Πολύ εύστοχα έχει διατυπωθεί απ’ τον Albert Camus, Γάλλο συγγραφέα τιμημένο με Νόμπελ Λογοτεχνίας: «Η αλήθεια κι η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι’ αυτό κι έχουν λίγους εραστές». Θ’ ασχοληθούμε λοιπόν με την ελευθερία, την έννοια, τις πτυχές της, αλλά και τη μοναξιά. Το να είσαι ελεύθερος σημαίνει ότι είσαι μόνος; Ή μήπως ακόμη κι όταν δεν είσαι ελεύθερος νιώθεις μόνος;
Σε φιλική συζήτηση με αρκετά μπακούρια, έρχεται μια φίλη μας και ρωτά: -Εσύ μόνος; -Όχι, απάντα ο φίλος, ελεύθερος! Κι ο άλλος απ’ την άλλη μεριά να λέει: -Εγώ μόνος. Δεν ξέρω, αν με μία πρώτη ματιά μπορείτε ν’ αντιληφθείτε τη διαφορά των απαντήσεων. Η ελευθερία δεν ταυτίζεται με τη μοναξιά σε καμία περίπτωση.
Είναι δύσκολο να είσαι ελεύθερος και να είσαι από εκείνους, που πραγματικά χαίρονται την ελευθερία τους. Απολαμβάνουν κάθε στιγμή ξεγνοιασιάς κι ανεξαρτησίας, χωρίς ελέγχους και σκηνές ζηλοτυπίας, χωρίς να έχουν πρόγραμμα, αλλά να τ’ αφήνουν όλα, όπως έρθουν.
Είναι ακόμη δυσκολότερο, όσο περνάνε τα χρόνια και βγαίνεις έξω με παρέες φίλων κι οι περισσότεροι είναι ζευγάρια. Οι άνθρωποι λοιπόν που είναι singles έχουν αποδεχθεί πλήρως αυτό το ρόλο και δεν ενοχλούνται, ίσα-ίσα χαίρονται που διανύουν αυτή τη φάση της ζωής τους.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, οι οποίοι είναι καιρό ελεύθεροι και μάλιστα όχι από επιλογή. Θα μου πείτε όλα στη ζωή μας είναι θέμα επιλογών, ακόμη και το να παραμένεις ελεύθερος για πολύ καιρό. Προφανώς απέρριψες κάποιες άλλες επιλογές. Αυτοί λοιπόν, έχουν βαρεθεί την κατάσταση της ελευθερίας τους, δεν την απολαμβάνουν πλέον κι έχουν περάσει στο στάδιο το προκαταθλιπτικό, όπως λέω, στο στάδιο της μοναξιάς. Όχι της μοναχικότητας, αλλά αισθάνονται μόνοι κι έχουν ανάγκη από έναν άνθρωπο να σταθεί δίπλα τους ως σύντροφος.
Πώς αντιλαμβανόμαστε ότι πλέον νιώθουμε μόνοι κι όχι ελεύθεροι; Βγαίνουμε έξω με τους φίλους μας με το ζόρι και βαθιά μέσα μας ονειρευόμαστε να πηγαίναμε ρομαντικό περίπατο με το πιθανό ταίρι μας. Καθόμαστε να δούμε ταινία κι αντί να πάρουμε τη γαβάθα με τα ποπ-κορνς και τον κολλητό μας παρέα, προτιμούμε να δούμε ρομαντική κομεντί, τρώγοντας σοκολάτες ή παγωτά με την κουβέρτα αγκαλιά.
Το καταλαβαίνεις το μιζέριασμα, τώρα τι να λέμε! Θέλεις κάτι άλλο πιο συντροφικό. Τα βιβλία σου δεν είναι πλέον η καλύτερη συντροφιά για τις νύχτες σου κι είσαι σε αναζήτηση.
Απ’ την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ελεύθεροι, αλλά βρίσκονται σε σχέση και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να αισθάνονται μόνοι. Είτε γιατί η επικοινωνία είναι ανύπαρκτη, είτε γιατί εξαρχής δεν ήθελαν και πολύ να δεσμευτούν, είτε γιατί βαρέθηκαν, οι άνθρωποι αυτοί κυριολεκτικά νιώθουν μοναξιά. Κι όπως έλεγε κι η Μέριλιν Μονρόε: «Καλύτερα μόνος σου παρά δυστυχισμένος δίπλα σε κάποιον άλλο».
Όταν δεν είσαι τρελά ερωτευμένος και γενικά δεν είσαι σε φάση δέσμευσης, μην μπεις καν στον κόπο να προχωρήσεις σε μία σχέση, που όχι μόνο δε θα σου προσφέρει τίποτα αν δεν τη γουστάρεις, αλλά θα γίνει κι αλυσίδα απ’ την οποία θα νιώθεις εγκλωβισμένος. Το χειρότερο είναι ότι μαζί με τη δική σου συναισθηματική μοναξιά, θα συμπαρασύρεις και τον άλλο που μπορεί να βλέπει τα πράγματα αλλιώς.
Η ελευθερία σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με τη μοναξιά. Να είσαι ελεύθερος και ν’ απολαμβάνεις την ελευθερία σου στο έπακρον, χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς την αίσθηση της μοναξιάς είναι ιδανικό. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, όπου η ελευθερία είναι απούσα κι η μοναξιά μεγαθήριο. Στην ερώτηση λοιπόν: «Σε σχέση;», ν’ απαντάτε ελεύθεροι κι ωραίοι. Όπως και να το κάνουμε, η μοναξιά τρομάζει τους υποψήφιους συντρόφους, ενώ η ελευθερία τους προκαλεί.
Να είστε ελεύθεροι λοιπόν, να ζείτε όπως επιθυμείτε τις ζωές σας κι εύχομαι όχι μόνοι!
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
