Ίσως η συνύπαρξη να είναι πιο δύσκολη από μια μοναξιά

Απομόνωση. Αυτό το διάστημα ή συγκεκριμένη λέξη έχει αποκτήσει ιδιαίτερη θέση κι ερμηνεία στο μυαλό μας και σημαντικό συναισθηματικό βάρος. Η απομόνωση και το πόσο διαφορετικά τη βιώνει ο καθένας έχει γίνει το θέμα των ημερών. Κι έρχεται η πραγματικότητα να μας κάνει να καταλάβουμε πώς μια κατάσταση, δεν έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο από μόνη της αλλά εξαρτάται πώς θα την ερμηνεύσει και θα την αντιμετωπίσει αυτός που τη βιώνει. Έτσι λοιπόν, σε τούτες εδώ τις πρωτόγνωρες συνθήκες υπάρχουν άνθρωποι  που την απομόνωση τη βιώνουν ως κόλαση κι άλλοι ως παράδεισο.

Υπάρχουν κι αυτοί όμως που ανθίζουν συναισθηματικά μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση. Είναι οι άνθρωποι που και υπό κανονικές συνθήκες επιλέγουν συνειδητά να περνάνε πολύ χρόνο μόνοι τους κι αντέχουν τη συναναστροφή με άλλα γήινα όντα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν είναι απλώς εσωστρεφείς. Είναι άνθρωποι κλεισμένοι στον εαυτό τους, ίσως διότι γι’ αυτούς επίκεντρο της ζωής τους είναι ο εαυτός τους. Περνούν πολύ καλύτερα όταν είναι μόνοι τους γιατί ποιος τους ξέρει καλύτερα από τον ίδιο τους τον εαυτό; Δεν έχουν τις ίδιες κοινωνικές ανοχές κι αντοχές με τους άλλους ανθρώπους, δε θα κάτσουν σε μια παρέα/κοινωνική συνάντηση παραπάνω απ’  ότι οι ίδιοι αντέχουν γιατί έτσι πρέπει κι αυτό θα περίμεναν οι άλλοι. Δεν υπακούν λοιπόν σε τέτοιου είδους κοινωνικές επιταγές. Για όλα τα παραπάνω, αυτοί οι άνθρωποι συνήθως είναι παρεξηγημένοι και συχνά κατηγορούνται ότι δεν αγαπούν τους άλλους. Είναι οι λεγόμενοι μονόχνοτοι άνθρωποι.

Είναι όμως αλήθεια αυτό; Εντάξει, ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον κι η αλήθεια είναι πως τείνει να είναι πιο ευτυχισμένος όταν έχει υγιείς και πλούσιες κοινωνικές σχέσεις. Ωστόσο, ας ποντάρουμε λίγο και στην πιθανότητα οι αγαπημένοι μας «μονόχνοτοι» να τα έχουν καλά με το σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή τους, τον εαυτό τους. Και έπειτα να θεωρούν τόσο πολύτιμο τον χρόνο τους που να τον μοιράζονται μόνο με λίγα άτομα που πραγματικά νιώθουν κοντά τους κι όλες τις άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις να τις θεωρούν περιττές. Ίσως λοιπόν, δεν είναι ότι δεν αγαπούν τους ανθρώπους, απλώς έχουν επιλέξει να περνούν περισσότερο χρόνο με τον εαυτό τους και να αγαπούν λίγους και καλούς.  Γι’ αυτούς τους ανθρώπους μια απομόνωση είναι δώρο εξ’ουρανού. Πλέον περνούν όλο τον χρόνο μόνοι τους χωρίς να χρειάζεται να σκαρφιστούν δικαιολογίες ή να πρέπει να απολογηθούν για ποιο λόγο δεν θέλουν να βγουν από το σπίτι. Επιτέλους ο κόσμος έγινε ιδανικός γι’ αυτούς.

Στον αντίποδα, κάποιοι κοινωνικοί άνθρωποι μπορεί να μην τα πηγαίνουν καθόλου καλά με τον εαυτό τους και να φοβούνται να μείνουν μόνοι τους. Στην παρούσα κατάσταση λοιπόν, με τον εγκλεισμό και την απομόνωση, άλλοι δεν αντέχουν να είναι μόνοι με τον εαυτό τους και άλλοι δεν αντέχουν την αναγκαστική συμβίωση 24 ώρες το 24ωρο με την οικογένεια ή τον σύντροφο. Είναι εποχή ανακατατάξεων, περισυλλογής και σκέψης. Αυτήν την περίοδο όλα γιγαντώνονται, σκεφτόμαστε πολύ, αναλογιζόμαστε τις επιλογές μας κι αναρωτιόμαστε ποιες είναι τελικά οι πραγματικές αξίες. Γι’ αυτό και οι προβλέψεις είναι πως μετά απ αυτό θα αυξηθούν τα διαζύγια αλλά και οι εγκυμοσύνες! Που σημαίνει πως οι άνθρωποι είτε έχουν μια υγιή σχέση κι έρχονται ακόμα πιο κοντά είτε γιγαντώνονται τα προβλήματά τους κι αποφασίζουν πως ο άνθρωπος που έχουν δίπλα τους δεν τους εκφράζει. Ίσως τελικά το να συνυπάρχεις είναι πιο δύσκολο από το να είσαι μόνος.

Με παρέα στο σπίτι ή χωρίς, κοινωνικοί ή μη, κρατάτε γερά, σκεφτείτε τα θετικά κι ονειροπολείτε πολύ. Είθε από ‘δω και πέρα να έχουμε μεγαλύτερη κατανόηση για τους ανθρώπους γύρω μας και να κάνουμε κι οι ίδιοι πιο συνειδητές κι ουσιαστικές επιλογές.