Ένιωσες για πρώτη φορά τι εστί γυναίκα, κάπου εκεί στην πρώτη σου φορά. Ήταν αυτή η τελετή μύησής σου στον «ενήλικο» θηλυκό κόσμο κι ήσουν χαρούμενη κι έλαμπες, με το πιο γλυκά ηλίθιο χαμόγελο περηφάνιας και με φίλες που γιόρταζαν μαζί σου με τσιριχτές φωνές και παρακάλια για εξομολόγηση κάθε απαγορευμένης λεπτομέρειας.
Για κάποιες άλλες κοπέλες, η τελετή ενηλικίωσής τους έγινε κάπως διαφορετικά. Εκατομμύρια κοριτσάκια εξαναγκάστηκαν να βιώσουν, στην πιο τρυφερή ηλικία τους, την πλέον διεστραμμένη και σαδιστική μορφή βιασμού. Την κλειτοριδεκτομή.
Αν κάνεις το λάθος και γεννηθείς σε αφρικανική χώρα, πριν καν κλείσεις τα δέκα σου χρόνια και με τις ευλογίες των γονιών σου, μια μέρα σε αρπάζουν, σε ξαπλώνουν με το ζόρι κάτω, σου κλείνουν τα μάτια, γιατί οι ευαίσθητοι κανίβαλοι τρώνε πάντα με μαχαιροπίρουνο, και πριν προλάβεις να κάνεις κιχ, αρχίζει η κτηνωδία.
Σου κόβουν ό,τι έχεις και δεν έχεις. Μ’ ένα ξυράφι, αφαιρούν όλη τη σάρκα των γεννητικών οργάνων σου και την πετάνε δίπλα σου, σαν απόβλητο σφαγείου. Αν έχεις ήδη παραλύσει, κακώς, γιατί υπάρχει και συνέχεια. Αφού σ’ έχουν σφάξει χειρότερα κι από ζώο, ράβουν τον κόλπο σου με αγκάθια, έτσι ώστε το άρρωστο κτήνος που θα παντρευτείς, να βεβαιωθεί ότι θα έχει την πρωτοκαθεδρία μέσα σου.
Είναι ο πόνος που θα ένιωθες αν μια λεπίδα πριόνιζε το πόδι σου, με τη διαφορά πως εδώ, δε μιλάμε για το πόδι σου. Η θηριωδία αυτή συμβαίνει στο πιο ευαίσθητο σημείο του κορμιού σου.
Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν επιζείς μετά από κάτι τέτοιο. Επιβιώνεις –αν τα καταφέρεις– σακατεμένη σωματικά κι ακρωτηριασμένη ψυχικά, ξέροντας πως έχουν όλα τελειώσει για ‘σένα. Η σεξουαλική απόλαυση –δεδομένη για όλες τις γυναίκες απ’ την ίδια τους τη φύση– για ‘σένα δεν αποτελεί καν παρελθόν εφόσον δεν τη γνώρισες ποτέ.
Για ‘σένα ακόμη κι η επίσκεψη στην τουαλέτα είναι βασανιστήριο. Όταν για τις υπόλοιπες γυναίκες η περίοδός τους φαντάζει μαρτύριο, αναλογίζεσαι τους φρικαλέους πόνους που βιώνεις κάθε μήνα, γιατί κάποια καθάρματα σου αφαίρεσαν ακόμη και το δικαίωμα να πονάς όπως οι άλλες. Κι αν στο μυαλό σου τα καθάρματα αυτά που πετσοκόβουν ό,τι πολυτιμότερο έχεις, είναι γένους αρσενικού, γελιέσαι. Γυναίκες είναι. Πρεζόνια της αρχαίας τους παράδοσης που περνάνε την τελετουργία αυτή από γενιά σε γενιά, λες κι είναι συνταγή για κουραμπιέδες. Μανάδες φόνισσες που συναινούν στο έγκλημα που και οι ίδιες υπέστησαν, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να παντρέψουν τις κόρες τους.
Κι όλα αυτά για να μη θεωρείσαι μια «ακάθαρτη πόρνη». Οι χασάπηδες αυτοί εξασφαλίζουν με τον ευνουχισμό σου την αιώνια πίστη στον άντρα σου, αφού έχουν φροντίσει να σ’ απαλλάξουν από κάθε ερωτική επιθυμία. Σ’ αυτό το «κάθε» βέβαια, συμπεριλαμβάνεται και το κτήνος αυτό, ο σύζυγος, που θα ζητήσει τη βοήθεια μαχαιριού για την πρώτη σας επαφή. Ούτε που νοιάζονται όμως να σε βιάζουν μια ζωή.
Θύματα αυτής της ψυχανώμαλης σαδιστικής παράδοσης είναι μόνο οι γυναίκες που τους έχει εφαρμοστεί κι όχι οι εφαρμοστές της. Ελαφρυντικό, κανένα. Η κουλτούρα, όσο διαφορετική, όσο ασύλληπτη και να φαντάζει κάποτε σ’ εμάς τους δυτικούς, πάντα τερματίζει εκεί που ξεκινά το ανθρώπινο βασανιστήριο. Τι σόι νοσηρή γαμωκουλτούρα και κωλοπαράδοση μπορεί να είναι αυτή που επιβάλλει να κομματιάσουν το αιδοίο σου, επειδή κάποια τέρατα νιώθουν ν’ απειλούνται απ’ αυτό;
Όταν σ’ έχουν ακρωτηριάσει έτσι απάνθρωπα και χυδαία, δε χωράνε μέσα σου μεγαλόψυχα αποφθέγματα κατά της βίας, γιατί τα τότε ουρλιαχτά σου που θ’ αντηχούν και θα σε κατατρέχουν μια ζωή δεν έχουν αφήσει στάλα χώρο.
Εύχεσαι λοιπόν γι’ αυτούς τους μπάσταρδους που ευθύνονται για την καταστροφή σου, να βίωναν ακριβώς το ίδιο. Να έκοβαν κομματάκια τον πολύτιμο φαλλό τους κι έπειτα να τα έραβαν πίσω στη θέση τους. Ίσως αυτό να έκαμπτε κομματάκι την εμετική προκατάληψή τους και τον πόθο τους για εξουσία επί των γυναικών. Ίσως, έτσι, αναθεωρούσαν τα εγκληματικά «πιστεύω» τους.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Κακούρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
