Το παρελθόν κάθε ανθρώπου, ενώ δε θα έπρεπε να τον καθορίζει, πολλές φορές μας κάνει να βγάζουμε συμπεράσματα για την προσωπικότητά του, τις προθέσεις του ή τα συναισθήματά του. Παίρνουμε ως δεδομένο ότι κάποιος που έχει συνάψει σοβαρές σχέσεις στη ζωή του, είναι ένας άνθρωπος δοτικός, που ξέρει ν’ αγαπά, να φροντίζει, να προσφέρει στους αγαπημένους του αυτά που «πρέπει». Αντίστοιχα, εάν γνωρίζουμε για κάποιον ότι οι σχέσεις του είχαν μικρή διάρκεια ή δεν κατείχε ποτέ αυτό το «άθλημα», γινόμαστε αυτόματα πιο καχύποπτοι κι αναρωτιόμαστε τι «δεν πάει καλά» με την πάρτη του.
Δηλαδή, εάν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι άπειρος στον τομέα «σχέση», είναι απαραίτητο ότι βλέπει κι εμάς σαν κάτι το περιστασιακό; Είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται; Δεν είναι έτοιμος να δεσμευτεί, ν’ αποκτήσει αποκλειστικότητα, να δώσει το κάτι παραπάνω; Πολλές φορές το σκεφτόμαστε αυτό, ότι, αφού δεν ήταν έτοιμος με άλλους ανθρώπους, πιθανότατα κι εμάς δε θα μας δει με διαφορετική σκοπιά.
Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία έχει δείξει πολλάκις ότι μια σχέση που συμπεριλαμβάνει δύο ανθρώπους, είναι πάντα μοναδική και διαφορετική από κάθε άλλη προηγούμενη. Αν πάρει κανείς τον εαυτό του κι αναλογιστεί τις σχέσεις στις οποίες έχει μπει, θα καταλάβει ότι δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος, με τις ίδιες βλέψεις, τα ίδια «θέλω» και τις ίδιες απαιτήσεις. Κάθε φορά το κοντέρ μηδενίζεται. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι, προκειμένου να γνωριστούμε με τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, να εμπιστευτούμε χωρίς να παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο και να δούμε στην πορεία πού μας πάνε όσα νιώθουμε. Οποιαδήποτε διαφορετική σκέψη θα ήταν μάλλον επιπόλαιη, για να μην τη βαφτίσουμε προκατάληψη.
Είναι σαν αυτούς χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους που είχαν πολλούς ερωτικούς παρτενέρ στη ζωή τους ή αυτούς που ανέπτυξαν ερωτικές σχέσεις πολύ νωρίς ηλικιακά (ή και πολύ αργά) με βάση ένα χρονικό στερεότυπο που ορίζει συγκεκριμένες ηλικίες. Το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του και στην προσωπική του ζωή, όμως, δεν είναι θέμα προς δική μας κριτική.
Εφόσον ο άνθρωπος που μας ενδιαφέρει φέρεται καλά προς το πρόσωπό μας και μας δείχνει αυτό που θέλουμε να δούμε, πρέπει να μπούμε κι εμείς στο παιχνίδι και να αφεθούμε στη διαδρομή. Εννοείται πως δε γνωρίζουμε την κατάληξη και μπορεί και η πρώτη μας σκέψη, αυτή περί επιθυμίας κάτι περιστασιακού, να ισχύει. Αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί ένας άνθρωπος που δεν είχε σχέση ποτέ στο παρελθόν, να μην είχε βρει έναν άνθρωπο που να του ταιριάζει, να μην είχε αναπτύξει ιδιαίτερα συναισθήματα γιατί δεν του έβγαινε, ή έκανε μια επιλογή για να μην ενδώσει σε κάτι χλιαρό, ανιαρό ή έστω μέτριο, οπότε αποφάσισε να μην μπει καθόλου σ’ αυτή τη διαδικασία. Αυτό δεν είναι απείρως πιο ώριμο από το να έμπλεκε με κάτι που δεν ήταν 100% βέβαιος γι’ αυτό;
Ακόμη, ένας άνθρωπος που έχει μείνει πολύ μόνος του, δείχνει μια ακεραιότητα προς τον εαυτό του, αυτοπεποίθηση και ενδεχομένως μια καλή ψυχική ισορροπία. Δε στρέφεται στην αγκαλιά υποτιθέμενων αγαπημένων προσώπων ή στη θαλπωρή της στιγμής με την αγωνία της συντροφικότητας, παρά συγκεντρώνεται σ’ εκείνον στο έπακρο και περνά χρόνο με τον εαυτό του. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει λύσει περισσότερα θέματα από κάποιον που η αγωνία και το στρες της μοναξιάς του τον ωθούν σε περισσότερο επιδερμικές σχέσεις.
Δεν κρίνουμε βέβαια τους ανθρώπους που κατάφεραν να βρουν ένα ή ακόμα και παραπάνω άτομα που τους έκαναν το «κλικ» και θέλησαν να δημιουργήσουν κάτι δυνατό με κάθε ένα από αυτά. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο, πολύ υγιές, ανθρώπινο και σίγουρα, εποικοδομητικό στο να χτίσει χαρακτήρα, προσωπικότητα και να μάθει να νιώθει αλλά και να διαχειρίζεται συναισθήματα και καταστάσεις κανείς. Κάτι στο οποίο ο «μη σχεσάκιας» πιθανώς να υστερεί. Όπως και ο «σχεσάκιας» μπορεί να υστερεί στην κατανόηση του εαυτού του εκτός σχέσης.
Όλοι έρχονται με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους, τις δικές τους εμπειρίες και βιώματα και στον έρωτα τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει ως κανόνας- αν και πολύ θα μας διευκόλυνε. Όταν κρίνουμε και παίρνουμε ως δεδομένη μια σκέτη πληροφορία χωρίς context, κάνουμε κακό στον εαυτό μας, υποτιμάμε το πρόσωπο για το οποίο ενδιαφερόμαστε και σαμποτάρουμε ίσως την ίδια μας εν δυνάμει σχέση. Επομένως, ας κρατήσουμε ανοιχτό μυαλό, καθαρή πρόθεση και όσο το δυνατόν πιο στοχευμένη την επιθυμία μας. Και κάπως έτσι, όλα είναι δυνατά, γιατί τους δίνουμε τον απαραίτητο χώρο κι αέρα που χρειάζονται για να συμβούν. Τώρα με μας. Κι ας μη συνέβησαν ξανά πιο πριν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
