Καλά διάβασες. Για όσο. Έλα και μη σε νοιάζει το μετά, αρκεί να ‘ρθεις. Βαρέθηκα να βάζω νόρμες στο συναίσθημα, να χαρτογραφώ σχέσεις, που δεν ήταν στο κάρμα τους να πάρουν σάρκα κι οστά, να τσαμπουκαλεύομαι τον έρωτα με σκοπό να κρατήσω με νύχια και με δόντια κάτι παραπάνω. Σιχάθηκα με μένα την ίδια, ρε παιδάκι μου.
Δεν ήμουν και δεν είμαι ακόμη τύπος του για όσο. Όταν όμως συναναστρέφεσαι ανθρώπους του για τίποτα, τότε συνειδητοποιείς ότι μέχρι να ζήσεις το για πάντα, ζήσε το για όσο. Ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη μιας ιστορίας. Γιατί να προδικάζεις την έκβαση, όταν καλά-καλά δεν έχεις ζήσει ολόκληρη την πλοκή;
Δε θέλω άλλο να μπαίνω στη διαδικασία να κατηγοριοποιώ ανθρώπους κι εραστές σε: για μία βραδιά, για όποτε ή για σχέση. Έχουν σημασία όλα αυτά, όταν περνάει η ζωή μέσα απ’ τα χέρια μας και ζούμε, χωρίς να ζούμε; Έχει σημασία το για πάντα όταν δεν έχεις ζήσει το για όσο; Πώς θα φτάσεις στο μέγιστο, αν δεν έχεις ζήσει τη μέση φάση;
Γι’ αυτό, λοιπόν, σου λέω. Άσ’ τα όλα κι έλα. Έλα να με πάρεις αγκαλιά, να με κρατάς απ’ το χέρι και να περπατάμε στην πόλη αργά τη νύχτα, να μ’ αγκαλιάζεις απ’ τη μέση γιατί φοβάσαι μη σου πέσω με τα ψηλοτάκουνα, να με φιλάς στο ασανσέρ δίχως αύριο και να καταστρέφεις το κραγιόν μου με τα φιλιά σου. Να γίνομαι σαν κλόουν κι εσύ να γελάς.
Να με γδύνεις και να χάνομαι. Να κοιμάμαι στα χέρια σου και να μην κλείνω μάτι, γιατί δε θέλω να χάσω δεύτερο χωρίς να σ’ αντικρίζω να κοιμάσαι. Να χτυπάς το πατουσάκι σου το βράδυ καθώς ονειρεύεσαι και να με πιάνουν τα γέλια, γιατί νομίζεις ότι κολυμπάς. Να βλέπουμε την ανατολή μαζί απ’ το παράθυρό μας και να σου δίνω το πρώτο φιλί της ημέρας. Να ξεκινάμε τη μέρα με έρωτα και να την κλείνουμε με τον ίδιο τρόπο.
Παράτα τα όλα κι έλα. Ξέχασε υποχρεώσεις, κακές στιγμές και παρεξηγήσεις. Όταν αγαπάς, να είσαι εκεί που αγαπάς, μόνο τότε ζεις. Κι εγώ θέλω να ζήσω μαζί σου για όσο. Δε με ενδιαφέρει, αν θα είναι για πάντα ή για μερικούς μήνες, θέλω να ζήσουμε στιγμές μαζί. Κι αυτό πρέπει να θέλει ο κάθε ερωτευμένος, να μην αναλωνόμαστε σε πρέπει και κανόνες.
Έλα, ήρθε το καλοκαίρι. Έλα να φύγουμε μαζί σ’ ένα νησί. Σ’ έναν άγνωστο προορισμό για τους άλλους. Να κολυμπάμε όλη μέρα στα γαλαζοπράσινα νερά, να γεμίζει το σώμα άμμο και τα μαλλιά μας αλάτι, να καίει ο ήλιος τα κορμιά μας και να θεραπεύεται κάθε πληγή, να σβήνει κάθε σημάδι.
Έλα να φύγουμε μαζί για κάπου. Σημασία έχει το μαζί, το πού δε με αφορά. Άλλωστε, ο κόσμος χωρίς εσένα δεν έχει νόημα. Έλα ν’ ατενίζουμε μαζί τον ορίζοντα, να κάνουμε ευχές βλέποντας τα πλοία να φεύγουν, να φιλιόμαστε με πάθος κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, να χαζεύω τις βρεγμένες βλεφαρίδες σου. Όλα εκείνα τα μικρά, που συνθέτουν τον έρωτά μου για σένα.
Έλα να ζήσουμε τον έρωτα για όσο. Για όσο θέλω, για όσο θες, για όσο μας βγει. Έλα, αψηφώντας τη λογική και τις νόρμες, έλα ακούγοντας την καρδιά. Δε με νοιάζει η διάρκεια αυτής της ένωσης, με νοιάζει που τις στιγμές κοντά σου δε θα τις αντάλλασσα με τίποτα άλλο στον κόσμο. Κι αυτό μου αρκεί για να ξέρω τη σημαντικότητά σου.
Έλα, λοιπόν, τι περιμένεις;
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
