Ό,τι φτιάχνεται με αγάπη είναι πάντα καλύτερο απ’ ό,τι απλά φτιάχνεται. Απ’ το πιο ταπεινό ίσα με το πιο σπουδαίο δημιούργημα, φαίνεται εκείνο που ποτίστηκε αφειδώς με μεράκι. Θεριεύει στα μάτια των άλλων κι ανθίζει τα χαμόγελά τους. Δεν το αγγίζει ούτε από μακριά η μελίγκρα της αγγαρείας.
Σπέρνοντας αγγαρεία, στην καλύτερη θα θερίσεις μετριότητα και στη χειρότερη αποτυχία. Αν το κάνεις «για να τελειώνει», έτσι και θα γίνει. Θα τελειώσει και θα μοιάζει σαν να μη φτιάχτηκε ποτέ. Ό,τι, όμως, είναι καμωμένο με αγάπη, κάνει καιρό να ξεχαστεί. Τραγούδια, ταινίες, βιβλία, κτίρια, φαγητά κι ό,τι άλλο πλάθεται από ανθρώπινο νου και χέρι. Μικρά όσο ένας πίνακας του Ντα Βίντσι και μεγάλα όσο μια ζωγραφιά για τη γιορτή της μητέρας.
Η αγάπη πασπαλίζει με χρυσόσκονη κάθε της δημιουργία. Είναι η άχνη που μεταμορφώνει ένα ξερό μπισκότο σε κουραμπιέ. Είναι η συνταγή εκείνη, που κάνει ένα πιάτο μακαρόνια, σπεσιαλιτέ για το ταίρι σου. Είναι η γιαγιά σου, που έλεγε να μιλάς πάντα στα φυτά όταν τα ποτίζεις γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουν, που είχε τον ομορφότερο κήπο.
Όμορφη η αγάπη, όμορφα κι αυτά που γεννάει. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, η λάμψη σου φωτίζει και τον πιο απομακρυσμένο ετερόφωτο. Τότε μόνο έρχεται η αναγνώριση. Όταν πρώτος εσύ έχεις αναγνωρίσει με το πάθος σου αυτό που δημιούργησες.
Η αγάπη είναι που θα δώσει την πάσα στην επιτυχία. Ταλέντο χωρίς μεράκι, γουδί δίχως γουδοχέρι. Χωρίς το πάθος και τη λαχτάρα, η προσπάθεια θα ξεμείνει από καύσιμα προτού καν βάλει μπρος. Χρειάζονται δυνάμεις κι η αγάπη είναι η μέγιστη αυτών. Κι όπως μάθαμε –βρίζοντας– μικροί, η δύναμη παράγει έργο. Έργο που αναγνωρίζεται ακόμη κι από τους επικριτές του όταν είναι ντυμένο με την ίδια σου την ψυχή.
Έργο ή εργάκι, το ίδιο κάνει. Το μεράκι δεν καλουπώνεται σε μεγέθη. Όμοια καίει το συγγραφέα για έμπνευση και τον μάγειρα για γευσιγνωσία. Η πνοή αγάπης του δημιουργού είναι η ειδοποιός διαφορά, εκείνη που δίνει ζωή στο δημιούργημά του και το ξεχωρίζει απ’ το διπλανό, ακόμη κι αν φαίνονται ίδια με γυμνό μάτι. Κάνε το καλά ή μην το κάνεις καθόλου. Αλλιώς θ’ απογοητευτείς και θ’ απογοητεύσεις.
Αυτό που κάνεις με αγάπη, μην το φοβάσαι. Θα τα πάρει τα μπράβο του, θα στη φέρει την ικανοποίηση. Κι αν είναι και κάτι μεγάλο, ποιος ξέρει, ίσως το θυμούνται για χρόνια μετά. Αγέραστη η αγάπη, αγέραστα και τα έργα της. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν για χρόνια να δακρύζουν με τον Αύγουστο του Παπάζογλου και το φαγητό της μάνας μας θα ‘ναι πάντα το καλύτερο με διαφορά.
Αυτό που ενώνει ένα τραγούδι μ’ ένα φαγητό, ένα γλυπτό μ’ ένα σκιτσάκι σε θολωμένο τζάμι κι ένα ποίημα μ’ ένα ερωτικό σημείωμα, είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι κι αν τα χωρίζει. Είναι τα μπόλικα κιλά αγάπης που τα γέννησαν και τα έκαναν ν’ αγαπηθούνε κι αυτά άλλο τόσο.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Κακούρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
