Πόσες φορές θέλησες να περάσεις το δικό σου μήνυμα πίσω από φράσεις και λόγια εξωραϊσμένα; Πόσες φορές δεν είπες ένα «όλα καλά», αντί για ένα «άντε γαμήσου»; Πόσες φορές έκρυψες τις αλήθειες σου πίσω από έμμεσα μηνύματα; Ίσως πίστευες ότι δε θα ήταν ωραίο να πεις ευθαρσώς την άποψή σου ή να εκφράσεις τα συναισθήματά σου εξαρχής, αλλά θα ήταν προτιμότερο να δώσεις λίγο χρόνο στον άλλο να το αντιληφθεί σιγά-σιγά, στους δικούς του χρόνους.
Άραγε, κάνουμε τις σχέσεις μας ευκολότερες ή δυσκολότερες, προσπαθώντας να περάσουμε το «πίσω μήνυμα» κεκαλυμμένα; Τι φοβόμαστε και δε λέμε ξεκάθαρα αυτό που νιώθουμε; Ότι θα μας απορρίψουν, δε θα αρέσουμε, δε θα κάνουμε καλή εντύπωση, θα απογοητεύσουμε τον άλλο; Για ποιο λόγο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια καλή εντύπωση, ενώ κατά βάθος έχουμε άλλη γνώμη;
Τα κεκαλυμμένα μηνύματα πάντα κρύβουν ένα μυστήριο και μας εξιτάρουν να δούμε, αν όντως ο άλλος εννοεί αυτό που λέει ή κρύβεται κάτι άλλο από πίσω. Για εμάς τις γυναίκες, μιας και σκεφτόμαστε γενικά πιο περίπλοκα, κυκλοφορεί η φήμη ότι άλλα λέμε κι άλλα εννοούμε. Ή ότι κάθε φορά που λέμε ένα« όχι», υπονοούμε ένα «ναι».
Το «τίποτα» ως απάντηση στην ερώτηση «τι έχεις;», το οποίο έχει χιλιοαναλυθεί από επίδοξους θύτες και θύματα του έρωτα, δε θα έπρεπε να υπάρχει στο λεξιλόγιο δυο ερωτευμένων.
Ούτε η σιωπή απ’ την άλλη. Καμία σιωπή, δεν περνά κανένα μήνυμα, παρά μόνο αδιαφορία και πόνο. Αν θέλεις επιδεικτικά να πονέσεις τον άλλο, σιώπησε. Αλλά αυτό, φίλε μου, δεν είναι αγάπη, ούτε έρωτας. Είναι εκδίκηση και τιμωρία. Και σε κανένα ευγενές συναίσθημα που μεταμορφώνει την ψυχή μας και μας κάνει ευτυχισμένους δε χωράνε αρνητικές σκέψεις κι αισθήματα.
Αν θέλεις να πεις κάτι λοιπόν, πες το. Μην προσπαθείς να φανείς αρεστός, μην αγωνίζεσαι να ταυτίσεις τις πεποιθήσεις σου με του άλλου, αλλά εξέφρασε την άποψή σου, τη συμφωνία ή τη διαφωνία σου πάνω σ’ ένα θέμα συζήτησης και θα δεις ότι μέσα απ’ το διάλογο, ακόμη κι από ένα διαπληκτισμό, θα βγάλεις εποικοδομητικά συμπεράσματα και θα μάθεις καλύτερα το χαρακτήρα του ανθρώπου σου.
Έχε προσωπικότητα, γνώμη, άποψη και πυγμή. Απόφυγε τους έμμεσους τρόπους για να πεις αυτό που θέλεις. Να είσαι ειλικρινής κι άμεσος. Η αλήθεια πάντα έχει τη δική της ωμότητα και, κάποιες φορές, πονά περισσότερο από ένα καλοστημένο ψέμα ή από έναν επιφανειακό διάλογο. Θα εκτιμήσεις όμως κάποιον, αν σου πει κατάμουτρα μια ακριβή και δύσκολη αλήθεια, παρά αν με μισόλογα προσπαθεί να σε προετοιμάσει για να τη δεχτείς.
Οι ερωτικές σχέσεις πρέπει να στηρίζονται στην εμπιστοσύνη. Αν δεν έχεις το θάρρος να εκφράσεις αυτό που πραγματικά θέλεις να πεις, γιατί να μπαίνεις στη διαδικασία να μιλάς με υπονοούμενα; Δε λέω, χρειάζεται κι η έξαψη και το μυστήριο στην αρχή κάθε σχέσης. Θέλεις ο άλλος να προσπαθήσει λίγο παραπάνω για να σε αποκωδικοποιήσει, έχεις ανάγκη να δεις λίγο τις προθέσεις του, να τον παιδέψεις ίσως πέραν του συνηθισμένου.
Ξέρεις ποια είναι η γνώμη μου; Εγώ δεν έχω στεγανά, κι είμαι ίσως παρορμητική πέραν του δέοντος. Αλλά ποιος ο λόγος να παιδεύεις κάποιον στο επικοινωνιακό κομμάτι, αν αυτή η επικοινωνία δε βγαίνει εύκολα από μόνη της; Γιατί να προσπαθείς να δημιουργήσεις επιπλέον μυστήριο, αν ήδη δεν υπάρχει; Γιατί να μη λες ευθέως τη γνώμη σου, αν είσαι σίγουρος για την αντιμετώπισή σου απ’ τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου;
Κανένα κρυμμένο μήνυμα δεν έφερε την έξαψη και το μυστήριο για πολύ σε μια σχέση. Η ειλικρίνεια κι η αμεσότητα στην επικοινωνία είναι απαραίτητα στοιχεία για να χτίσεις ένα υγιές, σχεσιακό μέλλον. Αγάπησε με πάθος, μίλα ξεκάθαρα, χωρίς μισόλογα, προσχήματα κι υπονοούμενα και θα εκτιμηθεί. Αν όχι, δεν είσαι με το σωστό άνθρωπο. Δε θ’ αλλάξεις εσύ για κανέναν.
Άλλωστε, όπως είπε κι ο Frost: «Το καλύτερο στην οικογενειακή ζωή είναι να πιάνεις το υπονοούμενο, όταν υπάρχει υπονοούμενο και να μην πιάνεις υπονοούμενα εκεί που δεν υπάρχουν». Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στην οικογενειακή ζωή, αλλά σε όλες τις σχέσεις.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
