Σε όλους μας έχει τύχει να εξιστορούμε στιγμές που μας έχουν προκαλέσει άγχος, θυμό, φόβο ή αμηχανία, σατιρίζοντάς τες. Πώς γίνεται όμως να υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις γύρω απ’ το ίδιο γεγονός σε άλλες χρονικές φάσεις; Υπάρχουν φορές που στις πιο άβολες στιγμές μας βάζουμε χιούμορ, νομίζοντας πως μ’ αυτό τον τρόπο θα απαλύνουμε τα όποια αρνητικά συναισθήματα και θα δούμε την κατάσταση απ’ τη θετική της πλευρά.
Για παράδειγμα, μπορεί να κοιτάμε τη βιτρίνα ενός μαγαζιού και τη στιγμή που πάμε να μπούμε μέσα, νομίζοντας ότι η πόρτα είναι ανοιχτή -μιας και έχει διάφανο χρώμα- να κουτουλήσουμε πάνω της. Εκεί, πρώτα κοιτάμε γύρω-γύρω να ελέγξουμε αν μας είδε κανείς και έπειτα ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια, μη και δώσουμε την εντύπωση ότι κάτι πάθαμε. Το γέλιο σε αυτή την άβολη στιγμή είναι ένας τρόπος να κρύψουμε την αμηχανία μας για την γκάφα που μόλις κάναμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως την επόμενη φορά πρώτα θα αγγίξουμε την πόρτα σε κάθε εκατοστό της για να σιγουρευτούμε ότι είναι ανοιχτή και μετά θα την σπρώξουμε για να εισέλθουμε.
Σε άλλη περίπτωση, μπορεί να βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να ψάχνουμε απεγνωσμένα τον διακόπτη να ανοίξουμε το φως ή να κάνουμε χορευτικό προκειμένου οι αισθητήρες του αυτόματου φωτισμού να πάρουν μπρος. Όταν εν τέλη τα καταφέρνουμε, έχουμε αλλάξει χίλια χρώματα νομίζοντας ότι θα μείνουμε πάντα στο σκοτεινό δωμάτιο και δε θα μας πάρει είδηση κανείς. Όταν βγούμε από τον λαβύρινθο και εξιστορήσουμε τι μας συνέβη, οι φίλοι είναι ικανοί να μας κοροϊδεύουν αιωνίως. Σατιρίζουμε, λοιπόν, πρώτα εμείς τους εαυτούς μας, προλαβαίνοντας σχόλια τρίτων.
Οι άνθρωποι που βάζουν την κωμικότητα σε αμήχανες στιγμές τους είναι φουλ παρατηρητικοί και ευαίσθητοι σε εξωτερικά ερεθίσματα -κάτι που συχνά προσφέρει μια παραπάνω σκληρότητα στον χαρακτήρα τους, αν σκεφτεί κανείς ότι βάζουν μπροστά το πείσμα και δεν αφήνουν τον εαυτό τους «να σκοντάψει» στην κάθε ατυχία. Αρκετοί μάλιστα, δεν περιορίζονται μόνο στις λέξεις, αλλά χρησιμοποιούν ολόκληρο το σώμα τους για να χαρίσουν γέλιο. Τοποθετούν την πραγματική πλευρά του κόσμου σε ένα τσουβάλι κωμικότητας για να την αντέξουν, για να δείξουν ότι στο κάτω-κάτω δεν έγινε και τίποτα που συνέβη κάτι αναπάντεχο.
Το χιούμορ χρησιμοποιείται για να προστατέψει το άτομο από συμπεριφορές τρίτων που δε γίνονται με καλοπροαίρετο τρόπο ή για να βοηθήσει κάποιον να κρατήσει για τον εαυτό του αυτό που πραγματικά νιώθει. Επιτρέπει στο άτομο να διαχειριστεί αρνητικές για το ίδιο καταστάσεις, δίνοντας νόημα στην πραγματικότητα. Ακόμη, μπορεί να περιορίσει σημαντικά τα επίπεδα άγχους και θλίψης.
Το γέλιο είναι πολύτιμο, καθώς με αυτό μπορούν να γίνουν υποφερτές οι πιο μίζερες μοναχικές στιγμές μας. Μπορεί να προσφέρει ακόμα και θεραπεία σε ασθενείς. Το χιούμορ, όπως επιβεβαιώνεται στην Ψυχαναλυτική θεωρία του Φρόιντ, είναι μηχανισμός άμυνας και πρόκειται για μια σειρά από αυτόματες πράξεις και τεχνικές που λαμβάνουν χώρα ασυνείδητα στο μυαλό μας για την αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αλλιώς.
Επίσης, εκτός από μηχανισμός άμυνας, το χιούμορ είναι και μορφή επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, αναλόγως τη χροιά του, όπως πνευματώδης τοποθέτηση, αστεϊσμός, κακία, ειρωνεία, σαρκασμός. Βέβαια, όταν ο χλευασμός ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια, μπορεί να προκαλέσει εντάσεις και προσβολές μεταξύ των συνομιλητών. Οπότε, χρειάζεται προσοχή όταν το χρησιμοποιούμε, ειδικά όταν δε γνωρίζουμε την προσωπικότητα του ανθρώπου στον οποίο απευθυνόμαστε.
Το χιούμορ είναι κώδικας επικοινωνίας. Δημιουργεί σχέση οικειότητας, χαλαρώνει τους κοινούς κρίκους, βοηθά στο χτίσιμο διαπροσωπικών δεσμών και προκαλεί συναισθήματα ευφορίας. Επομένως, είναι πολύτιμο εργαλείο για όποιον πορεύεται με αυτό στη ζωή, γιατί στις άβολες στιγμές κάνει τα αρνητικά συναισθήματα λιγότερο έντονα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άρτεμη Σαπουντζόγλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
