Αν ο νυν προτείνει για τραγούδι σας το ίδιο με τον πρώην;

Άνοιξη είναι, όλα ανθίζουν, όλα μοσχομυρίζουν. Η θερμοκρασία έχει ανέβει, θυμίζει σχεδόν καλοκαίρι. Κοιτάς την οθόνη του κινητού σου, το μήνυμά του είναι εκεί και νιώθεις τουλάχιστον τύχη που τον έχεις βρει. Σκέφτεσαι πόσο όμορφο θα είναι το καλοκαίρι αυτό που έρχεται, κάνεις σχέδια στο κεφάλι σου για διακοπές και ρομαντικές βόλτες στη παραλία τα βράδια με λίγο κρασί στο χέρι -ή με κάποιο κοκτέιλ για τους λάτρεις αυτών.

Δεν είστε πολύ καιρό μαζί, αλλά είστε τόσο όσο να αισθάνεστε όμορφα κι άνετα μαζί και παράλληλα να ξέρεις πως έχετε να εξερευνήσετε τόσα ακόμη μαζί. Δεν είχες φανταστεί, όμως, αυτό που ακολούθησε.

Έχετε βγει έτσι χαλαρά για ένα ποτάκι, σ’ ένα από τα πλέον στέκια σας. Εκεί, λοιπόν, που το αλκοόλ έχει αρχίσει να ρέει κάπως άφθονο και το ένα τσιγάρο ακολουθεί το άλλο, ενώ παράλληλα συζητάτε, μπαίνει ένα τραγούδι. Ασυναίσθητα ξεκινάς να κουνάς τα χείλη σου στους στίχους του ενώ την ίδια στιγμή η προσοχή σου στη συζήτηση έχει λίγο μειωθεί. Δε χρειάστηκε πολλή ώρα για να παρατηρήσει εκείνο το χαμόγελο στο πρόσωπό σου και τη γλυκιά σου αφηρημάδα. Ακόμη δεν έχεις συνειδητοποιήσει ποιο τραγούδι είναι, αλλά προφανώς είναι γνώριμο και σου αρέσει.

Το βράδυ συνεχίστηκε όμορφα και το επόμενο πρωί σε βρήκε στην αγκαλιά του να νιώθεις αυτήν τη γλυκιά ασφάλεια στα χέρια του. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Σου έφτιαξε καφέ κι έβαλε από τον υπολογιστή το τραγούδι της προηγούμενης νύχτας που τόσο φανερά σε ταξίδεψε κάπου μακριά.  Μέσα στο πρωινό χουζούρεμα, θυμήθηκες. Σου φάνηκε αστείο που δεν το είχες θυμηθεί νωρίτερα. Ήταν ένα τραγούδι γεμάτο αναμνήσεις. Ήταν το τραγούδι σας με τον πρώην άνθρωπό σου, αναρωτήθηκες ξαφνικά αν  είναι καλά και πού μπορεί να βρίσκεται, άλλωστε, πάει καιρός απ’ την τελευταία φορά που είχες νέα του. Βίαια κάπως κόπηκαν αυτές σου οι σκέψεις. Η φωνή του ανθρώπου σου που μόλις σου είχε προσφέρει τον καφέ, δίπλα σου στο κρεβάτι, σε προσγείωσε στην πραγματικότητα.

Ε, λοιπόν, ναι, τόλμησε να το ξεστομίσει. «Αγάπη μου, πολύ μου άρεσε εχθές αυτό το κομμάτι κι ακόμη περισσότερο μου άρεσε η έκφρασή σου στο πρόσωπό σου και το πόσο το απολάμβανες. Θέλω να είναι το τραγούδι μας».

Με μεγάλη προσπάθεια συγκρατούσες το γέλιο σου μέσα σου κι απλά χαμογέλασες. Δεν ήθελες να τον προσβάλλεις, ούτε όμως και να τον πληγώσεις. Εφόσον ηρέμησε μέσα σου το γέλιο, προσπάθησες να του εξηγήσεις για ποιο λόγο δε θα μπορούσε να είναι αυτό το τραγούδι σας. Ευτυχώς και για τους δύο, έδειξε και κατανόηση εκτός από μία μικρή ζήλια.

Αναρωτιόσουν αργότερα, την ίδια ημέρα, ποιες οι πιθανότητες να συμβεί σε κάποιον αυτό που μόλις σου συνέβη, η νέα σου σχέση να επιλέξει το ίδιο ακριβώς τραγούδι με την παλιά.  Και να ήταν κάποιο ιδιαίτερο κομμάτι, ή κάποια επανεκτέλεση ενός κλασικού κομματιού, άντε καλά. Αλλά με τραγούδια σουξεδάκια, ε, δεν το λες κι απίθανο σενάριο.

Στην τελική, όμως, γιατί τέτοια λύσσα με τα τραγούδια κάθε σχέσης και προς τι αυτή η ανυπομονησία να βρούμε το δικό μας κάθε φορά; Καμία φαντασία; Καμία πρωτοτυπία;