Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Είτε τα τελειώνεις εσύ, είτε κάποιος άλλος, είτε απλώς έτσι ήρθαν οι συγκυρίες. Σήμερα θα μιλήσουμε για την πρώτη περιπτώση, τη στιγμή που αποφασίζεις να ανακοινώσεις στο ως τώρα ταίρι σου ότι το μεταξύ σας λαμβάνει τέλος. Σίγουρα έχεις τους λόγους σου· αμοιβαία προβλήματα που δεν καταφέρατε να λύσετε, λάθη που ποτέ δε διορθώθηκαν, έρωτας που απλώς ξεθώριασε και η λίστα συνεχίζεται αιώνια. Σίγουρα επίσης, θέλεις να μεταφέρεις στον άνθρωπο αυτόν τους λόγους σου, έτσι ώστε να γνωρίζει τι σας οδήγησε στο τέλος, να καταλάβει και να εξελιχθεί όσο πιο όμορφα γίνεται ο χωρισμός σας. Εκτός αν βέβαια έχει κάνει χοντρή πατάτα, εκεί σε καταλαβαίνουμε αν δεν τα πεις πολύ ωραία, ή αν έχεις κάνει εσύ και φύγεις με την ουρά στα σκέλια.
Γυρνάμε όμως στο σκηνικό όπου κανείς δεν πλήγωσε κανέναν με τις πράξεις του, τουλάχιστον εις γνώση του, αλλά υπήρχαν άλλοι λόγοι, ταιριάσματος, έλλειψης έρωτα ή κοινών ενδιαφερόντων. Τι πρέπει να κάνεις εδώ; Αν πάμε με γνώμονα τη λογική, πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια, να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, γιατί μόνο έτσι κάποιος θα μπορέσει να νιώσει αυτό που λες, να το κάνει κτήμα του. Κι όχι μόνο, αλλά έτσι θα προσπαθήσει στην επόμενή του απόπειρα για σχέση να μην προβεί σε ορισμένες ενέργειες ή συμπεριφορές που μπορεί να ενόχλησαν εσένα, άρα πιθανό και τους υπόλοιπους μελλοντικούς συντρόφους του.
Γυρνάς όμως να πεις στον άλλον, όταν σε κοιτάει στα μάτια, ότι έσβησε μέσα σου η φλόγα; Ή ότι σε ενοχλούσαν τα πενήντα τρία αυτά μικρά πραγματάκια που έκανε; Το ότι το πήγαινε πιο γρήγορα παρά τις πάμπολλες έμμεσες υπονοήσεις σου; Το ότι σε ξενέρωσε που δεν κυνηγούσε τα όνειρά του, που καθόταν υπερβολικά πολύ στο σπίτι ή που δεν ήταν fan των μαγαζιών που βγαίνεις εσύ; Όλα αυτά συμβαίνουν, δε φταις που τα ένιωσες, ακόμα κι αν αισθάνεσαι λιγάκι τύψεις που απορρίπτεις ένα άτομο μόνο και μόνο επειδή δε σου «βγήκε» τελικά. Αρκεί να διαχωρίζεις μέσα σου τι από όσα λες είναι κριτική (άρα κι αχρείαστη) και τι απλώς συναίσθημά σου.
Γιατί είναι λογικό, όταν τα ακούσει ο άλλος, να τρανταχτεί, να νευριάσει, αλλά κυρίως να πληγωθεί. Όταν δεν είναι στη φάση του χωρισμού, του έρχεται κατακούτελα κι είναι εκατό φορές πιο πιθανό να στεναχωρηθεί για κάτι που ίσως αν έφερνες με άλλα λόγια, περισσότερο διπλωματικά αλλά χωρίς να χρυσώνεις κανένα χάπι, να καταλάβαινε τη θέση σου και -ποιος ξέρει;- να συμφωνούσε.
Και ναι, μπορείς να εξωραΐσεις μια φράση με παιχνιδίσματα του λόγου. Αντί για «δεν», μπορείς να χρησιμοποιήσεις «πιστεύω πως καλύτερα», αντί για «με ενοχλούσε» μπορείς να πεις «δε μου ταίριαζε» και πάει λέγοντας. Δε λέμε σε καμία περίπτωση να πεις ψέματα. Αυτό θα ονομαζόταν δειλία, αποφυγή μπλεξίματος. «Δε φταις εσύ, εγώ φταίω». Όχι. Πάντα φταίνε και οι δύο, ακόμα κι αν σε πείραζε που δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες, φταις κι εσύ που δεν παρότρυνες. Ακόμα κι αν πίεζε να βρίσκετε κάθε μέρα με αποτέλεσμα να παρατάς τη δουλειά και τους φίλους σου στη μέση, φταις κι εσύ που δεν έβαζες όρια.
Οπότε όχι, δεν προτείνουμε αυτό σε καμία περίπτωση. Μπορείς όμως να κάνεις μια κουβέντα, έναν διάλογο, να αναλύσεις τις σκέψεις πάνω στο γιατί θα ήσασταν καλύτερα χώρια. Με ήπιες φράσεις, με λόγια που θα δώσουν την ιδέα, αλλά δε θα μεταφέρουν κάθε σκέψη που μπορεί να έχεις κάνει τη χειρότερη στιγμή της σχέσης σας. Δες το σαν μια έκθεση ιδεών, που δεν έχει σκοπό να πείσει τον άλλον, γιατί έτσι κι αλλιώς η απόφαση έχει ληφθεί, αλλά περισσότερο να τον ωθήσει στη βαθιά κατανόηση και να αποφευχθούν οι τσακωμοί της τελευταίας στιγμής. Γιατί αυτή είναι κι η στιγμή που καθορίζει το μεταξύ σας μέλλον. Θα σε δει στο δρόμο και θα αλλάξει στενό, ακόμα χειρότερα θα σε αγριοκοιτάξει χωρίς να πει λέξη, ή θα φερθείτε πολιτισμένοι, θα πείτε μια καλημέρα, μια καλησπέρα κι ένα νέο όταν κι αν ξανασυναντηθείτε;
Ακόμα και αν δεν εξελίχθηκε η σχέση όπως νομίζατε αμφότεροι, δεν πειράζει. Τα ωραία είναι για να τελειώνουν και να έρχονται καλύτερα, όμως και αυτά που τελειώνουν δε χρειάζεται να αφήνουν πικρία. Θα στεναχωρηθεί και θα στεναχωρηθείς κι εσύ. Το μόνο αναπόφευκτο. Και ύστερα θα έχετε να θυμάστε περισσότερο ωραίες και λιγότερο ωραίες στιγμές, γιατί όλες μέσα στη ζωή είναι.
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
