Μεγαλώνοντας κανείς κερδίζει πολλά. Εμπειρίες, φιλίες, γνώσεις. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για να αποκτήσεις κάτι μοναδικό. Γίνεσαι όλο και πιο σοφός, υιοθετείς έναν πιο ώριμο τρόπο σκέψης κι ανακαλύπτεις τον κόσμο μέσα από περισσότερες προοπτικές. Αυτό το ταξίδι δε σταματά, είναι συνεχόμενο και συναρπαστικό.
Όμως η αλήθεια είναι ότι κάπου κάπου θα χάσεις και πράγματα που είχες. Όπως χάνεται η παιδικότητα, οι αναμνήσεις σβήνουν, το περιβάλλον μεταμορφώνεται, έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους που έχεις συντροφιά σου. Αν κοιτάξει κανείς πίσω του, θα δει ότι πέντε και δέκα χρόνια πριν ο κύκλος των φίλων του ήταν η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το τώρα. Κι αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, καθώς όσο αλλάζει ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, έτσι αναζητά διαφορετικές αρετές από τις παρέες του.
Προφανώς και υπάρχουν αυτοί οι φίλοι που τους έχεις από πάντα για πάντα. Οι κολλητοί σου -ή μάλλον τα αδέρφια σου. Είναι η οικογένεια που έχεις επιλέξει εσύ και πολλές φορές είναι το πάτημά σου για να ξεπεράσεις ό,τι πιο ζόρικο συμβαίνει στη ζωή σου αλλά και για να μοιραστείς τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες στιγμές σου.
Και έρχονται και από την άλλη οι φίλοι που έκαναν την περασιά τους από τον δρόμο σου αλλά έβγαλαν φτερά και πέταξαν μακριά. Ή αυτοί που απομάκρυνες εσύ γιατί πλέον δεν υπήρχε αμοιβαία προσφορά ή χαθήκατε στην πορεία. Συμβαίνουν αυτά. Υπάρχει όμως και ένα εντελώς ξεχωριστό είδος φιλίας, που προκύπτει ξαφνικά και φέρνει τα πάνω κάτω. Μιλάμε για εκείνους τους ανθρώπους που γνωρίζεις από το πουθενά. Μια μέρα που δεν ήθελες να βγεις από το σπίτι και σε έσυρε η παρέα σου σε ένα καινούργιο μαγαζί που μόλις άνοιξε. Ή μια μέρα που πήγες τον σκύλο σου βόλτα. Ακόμα και μια μέρα που περίμενες ανυπόμονα στην τεράστια ουρά ενός ταμείου και σου είχαν σπάσει τα νεύρα από την ατέρμονη αναμονή.
Μπορεί να γνωριστήκατε τυχαία σε όλα αυτά τα μέρη και ακόμη τότε δεν ήξερες τι σου έμελλε, μα αυτός ο άνθρωπος σου άλλαξε εν τέλει τη ζωή. Μια αναπάντεχη φιλία που ξεκίνησε από ένα “small talk”, από ένα κοινό σημείο επαφής, από ένα παρόμοιο παράπονο ή από ένα κομπλιμέντο. Αλλά δεν τελείωσε εκεί. Αντίθετα, η επικοινωνία είδες ότι εξελίσσεται τόσο όμορφα, που σου είχε λείψει να τα βρίσκεις έτσι με ένα άτομο. Που σταδιακά, μέσα από τις ατελείωτες συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων, τα κοινά σημεία αυξάνονταν και οι εναλλασσόμενες ιδέες δημιούργησαν ένα πεδίο για κάτι το μοναδικό. Κάτι που ονομάζεται φιλία από τύχη, από σύμπτωση ή από τη μοίρα. Όπως θέλεις πες το, μα είναι ξεχωριστό κι αξίζει να το κρατήσεις.
Ίσως είναι παιχνίδι της μοίρας που αποφάσισε ότι είναι η ώρα να συνδεθούν δύο άνθρωποι που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, που θα αλληλοβοηθούν, θα ανταλλάξουν απόκρυφες σκέψεις και επιθυμίες, που θα συντονιστούν και που στο τέλος θα χτίσουν μία φιλική σχέση τόσο δυνατή λες και έχουν περάσει χρόνια που συναναστρέφονται και γνωρίζουν ο ένας τον άλλον απ’ έξω και ανακατωτά από τον πρώτο κιόλας καιρό.
Όταν μπαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή σου πρόκειται για ένα πολύτιμο δώρο που θα σε συντροφεύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μπορεί να μη φτάσει ποτέ να γίνει ο κολλητός σου που έχετε μεγαλώσει παρέα και που χτίσατε σιγά σιγά έναν δεσμό αδερφικό. Είναι όμως μια προσθήκη στη λίστα με τα άτομα που ονομάζουμε keepers. Γιατί σε καταλαβαίνει και ταυτίζεται σε πράγματα που μπορεί ούτε καν να τολμούσες να μοιραστείς με τους άλλους, όχι γιατί θα σε κρίνουν, αλλά επειδή πιστεύεις ότι δε θα κατανοήσουν την οπτική σου.
Εκείνος όμως ξέρει τι λες. Κι όχι μόνο ξέρει, αλλά όταν πας να εξηγήσεις, βλέπεις το στόμα του να μουρμουρίζει τις λέξεις που επρόκειτο να πεις εσύ πριν καν τις σχηματίσεις σε προτάσεις στον εγκέφαλό σου. Με ένα βλέμμα συντονίζεστε και μία κίνηση, ένας μορφασμός, είναι αρκετά για να έρθετε σε πλήρη κατανόηση. Θα δεις ότι πολύ συχνά από το πουθενά ξεφουρνίζετε τις ίδιες εκφράσεις, σκέφτεστε τους ίδιους στίχους από ένα τραγούδι ή ακόμα ζείτε τα ίδια ακριβώς πράγματα κι ας είστε και σε άλλη πόλη. Ενίοτε γελάς με τις συμπτώσεις, θεωρείς ακραίο το γεγονός ότι σκέφτεστε και δράτε παράλληλα. Πώς είναι δυνατόν; Εν καιρώ, θα καταντήσει τρομακτικό.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο αν ευθύνεται η μοίρα, ή η τύχη ή οι συγκυρίες για την ένωση δύο αδερφών ψυχών που θα αυτοπροσδιορίζονται ως φίλοι, αλλά αν όντως πρόκειται για δική της πρωτοβουλία, ένα πράγμα έχουμε να της πούμε μόνο για αυτή την αναπάντεχη προσθήκη στη ζωή μας: ευχαριστούμε.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου