Αν ψάχνεις εξήγηση, γιατί εξακολουθείς να θέλεις κάποιον που δε σου ρίχνει ματιά και σε αγνοεί, μη ρίξεις το φταίξιμο στον εαυτό σου μόνο, αλλά στην ανθρώπινη φύση γενικά. Ο εγωισμός, που μας διακατέχει, έχει την τάση ν’ αναζητά πάντα επιβεβαίωση κι αυτή επιτυγχάνεται μέσα απ’ αυτό που εμείς θεωρούμε ιδανικό.
Έχει τύχει να ξυπνάς το πρωί εσύ κι η ζούγκλα και να σκέφτεσαι πόσο υπέροχο θα ήταν να είχες ίσια μαλλιά, αντί για σγουρά. Πόσο θα σου άρεσε να είχες καμιά δεκάρια κιλά λιγότερα για να χωρέσεις επιτέλους σε εκείνο το τζιν που τόσο αγαπάς και να πάψεις να θαυμάζεις τους φίλους σου για την πειθαρχία τους στο πρόγραμμα διατροφή τους. Πόσο θα ήθελες ο άνθρωπος για τον οποίο καίγεσαι να είχε τα ίδια συναισθήματα με σένα, κι επιτέλους μια ιστορία σου να έχει ευχάριστο τέλος. Αμ, δε.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται κι εσύ εξακολουθείς να θέλεις εμμονικά ό,τι δεν έχεις. Έχεις αυτό το κουσούρι, σκέφτεσαι, που δε σ’ αφήνει να ευτυχήσεις. Κι αν δεν είναι κουσούρι κι είναι απλώς μια βολική σκέψη; Δε θα την χαρακτήριζα αχάριστη, γιατί δε σημαίνει ότι δεν εκτιμάς τα υπόλοιπα που έχεις, απλώς θέλεις κι εκείνα που δεν έχεις. Και, δυστυχώς, επικεντρωνόμαστε με πάθος στη διεκδίκηση όσων δεν έχουμε.
Ίσως γιατί η κατάκτηση ενός μεγαλεπήβολου στόχου ν’ αποτελεί νίκη για εμάς και να επιβεβαιώνει την εγωιστική φύση μας ότι μπορούμε τελικά. Όσα δεν έχουμε είναι εκείνα που φανταζόμαστε ως τέλεια κι αναρωτιόμαστε πώς θα ήμασταν αν τα είχαμε. Μοιάζουν ιδανικά, γιατί δεν τα έχουμε ζήσει και ό,τι δε γνωρίζεις καλά θέλεις να το εξερευνήσεις και να το γευτείς.
Λίγο η αίσθηση του άγνωστου, λίγο η περιέργειά μας, λίγο η ανυπομονησία μας να ζήσουμε κάτι της προκοπής, μας κάνουν να κολλάμε σε ό,τι μας γράφει και δεν μπορούμε να έχουμε. Ο θιγμένος μας εγωισμός εκείνη τη στιγμή δε σκέφτεται τίποτα άλλο, εκτός απ’ την ανατροπή κι η ανατροπή μιας κατάστασης επέρχεται μόνο με νέα δεδομένα. Γι’ αυτό λανθασμένα εξακολουθούμε να προσπαθούμε με σκοπό να δημιουργήσουμε, είτε μια πιο στενή επαφή είτε ν’ αλλάξουμε την ήδη υπάρχουσα γνώμη για το πρόσωπό μας.
Τις περισσότερες φορές η κατάσταση δεν αλλάζει. Κι εμείς καταλήγουμε να έχουμε χάσει χρόνο από ένα πείσμα. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι έτσι είναι τα πράγματα, έχουμε σγουρά μαλλιά που φριζάρουν, έχουμε δέκα κιλά παραπάνω απ’ το ιδανικό, δεν έχουμε το ύψος που θα θέλαμε, τα μαλλιά μας είναι κοντά κι όχι μακριά και μοιραία, κι εκείνος που θέλουμε δεν ενδιαφέρεται για εμάς. Ξέρετε ποια είναι η λέξη κλειδί; Η αποδοχή.
Όταν αποδεχτούμε τον εαυτό μας ως έχει και αγαπήσουμε κάθε εκατοστό του, τότε δε θα μας ενδιαφέρει το ιδανικό, εκείνο που δεν έχουμε. Θα αγαπήσουμε τα μαλλιά μας, γιατί μπορεί να μην είναι λεία, ούτε να χτενίζονται εύκολα, αλλά έχουν μια μοναδικότητα και μια ανεμελιά που προσδίδουν κάτι ξεχωριστό στην εμφάνισή μας. Θα αγαπήσουμε τα παραπάνω κιλά μας, γιατί ξέρουμε ότι οι ψυχολογικές μεταπτώσεις μας εκεί φαίνονται και θα βάλουμε τα δυνατά μας για να έχουμε έναν υγιή οργανισμό κι ένα γερό σώμα για εμάς και για κανέναν άλλο.
Θα αποδεχτούμε το σώμα μας όπως είναι, γιατί κι οι καμπύλες μας είναι θελκτικές για όποιον αγαπά εμάς γι’ αυτό που είμαστε κι όχι για το σώμα που βλέπει σε μοντέλα και περιοδικά. Όταν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε θα μας ενδιαφέρει εκείνος που δε μας θέλει. Και δε θα συνεχίζουμε να τον διεκδικούμε και να τον θέλουμε. Γιατί πολύ απλά δεν είναι ο ιδανικός για εμάς. Ο ιδανικός άνθρωπος είναι εκείνος που δεν αδιαφορεί, δε μας πληγώνει, δε μας αγνοεί και σίγουρα δε χρειάζεται να τον διεκδικούμε συνεχώς χωρίς αποτέλεσμα.
Πάντα θα θέλουμε εκείνα κι εκείνους που δεν έχουμε. Πάντα θα τα κυνηγάμε και θα τα διεκδικούμε μέχρι να εξαντλήσουμε την ψυχή μας. Κάποια στιγμή, όμως, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η ευτυχία μας δεν προέρχεται απ’ αυτά που κυνηγάμε και δεν έχουμε, αλλά απ’ αυτά που έρχονται χωρίς να τα κυνηγήσουμε. Εκείνη τη στιγμή η αξιοπρέπεια θα κατατροπώσει τον εγωισμό κι η αυτοεκτίμηση θα ξαναβρεί τη θέση της.
Μην κυνηγάτε λοιπόν ό,τι δεν έχετε, γιατί κι αυτοί που θέλετε και δεν έχετε, κυνηγούν κάποιους άλλους. Κι η ζωή δεν είναι ένα ατέρμονο κυνηγητό. Χρειάζονται και κάποιες στάσεις ν’ απολαμβάνουμε τα ξέφωτα. Κάντε μόνο όσες αξίζουν τη θέα.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
