Λες να κολλήσει μαζί σου απλώς επειδή δεν το παρατάς;

Αποφασίζεις να κυνηγήσεις κάποιον που σού τράβηξε το ενδιαφέρον. Εδώ είμαστε. Το πας από εδώ, το πας από εκεί, πλησιάζεις και βάζεις όλη σου τη δημιουργικότητα στην προσπάθεια να έρθετε πιο κοντά. Εξασκείς όλη τη φρασεολογία που έχεις μάθει από τη χρόνια εμπειρία σου στο flirt, δείχνεις τη βέλτιστη εκδοχή του εαυτού σου και περιμένεις καρτερικά την ανταπόκριση.

Μη λέμε ψέματα, πολλές φορές δεν έρχεται. Τι να κάνουμε, δε συμβαδίζουν τα γούστα σας, δεν ενδιαφέρεται να μπει στο παιχνίδι ή απλά «δε γουστάρει». Η λογική εξέλιξη μιας τέτοιας κατάστασης θα ήταν η αποδοχή της επιλογής της άλλης πλευράς και η ανάκτηση της αυτοπεποίθησης με μια φράση: Moving on. Τι έγινε κι αν απέτυχε αυτή η προσπάθεια; Αφού υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Δεν επένδυσες και πολλά σε αυτό, ούτε έχασες κάτι.

Αλλά όχι. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία είναι τόσο ύπουλη που σε αναγκάζει να ξαναδοκιμάσεις. Δε φτάνει ένα «όχι» για να τα παρατήσεις. Τι είσαι δα; Κανένας αρχάριος που θα το βάλει κάτω με την πρώτη αναποδιά; Σκέφτεσαι «μπα, το παίζει δύσκολος». Λες στον εαυτό σου «Πάμε άλλη μία». Ξαναπλησιάζεις, ξαναρνείται, ξανά τα ίδια.  Ανάλογα με τον τύπο χαρακτήρα που διαθέτεις δοκιμάζεις δύο, τρεις, πέντε, δέκα φορές. Αλλά ποτέ μία. Κάθε φορά που τρως το «χ», τόσο πιο πολύ πεισμώνεις. Είναι δυνατόν εγώ να μην τα καταφέρνω; Γιατί, τι μού λείπει;

Δεν είναι απαραίτητο ότι σου λείπει κάτι, μπορεί να είσαι το κελεπούρι του αιώνα, αλλά όταν το άλλο μέρος δεν ενδιαφέρεται, το θέμα θα έπρεπε να είναι λήξαν. Εσύ όμως επιμένεις, υπομένεις, περιμένεις. Σε κάθε πιθανή ευκαιρία να φέρεις τούμπα την απάντηση, χώνεσαι και χρησιμοποιείς τα πιο δυνατά σου όπλα, που μεταξύ μας, έχουν την τάση να γίνονται όλο και πιο απωθητικά προς τον άλλον.

Δε φταις εσύ. Αλλά ο εγωισμός σου. Είσαι άνθρωπος και δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτόν. Αν πληγωθεί ο εγωισμός, χάνεις την ελπίδα. Και σε τούτο τον κόσμο, αν δεν έχουμε και την ελπίδα να πιαστούμε, δεν αξίζουν και πολλά. Μα μήπως όλο αυτό πηγάζει από κάτι πιο βαθύ που σε ωθεί να πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως πρόκειται για εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, που έμμεσα σε εξαναγκάζουν να αποδείξεις στον εαυτό σου και τους γύρω σου ότι μπορείς να καταφέρεις ό,τι ονειρεύεσαι;

Μήπως δεν μπορείς να αντέξεις την αλήθεια της απόρριψης γιατί θα πρέπει εκ των υστέρων να αντιμετωπίσεις τα βαθύτερα συναισθήματά σου και δεν είσαι έτοιμος γι’ αυτό; Δε φταις εσύ, είπαμε. Η κοινωνία μάς έχει ωθήσει να βλέπουμε έτσι τα πράγματα. Δε δεχόμαστε εύκολα κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουμε εμείς ή κάτι που πιστεύουμε ότι μάς αξίζει.

Μα καταντά να γίνεται κουραστικό. Βαρετό. Ανυπόφορο. Παρεμβατικό. Αν μπεις έστω για μερικά δευτερόλεπτα στα παπούτσια του άλλου, θα καταλάβεις ότι μάταια προσπαθείς να πετύχεις εκεί που δε σε παίρνει. Δεν είμαστε όλοι για όλα, ούτε όλοι για όλους. Κάπου εκεί έξω υπάρχει για εσένα ο άνθρωπος που αμοιβαία θα χτίσετε κάτι το μοναδικό.

Εύκολο να το λέμε, δύσκολο να το κάνουμε βέβαια. Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε το σοφό ρητό σχετικά με τους ανθρώπους που είναι σαν τα γραμματόσημα, δηλαδή όσο τους φτύνεις τόσο πιο πολύ κολλάνε. Και νομίζω κανένας επιστήμονας και καμία θεωρία δεν έχει πει ποτέ κάτι σωστότερο από αυτό. Γιατί ακριβώς έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος εγωισμός και η ματαιοδοξία, όταν συνδυάζονται μάλιστα με έλλειψη αυτογνωσίας και αγάπης προς τον γνήσιο εαυτό.

Τελικά όλες οι εκφάνσεις της ζωής βελτιώνονται όταν τα βρίσκεις με εσένα τον ίδιο. Όλα γίνονται ευκολότερα, πιο κατανοητά και διευκολύνεσαι εσύ κι οι άλλοι. Δεν είναι ότι πραγματικά θα πληγωθείς εάν ο «στόχος» σου δεν ανταποκριθεί, είναι το καταραμένο το πείσμα που σε πείθει ότι είσαι καλύτερος από αυτό. Σε τελευταία ανάγνωση, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι ακόμα και αν ανταποκριθεί έτσι όπως το έχεις σκηνοθετήσει στο μυαλό σου, μάλλον δε θα ταιριάξετε πραγματικά, καθώς είναι σπάνιο να κουμπώσεις με κάποιον που δε γνωρίζεις εις βάθος. Οπότε, τζάμπα το ζάλισμα και πιο τζάμπα ο κόπος και ο χρόνος που επενδύεις στο να συμβεί το ανέφικτο.

Δε χρειάζονται όλα τα πράγματα στη ζωή δεύτερη ευκαιρία. Σε ορισμένες περιστάσεις, απλώς αρκεί να κάνεις ένα βήμα πίσω, να μην ενδώσεις στην παρόρμηση κι άλλο ένα βήμα μπροστά, να ψάξεις λίγο το μέσα σου, να βρεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση και να δεχτείς την κατάσταση. Δε θέλει. Πάμε γι’ άλλα.