Δεν είναι ότι έπαψα να νιώθω. Όχι. Μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι ακόμη έχω συναισθήματα για σένα. Πώς γίνεται να μην έχω άλλωστε! Δε σου εξέφρασα ποτέ τυχαία, τι ένιωθα και πόσο σημαντικός ήσουν για μένα. Υπάρχει όμως κάτι, αγάπη μου, που δεν μπορώ ν’ ανεχτώ. Με τρώει, με δηλητηριάζει, γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω. Δεν μπορώ τις ελεύθερες σχέσεις.
Δεν είμαι η τύπισσα που χαίρεται μόνο και μόνο επειδή πέρασε ένα βράδυ μαζί σου. Δεν είναι ότι δεν εκτιμώ τις στιγμές μας, ούτε ξεφτιλίζω τη σημαντικότητα της ένωσης δυο ερωτευμένων ψυχών. Ένα βράδυ μαζί σου μπορεί να μου δώσει ζωή, ακόμη και για ένα χρόνο. Δεν μπορώ όμως να σε μοιράζομαι.
Ξέρεις, είναι τόσο δυνατό το γυναικείο ένστικτο που δε χρειάζεται να μου εξηγήσεις πού, πώς και γιατί. Τα ξέρω όλα πριν καν ανοίξεις το στόμα σου. Όσο εσύ δεν ξεκαθαρίζεις την κατάσταση, ενώ γνωρίζεις τι άνθρωπος είμαι και ποια είναι τα όριά μου, αντιλαμβάνομαι ότι σου αρέσει όλο αυτό.
Σε βολεύει, γουστάρεις ίσως να περνάς καλά χωρίς δεσμεύσεις, να συλλέγεις εμπειρίες από διαφορετικές προσωπικότητες, να νιώθεις ελεύθερος. Σέβομαι την κοσμοθεωρία σου, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι.
Έχω μάθει να δίνομαι εξ ολοκλήρου, να ερωτεύομαι με πάθος, ν’ αγαπώ με προοπτική. Αλήθεια, έχεις νιώσει ποτέ ότι με κάποιον άνθρωπο έχεις προοπτική να μεγαλουργήσεις; Εγώ το ένιωσα μαζί σου, αλλά έλα που δεν πληροίς τη βασική προϋπόθεση, εκείνη της πίστης. Ή καλύτερα της εμπιστοσύνης. Γιατί δεν μπορώ να εμπιστευτώ την ψυχή μου στα χέρια σου. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας ανθρώπινης επαφής.
Σ’ αγαπάω, σε εκτιμώ και σε θαυμάζω για πολλούς λόγους. Ως άνθρωπο, ως φίλο, ως επαγγελματία, ως εραστή. Μου λείπει όμως η ιδιότητα του συντρόφου. Κι αυτό για μένα είναι η λύδια λίθος για την εξέλιξή μου. Δεν μπορώ να είμαι μ’ έναν άνθρωπο που δε μου δίνεται απόλυτα, που δεν μπορεί να θέσει κάποια κριτήρια και να επιλέξει τι του είναι σημαντικό και τι όχι, που δεν μπορεί να κάνει το γαμημένο βήμα της αλλαγής και ν’ αλλάξει, όχι για μένα, για εκείνον.
Δε σου είμαι σημαντική και δε με αγαπάς. Όσο και να φοβάσαι τον εαυτό σου και τον τρόπο με τον οποίο ζεις μέχρι σήμερα, καθώς η συνήθεια είναι άπληστη ερωμένη και δε σ’ αφήνει σε ησυχία όταν αποφασίσεις ν’ αποδεσμευτείς απ’ αυτή, δε θέλεις ν’ αλλάξεις. Δε θέλεις να βγεις απ’ όλο αυτό που ζεις. Δεν έχει μέλλον και το γνωρίζεις, σε καλύπτει όμως.
Είναι αυτή η ρημάδα η ανασφάλεια που σε γεμίζει το αύριο, είναι κι ο φόβος ότι δε θα μπορέσεις ν’ αντεπεξέλθεις, είναι ότι σε βολεύει αυτό που ήδη έχεις.
Υπάρχουμε κι εμείς όμως, που έχουμε ονειρευτεί την αγάπη σ’ ένα πρόσωπο, σ’ ένα ολόδικό μας πρόσωπο, γιατί η αγάπη δεν μπορεί να είναι κατακερματισμένη. Δεν είναι φιλανθρωπία για να μοιράζει ψίχουλα δεξιά κι αριστερά, ούτε ελεημοσύνη. Η αγάπη είναι δόσιμο ολοκληρωτικό, αφιέρωση του σώματος και της ψυχής σου σε έναν και μοναδικό άνθρωπο με σκοπό την απόλυτη ένωση.
Όταν κάνεις σεξ με κάποιον και σκέφτεσαι κάποιον άλλον και παράλληλα μιλάς μ’ έναν τρίτο ερωτικά το βρίσκεις φυσιολογικό;
Όχι, φίλε μου, δεν είναι. Έχεις κενά που προσπαθείς να γεμίσεις, ανασφάλειες που πασχίζεις να εξουδετερώσεις, επιβεβαίωση ζητάς. Ξέρεις ότι κάποιες σε περιμένουν πώς και πώς, ξέρεις ότι άλλες τις τιμωρείς με την αδιαφορία σου κι άλλες είναι η σταθερή σου βάση και τις εναλλάσσεις ανάλογα με τα κέφια σου.
Είμαι ωμή, ειλικρινής και ντόμπρα. Δε σου αρέσει να σου λέω στα μούτρα τι με χαλάει σ’ όλο αυτό. Το θεωρείς προσβολή, εγώ το θεωρώ αγάπη. Γιατί, αν δεν είχα αγαπήσει αυτό που βλέπω, δε θα προσπαθούσα να γκρεμίσω τα σαθρά θεμέλια για να οικοδομήσω κάτι νέο με γερές βάσεις.
Δε θέλω να σ’ αλλάξω. Θέλω μόνος σου ν’ αποφασίσεις ν’ αλλάξεις όταν θα νιώσεις έτοιμος. Εγώ σ’ αγαπάω, αλλά θέλω όταν θα είσαι μαζί μου, να είσαι μόνο μαζί μου, ολοκληρωτικά. Εσύ κι εγώ. Μέχρι τότε, πάλεψε με τα φαντάσματα που σε βασανίζουν, κάνε τα ξεκαθαρίσματά σου και δες τι πραγματικά νιώθεις.
Αν με αγαπάς, πρέπει ν’ αλλάξεις. Όχι για μένα, για σένα. Εγώ σου έχω πει την άποψή μου. Δεν μπορώ να σε μοιράζομαι. Είμαι ολόκληρη και θέλω έναν εξίσου ολόκληρο άνθρωπο. Δεν έχω ανάγκη από επιβεβαίωση, έχω ανάγκη από αγάπη. Μέχρι λοιπόν να μπορείς να μου δώσεις πολλή κι αποκλειστική αγάπη, εγώ θ’ απομακρυνθώ.
Δε θα πω αντίο, γιατί εύχομαι να τα ξαναπούμε με τη νέα εκδοχή του εαυτού σου. Εις το επανιδείν λοιπόν.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
