Ανάμεσα μας κυκλοφορούν πολλών ειδών άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει και μια συγκεκριμένη μερίδα που για κάποιους λόγους θεωρεί πάντα ότι οι γύρω τους είτε ζηλεύουν, είτε προσπαθούν να τους μιμηθούν, είτε και τα δυο. Κι αυτό επειδή πιστεύουν πως αποτελούν πρότυπο και είναι οι καλύτεροι σε ό,τι κι αν κάνουν.
Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι όμως; Πώς είναι; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα και ποιες εμπειρίες τούς διαμόρφωσαν και τούς έκαναν να σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα υπάρχει μια δόση ναρκισσισμού στον χαρακτήρα τους. Ναρκισσισμός που ενδεχομένως συνδέεται με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Οτιδήποτε κάνουν, ακόμα κι αν είναι λάθος, ακόμα κι αν τους κάνει δυστυχισμένους, θαρρούν πως είναι επιλογή τους και πως οφείλουν να την στηρίξουν μέχρι τέλους. Θα βρουν λογικοφανή επιχειρήματα για να πείσουν τους γύρω τους, αλλά και τον εαυτό τους ότι έχουν κάνει την πιο σωστή επιλογή και πρέπει να την ακολουθήσουν και άλλοι. Προσπαθούν να ωθήσουν τον κόσμο γύρω τους να τους ακολουθεί, να έχουν λαό, οπαδούς. Ιδανικά, θέλουν να τους θαυμάζουν όλοι, καθώς και να τα έχουν καλά με όλους αλλά όταν αυτό δεν γίνεται είναι επειδή οι άλλοι τους ζηλεύουν. Εάν κάνει κάποιος κάτι με τρόπο που μοιάζει με το πώς διαχειρίζονται αυτοί τα πράγματα, είναι σαφές πως προσπαθεί να τους μιμηθεί.
Αυτά τα άτομα όταν βοηθούν κάποιον το κάνουν ουσιαστικά για να δείξουν στον κόσμο και στον εαυτό τους πως είναι καλοί. Και αν χρειαστεί στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιήσουν τη βοήθεια που πρόσφεραν προς όφελός τους , λέγοντας «θυμάσαι εγώ τότε που σε βοήθησα;». Εξαιρετικά σπάνιο να κάνουν κάτι ανιδιοτελώς για το οποίο να μην περιμένουν κάποιου είδους ανταπόδοση, διότι έτσι έχουν μάθει πως λειτουργεί ο κόσμος και αδυνατούν να πιστέψουν πως μπορεί κάποιος να κάνει κάτι χωρίς να έχει προσωπικό όφελος. Είναι άτομα που μιλούν συνέχεια για τον εαυτό τους, για το ποιοι είναι, τις επιλογές τους, τι κάνουν, τι πιστεύουν. Προσπαθούν να αποτελούν πρότυπο. Πλασάρουν τον εαυτό τους πάρα πολύ καλά και ξέρουν να αυτοδιαφημίζονται καλύτερα απ’ τον καθένα. Δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ακούσουν την άποψή σου ή να σε μάθουν, να σε γνωρίσουν. Δύσκολα θα θεωρήσουν κάποιον ισότιμο και άξιο του θαυμασμού τους και της προσοχής τους.
Είναι τύποι που συνειδητά ή ασυνείδητα δεν θα σε αφήσουν να αναπτυχθείς, να ανθίσεις δίπλα τους, μην τυχόν και γίνεις ίσος ή καλύτερος απ’ αυτούς και απειληθεί ο θρόνος τους. Όταν δεν συμφωνείς μαζί τους είναι λογικά επειδή τους ζηλεύεις ή δεν είσαι αρκετά ικανός να κατανοήσεις ότι αυτό που πρεσβεύουν είναι το σωστό. Αυτά τα άτομα δύσκολα θα μιλήσουν ανοιχτά για τις ιδέες τους στον εργασιακό χώρο μην τυχόν και προσπαθήσει κάποιος να τους τις κλέψει, διότι όλοι προσπαθούν να τους μιμηθούν.
Ίσως είναι άτομα που έχουν βαθιά μέσα τους τον φόβο πως σε κάτι υπολείπονται, πως είναι λίγοι. Ίσως έχουν αντιμετωπίσει και κάποιου είδους ρατσιστική συμπεριφορά ή εκφοβισμό για κάποιο χαρακτηριστικό τους και το να θεωρούν πως είναι οι καλύτεροι και αποτελούν πρότυπο να τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους και να προχωρήσουν στην ζωή τους. Επίσης, μπορεί να μεγάλωσαν με αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς. Δηλαδή να μεγάλωσαν σε οικογένεια που συνεχώς τους επιβράβευε και τους έκανε να πιστεύουν πως είναι οι καλύτεροι σε ό,τι κι αν κάνουν. Πως είναι πάντα ανώτεροι από φίλους, από συμμαθητές, πως η οικογένεια τους με κάποιο τρόπο είναι πρότυπο και δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Έτσι αυτά τα άτομα μεγαλώνουν μην έχοντας την ικανότητα να συνάψουν ουσιαστικές φιλίες και σχέσεις, διότι δεν μπορούν να δουν αυτόν που έχουν απέναντι τους ισότιμα. Οι άνθρωποι που τους περιβάλλουν μπορεί συχνά να είναι κόλακες ή άτομα που νιώθουν αδύναμα και επιλέγουν να έχουν κοντά τους κάποιον «δυνατό», μιας και αυτό τους προσδίδει αίγλη. Και οι ίδιοι το απολαμβάνουν να περιβάλλονται από «υποτακτικούς», από άτομα που θεωρούν κατώτερα και ξέρουν πως τους θαυμάζουν.
Αν κοιτάξεις όμως καλά μέσα στην ψυχή τους και προσπαθήσεις να τους κατανοήσεις, ίσως δεις ένα ευάλωτο παιδί. Ένα παιδί φοβισμένο, με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ένα παιδί που εξελίχθηκε σε έναν ενήλικα που τρέμει να δείξει οποιαδήποτε αδυναμία μην τυχόν και τον ποδοπατήσουν. Που ερμηνεύει την αυτό-αξία του με το αν βρίσκεται στην πρώτη θέση -στην οποιαδήποτε πρώτη θέση- και με το πόσοι τον θαυμάζουν. Είναι ένα παιδί που τελικά φοβάται τον κόσμο. Εσύ μπορείς αντί να θυμώσεις μαζί του, να το πάρεις μια αγκαλιά και να του δείξεις πως αυτοί που δείχνουν τις αδυναμίες τους, ίσως τελικά είναι οι πιο δυνατοί απ’ όλους μας.
Συντάκτης: Ρέα Τσαπατσάρη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
