Επιμονή κι υπομονή. Μια συνταγή που τις πιο πολλές φορές κάπου σε βγάζει. Κάθεσαι, προσπαθείς, αναλύεις, δοκιμάζεις. Όταν όμως όλο αυτό συμβαίνει από ένα πρόσωπο που αποφάσισες να φύγει από τη ζωή σου τερματίζοντας τη σχέση σας, επειδή μπορεί να βαρέθηκες, να κουράστηκες να προσπαθείς, να ενδιαφέρεσαι για κάποιον ή κάτι άλλο ή ακόμα κι επειδή σε πλήγωνε, τότε είναι φρικιαστικά επώδυνη η επιμονή για εσένα. Μια επιμονή που έχει η άλλη πλευρά, ενώ εσύ θέλεις να λήξει η σύνδεσή σας μια και καλή.
Δε θέλεις καμιά συνέχεια. Ή τελοσπάντων αποφάσισες να φύγεις. Και το κατάφερες, να είναι μια συνειδητή απόφαση αυτή για σένα κι όχι ένα πείσμα, μια απόφαση της στιγμής που με την πρώτη ευκαιρία θα μπορούσες να ανακαλέσεις. Κι ενώ ήσουν ξεκάθαρος και σχεδόν ρητός στην απόφασή σου, σε φέρνει στη δύσκολη θέση διεκδικώντας σε χωρίς να δέχεται ότι τελείωσε μεταξύ σας. Καταλήγει ο χωρισμός να είναι ένα σκληρό παιχνίδι ψυχολογικής βίας που χτυπάει στο φιλότιμο, τις αναμνήσεις, την ίδια τη συνήθεια ή την πυγμή. Μα πάντα ένα δε θέλω, είναι πιο δυνατό από ένα θέλω.
Έχει συναισθήματα κι αυτός ναι, κι ανασφάλειες πολλές κι ίσως σε θέλει ακόμη. Ίσως έχει ανάγκη μια αγκαλιά, μια κουβέντα, ένα βλέμμα ή μια επαφή. Ίσως εκείνος δεν είναι οκ με το να τερματίσει η σχέση. Ίσως και να πληγώνεται που είσαι μακριά. Ίσως όμως να μην καταλαβαίνει, να μη δέχεται την απόφασή σου. Να νομίζει ότι με αυτή τη στάση θα σε κερδίσει πίσω, ότι παίζεις και πως πλησιάζοντάς σε σιγά σιγά, επαναλαμβάνοντας τα βήματα που ακολουθήθηκαν κατά το ξεκίνημα της σχέσης σας θα καταφέρει την επανασύνδεση. Κάνοντας μικρές, ρομαντικές κινήσεις, εστιάζοντας σε όμορφα πράγματα που αντλεί από το παρελθόν. Γιατί εσφαλμένα θεώρησε πως είναι κραυγή για προσοχή η απόφασή σου.
Νομίζει πως έτσι θα ξαναρίξει άγκυρα στην καρδιά σου, θα σου αλλάξει γνώμη, θα γυρίσεις εκεί που «ανήκεις», μόνο και μόνο επειδή εκείνος δε συμφωνεί με την απόφασή σου. Νομίζει πως όσο πιο μεγάλη η προσπάθεια, η επιμονή και η υπομονή που θα δείξει, τόσο πιο μεγάλα συναισθήματα θα ξυπνήσουν μέσα σου. Πως με το να μη σ’ αφήνει σε ησυχία θα έρθει κοντά σου και θα μπει πάλι στη ζωή σου.
Του ξεφεύγει όμως μια πολύ μεγάλη μεταβλητή, που κάνει τα πράγματα να παίρνουν πολύ διαφορετική ρότα. Κι αυτή είναι το δικό σου συναίσθημα, η δική σου απόφαση, που πήρες με βεβαιότητα και προχώρησες παρακάτω. Δεν έχει καταλάβει τη σημαντικότητα του βήματός σου, την ειλικρίνεια με την οποία αντιμετώπισες την πραγματικότητα και την οριστικότητα του χωρισμού. Γι’ αυτό προσπαθεί να βρει παραθυράκια να τα γυρίσει όλα ανάποδα.
Μέχρι που πια η διπλωματία και η πιο γλυκιά αντιμετώπιση γίνεται ευκαιρία να πάρει δικαίωμα να κάνει στενό μαρκάρισμα. Κι έτσι γίνεσαι απόμακρος. Σκληρός. Λες λόγια που δε θέλεις, αλλά πρέπει, γιατί κατάντησες να βλέπεις μήνυμά του και να σε ξενερώνει όλο σου το είναι, να σε θυμώνει που δε σέβεται την απόφασή σου και να εύχεσαι να μην τον ξαναδείς μπροστά σου. Πνίγεσαι κι αισθάνεσαι πως δε σε παίρνει στα σοβαρά. Κι είναι πραγματικά πολύ ψυχοφθόρο το γεγονός ότι αποφασίζεις μια φορά να είσαι ο κακός της ιστορίας κι ύστερα πρέπει να ξαναγίνεις γιατί το μήνυμά σου για τον χωρισμό απλώς δεν έγινε αποδεκτό.
Φοράς μια συμπεριφορά εγωιστική, απόλυτη, κάνει η σχέση ρωγμές ακόμη και μετά τη λήξη της. Πια το παιχνίδι έχει γίνει εξουσίας. Ποιανού ο νόμος θα περάσει. Θέτεις ξανά τα όριά σου, πολύ ξεκάθαρα, πιο αυστηρά. Έρχεται και τα καταπατά όλα. Μπαίνει στο έδαφός σου, δε ρωτά, αλλά μπουκάρει και σ’ ενοχλεί ασταμάτητα.
Όχι, δεν υπέγραψες κάτι τέτοιο. Δε συμφώνησες ποτέ ότι μπορεί να συνεχίσει να ασχολείται μαζί σου ένας άνθρωπος που αποφάσισες να τερματίσεις τη μεταξύ σας σχέση. Ούτε είσαι υποχρεωμένος επειδή μοιραστήκατε έναν έρωτα, να τον κουβαλάς για μια ζωή στους ώμους. Όσο κι αν τον πονά, πρέπει να καταλάβει ότι είσαι αλλού ή πουθενά, πάντως εκεί δεν είσαι. Όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, δεν έχει καμία σημασία. Όσο κι αν τον καταλαβαίνεις που αποζητά μια επανασύνδεση, δεν είσαι σε θέση και δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, ούτε και πρέπει απλώς επειδή σε πιέζει συναισθηματικά.
Καμιά φορά χρειάζεται να γίνεις ο δύστροπος χαρακτήρας και να βγάλεις δόντι στον άλλο για να καταλάβει πόσο πολύ εννοείς το «τέλος». Μα να θυμάσαι πως δεν είναι δική σου δουλειά να γιατρέψεις την πληγωμένη του καρδιά ή τις εντελώς παράλογες κτητικές του τάσεις απέναντί σου. Το τέλος είναι τέλος και πώς το ζουν οι χωρισμένοι είναι μια άλλη ιστορία. Ο καθένας μόνος του όμως, χωριστά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
