Single, married, with kids ή όχι, πόσες φορές σου έχει τύχει να βρίσκεσαι σε μια παρέα και να λαχταρά η καρδούλα σου την αντίθετη κατάσταση, απ’ αυτήν που βρίσκεσαι; Έρχονται στιγμές λοιπόν, που αισθάνεσαι σαν να θέλεις ένα μικρό διάλειμμα από τον ρόλο σου, αναπολώντας πώς ήσουν ή ζώντας στη φαντασίωση για το πώς θα ήθελες να ήσουν. Κι όμως παρ’ όλα αυτά, αντί οι ελεύθεροι κι οι παντρεμένοι να δημιουργούν μια συμμαχία κατανόησης κι αλληλεγγύης, θα λέγαμε ότι, δημιουργούν δύο διαφορετικά στρατόπεδα, παραταγμένα το ένα απέναντι στο άλλο, έτοιμα να πέσουν στο πεδίο της μάχης.
Οι παντρεμένοι με παιδιά ή χωρίς, ομολογουμένως διανύουν έναν δύσκολο δρόμο με πολλές ευθύνες –όπως είναι η ανατροφή των παιδιών, οι καθημερινές τους ανάγκες, τα ξενύχτια, οι εξωσχολικές δραστηριότητες, οι δουλειές του σπιτιού από τις οποίες εξαρτώνται κι άλλα άτομα, οι αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις κι άλλα πολλά. Ναι μεν ο κοινός βίος περιλαμβάνει πολλά σκαμπανεβάσματα και διάφορα εμπόδια, προς διαχείριση, αλλά περιλαμβάνει συχνά κι αγάπη, συντροφικότητα, οικειότητα, τα οποία προκύπτουν από τις πιο απλές καθημερινές στιγμές. Για παράδειγμα, η από κοινού προετοιμασία του οικογενειακού πρωινού τα Σαββατοκύριακα, η χαλάρωση στον καναπέ, αγκαλιά με τον σύντροφό, η εξιστόρηση ενός παραμυθιού στα παιδιά, μια οικογενειακή εκδρομή ή ένα ταξίδι κι η λίστα τείνει στο άπειρο.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, πολλές φορές, οδηγούν τους παντρεμένους στο να παρασύρονται από τα δικά τους βιώματα κι εμπειρίες -αφού πιθανόν νιώθουν τυχεροί ή βολεμένοι, μ’ αποτέλεσμα ν’ ασκούν -άθελά τους ή όχι- πίεση στους ελεύθερους, ώστε ν’ ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο μ’ εκείνους. Κι επιλέγουν να το κάνουν αυτό θέτοντας συνήθως αδιάκριτες ερωτήσεις του τύπου: «Άντε δε θα παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια; Τι περιμένεις; Να γραφτείς στο ΚΑΠΗ;», «Δε θέλεις να βρεις έναν άνθρωπο ν’ αράξεις;», «Έλα καλέ, πόσο άγχος και πίεση να έχεις, αφού δεν έχεις οικογενειακές υποχρεώσεις;», «αχ τη ζωή σου να ‘κανα» και πολλές άλλες αντίστοιχες.
Με λίγα λόγια, πολλές φορές οι παντρεμένοι με τις ερωτήσεις και τις δηλώσεις τους, από τη μία πιέζουν τους ελεύθερους κι από την άλλη, ταυτόχρονα, απαξιώνουν τις επιλογές των δεύτερων, τις ευθύνες και την καθημερινότητά τους, λες κι όταν είσαι μόνος σου όλα, ξαφνικά, γίνονται ρόδινα.
Ας το πάμε λοιπόν αντίστροφα, δεδομένου ότι υπάρχουν στιγμές που κι οι παντρεμένοι εύχονται να ήταν ελεύθεροι. Ας φανταστούμε για λίγο, τους δεύτερους να έθεταν ανάλογες αδιάκριτες ερωτήσεις στους πρώτους, με σκοπό να ρίξουν αλάτι στις πληγές τους. Πώς θα έμοιαζαν αυτές; «Α, έχετε δύο παιδάκια, ε; Πόσο πιο ήσυχοι, πιο πλούσιοι και πιο ευτυχισμένοι θα ήσασταν αν δεν τα είχατε κάνει, το έχετε σκεφτεί;», «Μα καλά, δε βαρέθηκες να είσαι παντρεμένος; Δε θα προτιμούσες να είσαι single, να γυρνάς το βράδυ στο σπίτι και να μη χρειάζεται να μιλάς σε άνθρωπο;», «Α γι’ αυτό είσαι έτσι χάλια, δεν έχεις χρόνο λόγω των παιδιών ε;», «Να κανονίσουμε ένα ταξίδι μήπως και χωρίσετε!».
Συμπερασματικά, όπως λέει κι ο σοφός λαός μας «και να παντρευτείς θα το μετανιώσεις και να μην παντρευτείς πάλι θα το μετανιώσεις». Ας αφήσουμε στην άκρη τα δικά μας θέλω, όταν πάνε να καπελώσουν ή να πατρονάρουν τα θέλω των άλλων κι ας αφήσουμε τον καθένα να πάρει τον δρόμο του, με τις δικές του επιλογές. Άλλωστε, οι παντρεμένοι κάποτε υπήρξαν ελεύθεροι -κι ίσως κάποιοι, δυστυχώς, υπάρξουν και στο μέλλον- κι οι ελεύθεροι πιθανόν κάποια στιγμή να βρεθούν με οικογένεια. Κι αν όχι, καλά κάνουν.
Ελεύθεροι-Παντρεμένοι 1-1 λοιπόν. Ας το θυμόμαστε αυτό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άρτεμη Σαπουντζόγλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
