Κακά τα ψέματα. Αλλιώς κάθεται στο μάτι ένα δώρο τυλιγμένο στο χαρτί του χαλβά κι αλλιώς λαμβάνει ο αμφιβληστροειδής μας ένα γυαλιστερό, σιδερωμένο περιτύλιγμα, με τις κορδέλες του, τα σέα του και τα μέα του. Τ’ άτιμο το μάτι στέκεται σ’ αυτό τ’ αμπαλάρισμα, που όσα κι αν του ‘χουμε σύρει, δεν παύει να προσθέτει ή ν’ αφαιρεί, αντίστοιχα, πόντους αίγλης απ’ το ίδιο το δώρο.
Τρέχουμε, λοιπόν, σαν τους παλαβούς, να σιδερώσουμε το περιτύλιγμά μας, να το σοβατίσουμε, να του κάνουμε τ’ απαραίτητα μερεμέτια, που όσο ματαιόδοξα κι αν τα νομίζει η βαριά κι ασήκωτη κουλτούρα, κάνουν το νερό της αυτοπεποίθησής μας κρασί. Με λίγα λόγια, κάνουν θαύματα.
Η Καπέλα Σιξτίνα, όμως, δεν αναστηλώθηκε από ένα και μόνο άτομο, αλλά απ’ ολόκληρο συνεργείο. Φόρος τιμής, λοιπόν, στο δικό μας συνεργείο, που στέκει πάντα ετοιμοπόλεμο, στην υπηρεσία του καλλωπισμού μας.
Ω πιστοί μας σύμμαχοι, κομμωτές, μακιγιέρ, αισθητικοί, μανικιουρίστες κι όποιοι άλλοι ενώνετε τα ραβδιά σας σαν νονές-νεράιδες για να καταφέρετε το πολυπόθητο, δελεαστικό αμπαλάρισμά μας, να σας έχουν οι θεοί καλά.
Δόξα σε σας, για όλες τις φορές εκείνες που παλέψατε μ’ αφάνες που σπάσανε τις βούρτσες σας, που μετατρέψατε σχεδόν μαγικά τη μεσογειακή παλέτα σε σκανδιναβική, που αποψιλώσατε τους θάμνους Φρίντα Κάλο και τους μετατρέψατε σ’ ανθρώπινα φρύδια. Δόξα, γιατί ήσασταν απίκο λίγο πριν το ραντεβού της τελευταίας στιγμής, να μοιραστούμε τ’ άγχος και τα λησμονημένα ακροδάχτυλά μας.
Δόξα, επίσης, γιατί οι υπηρεσίες σας δε σταματούν ποτέ εκεί. Θες να το πεις ενδιαφέρον, θέλεις ατόφιο κουτσομπολιό, η γλώσσα μας μαζί σας πηγαίνει ροδάνι. Χωρίς κανένα φόβο μήπως κατακεραυνωθώ, θ’ αποκαλέσω το κουβεντολόι μαζί σας χαριτωμένη κι ανάλαφρη ψυχανάλυση, που το δίχως άλλο πάντα καταφέρνει να μας χαλαρώσει. Σε μια σπινταρισμένη εποχή, αλήθεια, πόση ανάγκη έχουμε έστω κι αυτήν τη μικρή χαλάρωση;
Εξ αρχαιοτάτων χρόνων εξοικειωμένοι με τ’ αγαπημένο γυναικείο φύλο και προσφάτως μυημένοι στη φροντίδα του ανδρικού. Ο όρος μετροσέξουαλ πάλιωσε και πολύ καλά έκανε, αφήνοντάς μας τον ανδρικό πληθυσμό να ενδιαφέρεται δικαίως για τα βασικά, τουλάχιστον, κεφάλαια του καλλωπισμού. Τη χαίρονται αφενός κι οι άντρες τη χαλάρωση στον λουτήρα, συνειδητοποιώντας ακόμη, αφετέρου, πως με το τρίχωμα αρκούδας είναι πιθανότερο να κερδίσεις όσκαρ, παρά κάποιο επικείμενο φλερτ.
Άλλο πράγμα ο επαγγελματίας. Θα επικαλεστεί τη γνώση του, θα ζωθεί τα σύνεργά του και θα κινήσει για το μέτωπο, όσο εμείς ακόμη θα διαβάζαμε τις οδηγίες χρήσης. Έχει τη χάρη του να κάθεσαι βασιλικά και να σε περιποιούνται, αντί να πελαγώνεις μόνος σου μ’ εργαλεία που θυμίζουν χειρουργείο και σε τρομάζουν. Κι αν η ρημάδα η οικονομική κρίση σου ‘γινε καραμέλα, μέχρι και τις τιμές τους καταπόντισαν τα παιδιά και μ’ ένα εικοσάρικο σου παρέχουν γενικό ρεκτιφιέ.
Τη χρωστάμε την περιποίηση στους εαυτούς μας. Κι αν η ομορφιά θεωρείται αυταπόδεικτο δώρο, δεν ισχύει το ίδιο για τη φροντίδα. Δεν πρόκειται για ματαιδοξία, φιλαρέσκεια, ρηχότητα και κάθε άλλο φαιδρό επιχείρημα του κώλου. Τον κήπο σου να τον ξεβοτανίζεις, όχι για να τον επιδεικνύεις σαν αξιοθέατο, αλλά για να μπορείς ν’ απολαύσεις εκεί τουλάχιστον τον καφέ σου.
Ένα ευχαριστώ σ’ αυτούς τους ανθρώπους που κάνανε την περιποίησή μας επάγγελμα θα ‘ναι λίγο. Αφεθείτε, λοιπόν, στα χέρια των επαγγελματιών της ομορφιάς και σίγουρα θα τους ευγνωμονείτε για τ’ αποτέλεσμα.
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
