O χρόνος, οι συνθήκες, η ψυχολογία σου, το παρόν. Πράγματα που παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στο τι νιώθεις, χωρίς να μπορείς να το καταλάβεις τη δεδομένη στιγμή. Θυμάσαι τότε που έλεγες ότι δε θα μπορέσεις να ξεκολλήσεις ποτέ από αυτόν τον έναν έρωτα που σ’ έκανε να χάσεις τη γη κάτω από τα πόδια σου; Που η σκέψη σου ήταν ταυτισμένη μ’ αυτό το πρόσωπο; Που χωρίστηκαν οι δρόμοι σας και ένιωσες να μη σε βγάζει πουθενά η ζωή;
Τότε μπορεί να ένιωσες πιο δυνατά από ποτέ, αλλά το «ποτέ», ποτέ δεν είναι ποτέ. Έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που όλα ανατρέπονται και το «ποτέ» γίνεται «τώρα». Τώρα που δε σε αγγίζει το παρελθόν. Κι ας μοιάζει περίεργο, ο χρόνος που πέρασε σ’ έκανε να κοιτάξεις αλλού και κάπως αναδιαμόρφωσε το πού δίνεις σημασία. Στον εαυτό σου, στο μέλλον σου, στις δυνατότητές σου, ακόμα και σ’ άλλους ανθρώπους, που σου έδωσαν εξίσου δυνατό πάθος ή ακόμα περισσότερο. Γιατί πάντα υπάρχει το παραπάνω στη ζωή, ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε επειδή τυφλωνόμαστε προσωρινά.
Κι οι συγκυρίες, ένας νέος έρωτας ή μια νέα κατάσταση, ακόμα κι η ενδοσκόπηση, μπορεί να σ’ έκαναν να δεις τα πράγματα αλλιώς. Να ξεφύγεις, να ελευθερωθείς. Γιατί δυστυχώς κάτι που κάποτε ήταν όλος σου ο κόσμος δε σημαίνει ότι ανταποκρινόταν και σε μια ρεαλιστική συνθήκη. Η ψυχολογία σου σ’ έκανε τότε να πιστεύεις ότι είσαι εκεί εγκλωβισμένος, μα δε σε πείραζε. Ήταν οκ να γυρνάει όλος ο κόσμος γύρω από ό,τι ζούσες, μα τώρα, βλέποντάς με μάτια ξεθολωμένα, είναι σαν να έκλεισες απ’ έξω τόσες ομορφιές που τότε έμοιαζαν ασήμαντες, χωρίς να είναι τελικά.
Το παρόν πάντα θα είναι το σημαντικότερο απ’ όλα. Το παρόν που ζεις, αυτό που αυτή τη στιγμή σε κάνει να νιώθεις υπέροχα, να είσαι καλά με τον εαυτό σου, με τους γύρω σου, με το περιβάλλον σου. Αυτό είναι που σε κάνει να ξεπερνάς τις δυσκολίες που έζησες στο παρελθόν, τον πόνο που σου προκάλεσαν ορισμένες καταστάσεις. Σου μαθαίνει τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα, εκπαιδεύει τ’ αντανακλαστικά σου και την ψυχραιμία σου, όπως και την αντίληψή σου.
Έτσι και σε έναν χωρισμό, είναι παρηγορητικό να ζεις στο παρελθόν, καθώς δε χρειάζεται να εκπαιδευτείς στο πώς να το βιώσεις. Έχει ήδη συμβεί. Πονάς τόσο πολύ στην αρχή, στερεύεις από ενέργεια για κάθε τι γύρω σου, αναπολείς και θυμάσαι και μένεις στις αναμνήσεις. Μέχρι που πια δε σου αρκεί αυτό. Σταδιακά βλέπεις ότι μπορείς να ζήσεις μ’ αυτές τις νέες συνθήκες, ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και θα φέρει κάθε είδους στεναχώρια, όμως αυτό δεν αποτελεί αρκετά καλό λόγο για να σταματήσεις να χαίρεσαι, να γελάς και να ζεις.
Κι έτσι μπαίνεις πια στη σφαίρα επιρροής του παρόντος, αφήνοντας πίσω ό,τι σε έκανε να χάσεις την επαφή σου με ό,τι συμβαίνει τώρα Δυναμώνεις, αποκτάς συνείδηση ενεργή και σε ετοιμότητα, καταλαβαίνεις τι και ποιος μπορεί να σου δώσει αυτά που ζητάς κι αν όχι, γιατί δεν μπορεί. Σταματάς να εξαρτάσαι από κάτι που κάποτε ήταν πολλά μα τώρα δεν υπάρχει, ή κάτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί μα δε συνέβη κι αρχίζεις να εστιάζεις στο τι έχεις εδώ και τώρα στα χέρια σου. Και το αγκαλιάζεις, το αγαπάς, το εκτιμάς, το εξυψώνεις.
Είναι περίεργο, αλλά πραγματικό. Και μόλις ξεπεράσεις μερικές τέτοιες καταστάσεις, θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβεις ότι όλα περνούν, ότι κάθε τι δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζεις, ότι όσο κι αν ξέρεις τον εαυτό σου, θα αλλάξει αργά ή γρήγορα το γνωστό σε άγνωστο και θα γίνεις και πάλι μαθητής και ψάρι. Γιατί πάντα εξελισσόμαστε, όπως και αν μας τα έχει φέρει η ζωή έως τώρα κι αυτό είναι το γαμάτο της υπόθεσης.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
