-Μπαμπά, έχω αγόρι.
-Αλήθεια, κοριτσάκι μου; Αυτό είναι υπέροχο.
Μόλις παρακολούθησες μία στιχομυθία από παράλληλο σύμπαν, που έκανε σύσσωμους τους μπαμπάδες του δικού μας πλανήτη να χώσουν στο στόμα τους μια κυνηγετική καραμπίνα.
Ανακοίνωσης σαν κι αυτής, της πρέπουν λιποθυμίες, απανωτά τσιγάρα για τους καπνιστές κι ανάκριση πρώτου βαθμού με λάμπα για τη δόλια μάνα.
Ποιος είναι αυτός, από πού κρατάει η σκούφια του, τι παιδικές ασθένειες έχει περάσει και τι στο διάολο θέλει απ’ το κοριτσάκι μας.
Από τη μέρα που γεννήθηκες, βλέπεις, ο μπαμπάς σου πήρε σιωπηλό όρκο να σε προστατεύει από κάθε λογής κίνδυνο, υπαρκτό και μη. Από τα τέρατα στη ντουλάπα, μέχρι τους μορφονιούς που παρελαύνουν κάτω απ’ το σπίτι σου. Κυρίως απ’ αυτούς.
Να συμπαθήσει ο μπαμπάς σου με την πρώτη το αγόρι σου; Εδώ γελάμε. Μέχρι δακρύων. Ετοιμάσου μέχρι και να ξεχάσεις το όνομα της αγάπης σου, που στο εξής θ’ αποκαλείται «αυτός». Κοσμητικά επίθετα των οποίων αγνοούσες την ύπαρξη κάνουν την εμφάνισή τους και στολίζουν το ταίρι σου σαν φολκλόρ επιτάφιο. Είναι να γελάς με το πατρικό παραλήρημα, που νιώθει το φλερτ σου σαν κοσμογονική απειλή.
Τα μπαμπαδίστικα επιχειρήματα κυμαίνονται, συνήθως, μεταξύ του «δεν κάνει αυτός για ‘σένα» και «εμένα το μάτι δε μου το γεμίζει». Τέτοιο συγκλονιστικό εύρος. Θα στραβομουτσουνιάζει κάθε που είναι να βρεθείτε και θα ξενυχτάει όταν δεν κοιμάσαι στο κρεβάτι σου. Για ό,τι κακό σου συμβαίνει, από σπασμένο νύχι μέχρι σπασμένο χέρι, οι κατηγορίες θα βαραίνουν μονάχα «αυτόν». Αν κάνεις, δε, το εγκληματικό λάθος να σε πάρει το μάτι του μπαμπά κλαμένη, μαύρο φίδι που τον κατάπιε τον δικό σου. Για έναν πατέρα δεν υπάρχει πιο επώδυνο θέαμα από τα δάκρυα της κόρης του, ακόμη και για τσακωμό που έφταιξε η ίδια.
Για τον πατέρα σου είσαι έρωτας. Όσο νωρίτερα το καταλάβεις, τόσο λιγότερο θα του θυμώσεις. Άλλωστε και για ‘σένα ισχύει το ίδιο. Αυτός ο άνθρωπος που παραλογίζεται, τις περισσότερες φορές εκνευριστικά κι άλλοτε χαριτωμένα, ήταν ο πρώτος σου έρωτας. Ήταν ο πρώτος άντρας που σε πήρε αγκαλιά, ο πρώτος που σε πήγε βόλτα, ο πρώτος που σκούπισε τα δάκρυά σου. Όταν, λοιπόν, βλέπει το αμόρε σου να μπαίνει με θράσος σφήνα στην αποκλειστικότητά του, το δίχως άλλο θα τα χάσει ο έρμος τα λογικά του.
Το αγόρι, μπορεί να σου προκύψει σκάρτο, μπορεί ν’ αποδειχθεί και μάλαμα. Ας μου επιτραπεί εδώ, να μην πάρω και πολύ στα σοβαρά το πατρικό ένστικτο, μιας κι είναι εντελώς θολωμένο απ’ το φόβο περί αποπλάνησης της μικρής πριγκίπισσας. Όχι, ο μπαμπάς δεν ξέρει πάντα. Γιατί ο μπαμπάς δε θέλει να δει. Τρέμει στην ιδέα πως το κοριτσάκι του έγινε γυναίκα, που θ’ αγαπήσει κι ίσως πληγωθεί. Αυτό είναι που φοβάται και περισσότερο.
Για ‘κείνον, θα ‘σαι πάντα το ροζ αμπαλαρισμένο νεογέννητο που παρέλαβε τη μέρα εκείνη απ’ το μαιευτήριο. Πτυχία, καριέρες και γενέθλια με όλο και περισσότερα κεράκια, τ’ ακούει βερεσέ. Νομίζει πως ακόμα δεν μπορείς να δέσεις τα κορδόνια σου, κι ας φοράς εσύ πλέον γόβες.
Αν ο άνθρωπος αυτός δει την κόρη του να λάμπει από ευτυχία και να δέχεται απλόχερα αγάπη και σεβασμό, θα μαλακώσει και θα κάνει χώρο στην καρδιά του γι’ ακόμη έναν άνθρωπο. Τον άνθρωπό σου.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Κακούρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
