Η φυσική ανάγκη του ανθρώπου είναι να νιώθει ότι ανήκει κάπου. Να αισθάνεται ότι περιτριγυρίζεται από άλλους, με τους οποίους μπορεί να επικοινωνήσει, να μοιραστεί ιδέες, συναισθήματα και στιγμές, να τον κατανοήσουν, να τον νιώσουν, να τον αγαπήσουν. Δεν είμαστε όλοι έτσι όμως, δεν έχουμε όλοι βάθος. Τι κι αν μάταια προσπαθούμε ώρες-ώρες να σκαλίσουμε την ψυχή του άλλου με νύχια και με δόντια, τίποτα. Ξέρα.
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που επιχειρούν ψυχικές καταδύσεις, απλώς ίσως ο καθένας επιλέγει να μείνει σ’ ένα συγκεκριμένο επίπεδο βάθους. Άλλος νιώθει άνετα στο μισό μέτρο, άλλος στο ένα, άλλος στα έξι κι άλλος στον πάτο. Όσο πιο βαθιά αναμοχλεύσεις τον εαυτό σου, τόσα περισσότερα θ’ ανακαλύψεις, καμιά φορά ιδωμένα μέσα απ’ το φόβο της απομυθοποίησης του ίδιου σου του εαυτού. Μην τρομάζεις, σε ξέρεις, συνέχισε να κατεβαίνεις. Σε κάθε κατάδυση θα μεγαλώνει το βάθος σου, αλλά ο βυθός κρύβει μια ομορφιά ανεξερεύνητη μέσα στην ησυχία του που πάντα θα σ’ αποζημιώνει.
Το βάθος λοιπόν, έρχεται πρώτον κατ’ επιλογήν και δεύτερον με την καλλιέργεια του εαυτού σου. Οι άνθρωποι με βάθος συναισθημάτων, με ουσία στο λόγο τους, με ντομπροσύνη κι εντιμότητα, με σεβασμό στα συναισθήματα του άλλου, με πλούτο εμπειριών, γνώση και διάθεση να στη μεταδώσουν φαίνονται, τους μυρίζεις από χιλιόμετρα. Άλλο αν εσύ, σκαλώνεις με επιφανειακούς τύπους προσπαθώντας απελπισμένα να βρεις βάθος.
Πού βρε άνθρωπε; Στον τύπο που χαβαλεδιάζει συνέχεια και δεν έχει πιάσει μια σοβαρή συζήτηση στη ζωή του; Ή μήπως σ’ εκείνον που περνά απλώς καλά και μετά του τελειώνει το ενδιαφέρον έτσι ξαφνικά; Μήπως ψάχνεις βάθος σ’ εκείνους που ασχολούνται με τις ζωές των άλλων, λες και δεν έχουν δική τους ή μήπως σ’ αυτούς που όλη μέρα είναι αραλίκι, τσίχλα, καφές, τηλεόραση κι ίντερνετ; Πού ψάχνεις, πού; Εκεί εστίασε πρώτα.
Τι λέγαμε λοιπόν; Ναι, για την καλλιέργεια, η οποία έρχεται με τη διεύρυνση οριζόντων μέσω του διαβάσματος, εποικοδομητικών συζητήσεων με ανθρώπους που έχουν πράγματα να πουν, μέσω ταξιδιών που αποτελούν εμπειρίες ζωής, ακόμη κι αναψυχής. Οι εικόνες πλουτίζουν τις αισθήσεις και την αντίληψη της πραγματικότητας. Μόνο μη μένεις κολλημένος σε ανούσιες καταστάσεις κι ανθρώπους που δεν είχαν τη διάθεση να σε νιώσουν και να σε καταλάβουν.
Η επιφανειακότητα των ανθρώπων είναι μια ιδιότητα που τους βολεύει. Αντιμετωπίζουν όλες τις καταστάσεις πάνω-πάνω, χωρίς να ενδιαφέρονται για την ουσία. Παίρνουν μόνο μια γεύση και μετά ασχολούνται με κάτι άλλο. Κι αυτό αφορά όχι μόνο το ερωτικό ενδιαφέρον ενός επιφανειακού εραστή, αλλά και την αδιάφορη στάση ορισμένων σ’ όλους τους τομείς της ζωής.
Είναι τόσο ρηχοί που ό,τι και να τους προσφέρεις τους είναι πολύ, μα θα είναι γνώση, εμπειρία, συναίσθημα, οτιδήποτε. Δεν τους ενδιαφέρει το παρακάτω, δε νοιάζονται για τα συναισθήματά σου ούτε για τις συνέπειες των πράξεών τους. Η ζωή τους είναι μια βολεμένη καθημερινότητα και βάσει αυτής πορεύονται.
Εσύ, λοιπόν, που έχεις συναντήσει έναν άνθρωπο επιφανειακό, γιατί πλανάσαι πιστεύοντας ότι έχει βάθος; Δεν έχει. Πάρτο απόφαση, υπάρχουν πολλοί ρηχοί, κυνικοί κι αδιάφοροι, που δε θέλουν ν’ ασχοληθούν περαιτέρω. Επανεξέτασε τους στόχους σου και κυρίως συντόνισε τις κεραίες σου προς τους ανθρώπους με βάθος ψυχικό και συναισθηματικό.
Οι άνθρωποι με βάθος εκτιμούν τα μικρά, εκείνα που άλλοι δεν προσέχουν. Σου αφιερώνουν χρόνο και χώρο, σ’ ακούν με προσοχή. Σέβονται τα συναισθήματά σου, δίνουν ευκαιρίες, επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους, δεν είναι αδιάλλακτοι. Χαίρονται να προσφέρουν, ν’ αγαπούν και να παθιάζονται με την ίδια τη ζωή.
Ποιος άνθρωπος με βάθος στάθηκε σ’ ένα «τι κάνεις»; Εκείνοι αρέσκονται σε συζητήσεις πάσης φύσεως, γοητεύονται να σε ταξιδεύουν με τα λόγια τους, να σε μυούν στις εμπειρίες τους, να εξυψώνουν τα ελαττώματά σου, να σ’ αγαπάνε στις αδύναμες στιγμές σου, γιατί ξέρουν καλύτερα απ’ τον καθένα ότι ο δρόμος για το βάθος είναι μονόδρομος. Ο πάτος. Από εκεί ξεκινάει το ταξίδι.
Αφεθείτε στο βυθόμετρο της σκέψης τους κι αρμενίστε σε ωκεανούς που αξίζουν τη θέαση. Μην προσπαθείτε άσκοπα ν’ ανακαλύψετε βάθη σε ξέρες.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
