτε θα καταλήξουν να ζουν με προστριβές για την ποιότητα και ποσότητα χρόνου που περνούν μαζί, αφού δεν υπάρχει μια αναλογία στις προσωπικές στιγμές τους εκτός σχέσης, με άλλους ανθρώπους.
4. Η άποψη που έχουν οι γονείς για το ζευγάρι μας
Ακόμη, όταν η μία από τις δύο οικογένειες διατηρεί καλύτερους δεσμούς, σε σχέση με την άλλη. Όσο και να μην το παραδεχόμαστε, η αποδοχή του/της συντρόφου από την οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο. Οι γονείς έχουν την τάση να κρίνουν το ζευγάρι, έχοντας συχνά καλές προθέσεις, όμως ταυτόχρονα φορτώνουν τους πάντες με προσδοκία. Υπάρχουν γονείς, πάλι, που είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τα παιδιά τους μεταβιβάζοντας σε αυτά την άποψή τους με επιτακτικό τρόπο. Τα παιδιά, έτσι, δεν είναι εύκολο να κρίνουν με τα δικά τους επιχειρήματα. Από την άλλη πλευρά, αν το ένα μέλος δε διατηρεί ποιοτικές σχέσεις με την οικογένειά του, η ζήλια είναι συχνή, διότι λείπουν από το συγκεκριμένο άτομο οικογενειακές στιγμές, τις οποίες προσπαθεί να αναπληρώσει από την οικογένεια του ζεύγους του.
5. Όταν είστε ίδιοι σε όλα
Υπάρχει κι η εκδοχή οι δύο σύντροφοι να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει μια σχέση να μη χαρακτηρίζεται υγιής, καθώς αρχικά μπορεί να μην είναι ειλικρινής η συνθήκη. Στη συνέχεια, ακόμα και να είναι, εφόσον στη φύση του ο άνθρωπος έχει την επιθυμία για εξέλιξη, αναζητά συντρόφους που θα βάλουν το λιθαράκι τους αποκτώντας κάτι από αυτούς. Με άλλα λόγια, ο ένας να παίρνει κάτι από τον άλλον και να διαφωνούν παραγωγικά.
Σαφώς και για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεως, υπάρχει η δυνατότητα να μάθουμε λεπτομέρειες για τον σύντροφό μας, ανοίγοντας ανάλογες συζητήσεις, οι οποίες θα μας κατευθύνουν στον σχηματισμό μιας σφαιρικότερης άποψης για τη ζωή και την προσωπικότητά του. Ακόμα, στις παρέες φαίνεται η συμπεριφορά του ατόμου, όπως κι ο τρόπος που δουλεύει, ο τρόπος που φέρεται στους γονείς του ή η τακτική που επιλέγει για να παίρνει αποφάσεις -αν παίρνει-, ακόμα και στο τι θα φάτε. Αντίστοιχα σημεία προς παρατήρηση είναι σημαντικό να προσφέρουμε κι εμείς, για να δούμε αν πραγματικά ταιριάζουμε πριν μπει στη μέση, ή τέλοσπαντων καθώς μπαίνει στη μέση, το συναίσθημα.
Σαφώς, το να κάνουμε ένα βήμα τη φορά, να επιδιώκουμε να μάθουμε το ταίρι μας εις βάθος, χωρίς να κρίνουμε, είναι πάντα το κοινό μυστικό. Να γνωρίζουμε πολύ καλά τι επιθυμούμε κι εμείς, προσέχοντας τόσο τη δική μας ψυχολογία, όσο και του συντρόφου μας και να βάζουμε κάτω τον εγωισμό μας. Ας μην αφήνουμε τα όρια να μπουν αφού ερωτευθούμε, ας μη φοβόμαστε να δείξουμε τι θέλουμε και ποιοι είμαστε εξ αρχής. Αυτοί θα πρέπει να είναι οι λόγοι που θα μας ερωτευτεί κανείς, κι όχι να μας αγαπήσει παρ’ όλο που υπάρχουν.
Περπατούσαμε χέρι-χέρι σ’ έναν μονόδρομο. Δεξιά κι αριστερά ποδήλατα· αρπάξαμε ένα κίτρινο κι ένα πράσινο χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπήρχαν όμως και κόκκινα- γιατί δεν τα διαλέξαμε; Μήπως τελικά μας έδειχναν τον πραγματικό δρόμο που θ’ ακολουθούσε ο καθένας; Ναι, τελικά δεν ήταν ο ίδιος. Κι αν ο δρόμος και τα ποδήλατα ήταν σημάδια, μήπως υπήρχαν κι άλλα, απλώς φοβόμασταν να τα δούμε;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άρτεμη Σαπουντζόγλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
