Έρχονται, φεύγουν και ξανάρχονται

Περαστικοί άνθρωποι, όλοι έχουμε ακούσει γι’ αυτούς και πολλοί από εμάς σίγουρα έχουμε συναναστραφεί μαζί τους. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που έρχονται και παρέρχονται στη ζωή μας, φέρνουν τα πάνω-κάτω (κι όχι για καλό), γιατί απλά, έτσι, μπορούν.

Ένα απ’ τα πολλά προβλήματα με αυτούς τους ανθρώπους είναι πως όταν τους γνωρίζεις για πρώτη φορά, μοιάζουν τόσο ελκυστικοί. Προσέχουν πολύ την εικόνα τους και προσέχουν ακόμη περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο θα σου συμπεριφερθούν μέχρι να σε κερδίσουν. Φυσικά, πώς μπορείς να αντισταθείς σε ένα τόσο όμορφο σύνολο, ειδικά όταν είσαι ανυποψίαστος για την αυθεντικότητά του.

Το παιχνίδι έληξε, κερδισμένοι κι οι δύο έχετε βγει –προς το παρόν–, αφού μοιάζει να έχετε αυτό κι αυτόν που επιθυμούσατε. Και τότε, κάπου εκεί, ξεκινάνε οι προβληματικές συμπεριφορές.

Άνθρωποι περαστικοί, έχουν τη μοναδική ικανότητα να σε ανεβάζουν στα ουράνια, τόσο ψηλά που δεν μπορείς να κοιμηθείς από ευτυχία και να γεμίζουν την κοιλιά σου πεταλούδες και την αμέσως επόμενη στιγμή καταφέρνουν να σε γκρεμίζουν πίσω στη γη.

Η πτώση είναι άσχημη, είναι απότομη και μένεις και με την απορία –εκτός των άλλων– του τι πραγματικά συνέβη μόλις. Πώς ο ίδιος άνθρωπος, που την προηγούμενη ημέρα σε έκανε τόσο ευτυχισμένο, σε γειώνει έτσι. Την πρώτη φορά πιθανότητα θα την προσπεράσεις την πτώση και θα τη δικαιολογήσεις κιόλας, γιατί αυτό έχεις ανάγκη μέσα σου να κάνεις.

Ένα απ’ τα ξεχωριστά τους ταλέντα είναι πως ακόμη και την άσχημη συμπεριφορά τους απέναντί σου τη δικαιολογούν με τέτοια επιχειρήματα, που σε πείθουν για την αγνότητα των προθέσεών τους. Μα το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, αυτοί έρχονται και φεύγουν όποτε επιθυμούν και το μόνο που σου αφήνουν, τελικά, ματαιωμένες προσδοκίες και μια ψυχολογία στα τάρταρα.

Παρ’ όλα αυτά, επιμένεις, δεν παύεις να πιστεύεις σε αυτούς εύκολα, γιατί εσύ, σε αντίθεση, πιστεύεις στους ανθρώπους και στην καλοσύνη που κρύβουν οι πράξεις τους, ακόμη κι αν την κρύβουν πολύ καλά.

Ψάχνεις βλέμματα, αγγίγματα και λέξεις σκόρπιες, κάτι να βρεις για να συνεχίσεις να προσπαθείς να χτίσεις κάτι μαζί τους. Τώρα τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι με κάποιον, ο οποίος το μόνο που ξέρει να κάνει άψογα είναι να χειρίζεται τα συναισθήματά σου προς όφελός του, είναι πραγματικά άξιο απορίας.

Δε νομίζεις, όμως, πως αρκετά στενοχωρήθηκες; Αρκετά δεν κατανάλωσες ενέργεια, χρόνο και συναισθήματα σε κάποιον που δεν μπορεί να τα εκτιμήσει και δεν μπορεί να σου δώσει πίσω τίποτα όμορφο; Καιρός να δώσεις ένα τέλος σε μια κατάσταση που τις περισσότερες ώρες της ημέρας σε ρίχνει στα πατώματα, εκτός από εκείνες τις ελάχιστες ώρες της νύχτας που σου δίνει κάτι λίγο από αυτό που ονειρεύτηκες.

Οφείλουμε στον εαυτό μας να καταλάβουμε πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα αισθήματά μας για εκείνον. Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέπουμε να εισέρχεται στη ζωή μας μόνο και μόνο για να της φέρει πίκρα κι ανασφάλειες, ενώ την ίδια στιγμή εμείς παλεύουμε να τους την κάνουμε λιγάκι πιο όμορφη και λαμπερή.

Τέτοιες καταστάσεις και τέτοιοι άνθρωποι κόβονται μαχαίρι, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αργά ή γρήγορα, πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να τους απομακρύνουμε από εμάς. Να καταφέρουμε να βρούμε ξανά την ισορροπία στην ψυχολογία μας, στην καθημερινότητά μας. Να χαμογελάσουμε ξανά. Και το σημαντικότερο; Να αφήσουμε χώρο για εκείνους που θα έρθουν με σκοπό να μας ομορφαίνουν την κάθε μέρα. Μπορεί να άργησαν, μα θα έρθουν.