Tα πράγματα πάνε κάπως έτσι. Περνάς στη σχολή που γούσταρες, ή που απεχθανόσουν. Σημασία αυτό δεν έχει. Αργά ή γρήγορα, η νύχτα θα σου χτυπήσει την πόρτα. Κι αν όπου νύχτα, σκέφτεσαι διασκέδαση, η εφηβεία σου βρίσκεται ακόμη στο πρώτο της ποτό. Νύχτα, όπως δουλειά, νυχτοκάματο, ορθοστασία και ξενύχτι. Νύχτα, όμως, γεμάτη ζωή, μουσικές και καταρράκτες αλκοόλ.
Μπορεί να μπούχτισες να μετράς τσίγκινες πενταροδεκάρες για να πιεις ένα ρημαδοκαφέ, μπορεί κι απλά να σκέφτηκες ότι η μπάρα θ’ αναδεικνύει πολύ καλύτερα την προτομή σου απ’ τα έδρανα. Ανάγκη επιβίωσης ή τάση αυτοπροβολής, το αποτέλεσμα ένα και το αυτό. Το φοιτητικό πάσο που έλαβες, παύει να ισχύει για σένα. Στη θέση του, αποκτάς μια νέα ταυτότητα, κομματάκι διπολική, με στάμπα «φοιτητής της νύχτας» ή αν γουστάρεις και σινεφιλίες «το πρωί φοιτήτρια, το βράδυ μπαργούμαν».
Η οικονομική ανεξαρτησία που σου προσφέρεται, όσο πενιχρά γελοία κι αν φαντάζει αργότερα στα -άντα σου, αρκεί για να σε ξεψαρώσει. Αυτό είναι και το καταραμένο δώρο της νύχτας. Το ξεψάρωμα. Αν σ’ έχουν στριμώξει σε βαθμό πολτοποίησης, με τον τρικέφαλο σε στύση υπό του δίσκου, αν σε φλερτάρει η τενοντίτιδα απ’ τα τρία και μπουκάλια ανά χείρας και τα δεκάδες διψασμένα ποτήρια που παρελαύνουν μπροστά σου κι αν η ορθοστασία σου συναγωνίζεται εκείνη του εύζωνα στο Σύνταγμα, τι να γυρίσει να σου πει μια ψωροεξεταστική; Ο χειρότερος καθηγητής σου είναι ο καλύτερος πελάτης σου.
Αν το βράδυ των άλλων φοιτητών, των «σκέτων», είναι μια φωτογραφία με τα κοκτέιλ τους, το δικό σου είναι ταινία μικρού μήκους στην οποία εσύ έχεις πλύνει το ποτήρι, έχεις σερβίρει το αλκοόλ, πέρασες το δίσκο σου ανάμεσα από τις συμπληγάδες και διαχειρίστηκες ένα ταμείο, ολάκερο μισθό τραπεζικού. Αν η φωτογραφία τους αξίζει λίγα likes, η ταινία σου δικαιούται το Oscar.
Όντας φοιτητής που δουλεύει βράδυ, στην ουσία δεν ανήκεις πουθενά. Για τη νύχτα θα είσαι «ο φοιτητής» και για τη σχολή σου «ο νυχτόβιος». Οι πελάτες, με ύφος «σε ουρώ» και ατάκες πεσίματος Στάθη Ψάλτη, αδιαφορούν παντελώς για τις διαφορικές εξισώσεις που έλυνες όλο το πρωί. Από την άλλη, όταν η μέρα έρχεται κι ο Johnnie walker φεύγει, οι πανεπιστημιακοί κομπλεξάρες δε σέβονται ούτε στο ελάχιστο πως όλο το βράδυ έγλειφες με το βετέξ τις απροσεξίες των πρώτων. Διπλή ζωή και τα νεύρα τσίτα.
Ναι, για να πάρεις το χαρτί θα υποφέρεις περισσότερο απ’ τους άλλους. Κάθε πρωί το μάθημα θα δίνει σκληρή μάχη με το πάπλωμα ,πολλάκις με νικητή το δεύτερο. Όταν φτάσει όμως η ώρα, στα χέρια σου θα έχεις δυο πτυχία κι ένα κάρο αναμνήσεις. Γιατί η εργατικότητα σπουδάζεται κι αυτή. Η δε νύχτα θα σου χαρίσει τα πιο ξέφρενα γλέντια, τις καλύτερες παρέες, τα μεθύσια που κρατάνε μόνο μερικές ώρες κι ανανεώνονται το ίδιο κιόλας βράδυ. Έτσι πληρώνει πραγματικά η νύχτα τον καλό φοιτητή της. Σε είδος και χωρίς δόσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Κακούρη: Πωλίνα Πανέρη.
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
